یان گی‌یو:”دموکراسی – از رود تا دریا”
برگردان به فارسی از نادر ثانی

شنبه ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۵، ۲۲ شهریورماه ۱۴۰۴

متن کامل سخنرانی یان گی‌یو نویسنده و منتقد سیاسی در میدان اودن‌پلان استکهلم پیش از تظاهرات هفتگی در حمایت از مبارزات توده‌های فلسطین و در محکوم کردن نسل‌کشی جاری در غزه که در روزنامه سوئدی “داگنز اتسترا”منتشر شده است.

رفقا، حاضران در این گردهمایی!

ما بار دیگر در اینجا جمع شده‌ایم تا خواستار توقف فوری نسل‌کشی جاری اسرائیل در فلسطین شویم. این یک خواستهٔ بدیهی است که هیچگونه ابهامی نمی‌تواند داشته باشد. همچنین بیانگر خشم شدید ما نسبت به وحشیگریهای غیرانسانی و جنایتکارانه‌ای است که اسرائیل روزانه بر دو میلیون انسان بی‌پناه و در محاصره در غزه وارد می‌کند.

اما امروز، که بزودی آغازگر گذشت سه سال از این رویدادها می‌شویم، گویی واژه‌ها به پایان رسیده‌اند. زیرا با چه واژه‌هایی می‌توان بار دیگر نیرویی تازه برای محکوم کردن یک کشتار جمعی روزانه یافت که عمدتاً متوجه زنان و کودکان است؟

چه واژه‌هایی برای محکومیت عادلانهٔ خلبانان اسرائیلی کافی هستند که در آسمان آبی فلسطین، راحت و بدون خطر و در هوای مطبوع نشسته‌اند و با فشار آسان شست دست راست خود، جهنمی از آتش بر ویرانه‌هایی می‌فرستند که قربانیانشان نمی‌توانند فرار کنند، نمی‌توانند دفاع کنند و در نهایت حتی نمی‌توانند پنهان شوند؟

چگونه می‌توانیم سربازان اسرائیلی را درک کنیم که در ورزش «کودکان در حال دو» تیراندازی هدفمند تمرین می‌کنند و در آن زدن به سر بیشترین امتیاز را دارد؟ یا آنهایی که برای همنوعان گرسنه تله‌های غذایی می‌گذارند و به روی قربانیان درمانده و تصادفی شلیک می‌کنند؟

هیچ حمله تروریستی، هرچند وحشیانه، دولتی را که می‌خواهد خود را دموکراتیک بنامد اما در عین حال راه نسل‌کشی را برمی‌گزیند، توجیه نمی‌کند. همچنین هیچ قدرت اشغالگر دائمی نمی‌تواند یک دموکراسی باشد.

کشتار جمعی روزانه اسرائیل، عمدتاً علیه زنان و کودکان، مدتهاست به سطحی افزایش یافته که دیگر نمی‌توانیم درکش کنیم، زیرا هیچ چیز مشابهی در قرن ما رخ نداده است. بنابراین، واژه‌ها دیگر کافی نیستند.

در آغاز آنچه که جنگ انتقام‌جویانه اسرائیل علیه مردم غزه بود، صداهایی در درون افراطی‌ترین جناح راست اسرائیل بلند شد که بهترین کار استفاده از سلاح هسته‌ای یکبار برای همیشه علیه غزه است. هیچکس در جهان بیرون چنین پیشنهاد به ظاهر دیوانه‌واری را جدی نگرفت.

اما امروز، اسرائیل فلسطینیان بیشتری را در غزه نسبت به قربانیان ژاپنی بمب اتمی آمریکا بر روی ناگازاکی در اوت ۱۹۴۵ کشته، مثله، مجروح و معلول کرده است.

یک نسل‌کشی در برابر چشمان جهان و از طریق تلویزیون در جریان است. و انزجاری که ما که امروز اینجا جمع شده‌ایم تا اعماق وجودمان احساس می‌کنیم، اکنون با اکثریت مردم سوئد که این جنگ را که دیگر یک جنگ نیست، بلکه یک کشتار سیستماتیک جمعی عمدتاً زنان و کودکان است محکوم می‌کنند، سهیم هستیم. بنابراین، امروز ما بخشی از اکثریت مردم سوئد هستیم.

حتی در دولت راستگرای ما نیز دیگر آن حمایت بی‌قید و شرط و تزلزل‌ناپذیر سابق از جنایات جنگی اسرائیل وجود ندارد.

تنها در میان هواداران دو حزب افراطی راستگرا، نیمی، یعنی تنها نیمی، معتقدند که ماشین مرگ اسرائیل کار خوبی انجام می‌دهد. و البته رهبر حزب “دمکرات مسیحی”، اِبا بوش، با وقاحت گفته است که اسرائیل “کار نیکی” را به انجام می‌رساند که باید بابت آن سپاسگزار باشیم.

یا بدانگونه  که رهبر حزب “دمکرات‌های سوئدی”، جیمی اوکِسون بیان می‌کند، باید از اسرائیل تشکر کنیم که انجام این “کار کثیف و ناشکرانه” کشتار جمعی را بر عهده گرفته است. این همان تفکری است که مستقیماً از تاریک‌ترین لحظات تاریخ اروپا سرچشمه می‌گیرد.

این است آخرین سنگرهای دفاع از اسرائیل در افکار عمومی سوئد. و ما که امروز اینجا ایستاده‌ایم، بخشی از اکثریت عظیم مردم کشورمان هستیم. اما بنگرید: چرا خیابان‌ها پر نمی‌شوند؟ چرا این اکثریت خشمگین هر هفته از اینجا تا پارلمان راه‌پیمایی نمی‌کنند؟ به اطراف نگاه کنید و از خود بپرسید پس چرا هفته‌هاست خیابانها را از اینجا تا مجلس پر نکرده‌ایم. این اکثریتی که اساساً دیدگاه ما را در مورد مشمئزکننده‌ترین جنایات جنگی زمانه تقسیم می‌کنند، کجا هستند؟

آن‌ها اینجا نیستند. زیرا ـ درست یا نادرست ـ این تصویر به آنان القا شده که تظاهرات برای آزادی فلسطین و حقوق بشر، به معنای همراهی با حماس یا حتی رژیم استبدادی ایران است. هر انسان آزاده‌ای طبیعی است که از چنین همراهی بپرهیزد.

پرچم‌های سبز حماس و شعارهایی در ستایش دیکتاتوری‌ها، وحدت جبهه آزادی‌خواهان را در برابر نسل‌کشی اسرائیل تخریب کرده است.

از این رو، رفقا، ما هنوز وظیفه اخلاقی خود را کامل نکرده‌ایم. اما با همان عزم خلل‌ناپذیری که گرتا تونبَری و همراهانش بار دیگر جان خود را به خطر می‌اندازند تا به سوی غزه دریانوردی کنند، ما نیز خیابان‌ها را پر خواهیم کرد.

ما دولت بی‌اصل و اصول سوئد را وادار خواهیم کرد به مواضعی تن دهد که کشورمان را در جایگاه شایسته تاریخی‌اش در اروپا قرار دهد؛ در جبهه درست تاریخ. گام به گام، مطالبه به مطالبه، ما پیروز خواهیم شد!

تا روزی که نسل‌کشی متوقف گردد و جنایتکاران جنگی اسرائیل در دادگاه بین‌المللی محاکمه شوند. و تنها یک راه باقی بماند، راهی که در یک شعار ساده و شفاف خلاصه می‌شود:

دموکراسی – از رود تا دریا!

یان گی‌یو

نویسنده و منتقد سیاسی