Comments

 برگی  از   دفتر  خاطرات<br> حسن  جداری — 1 دیدگاه

  1. جنبش فقط ضد استعماری اگر موفق شود ،در بهترین حالت، فقط به نفع استثمارگران خودی است.
    جنبش انقلابی باید علیه انواع استثمار نیروی کار باشد، از جمله مردسالاری، فئودالیسم، برده داری، بردگی مزدی، امپریالیسم و غیره.
    سرنوشت انقلاب مارکسیستهای چینی مثل مناسبی است.
    حزب کمونیست چین هم علیه فئودالیسم بود و هم علیه امپریالیسم. اما در ضدیت با استثمار پیگیر نبود و بعلت دیدگاه پرو بورژوایی اروپا محور موجود در ماتریالیسم تاریخی، در مقابل بردگی مزدی وا داد و الان هم نه ضد امپریالیست است و نه ضد بردگی مزدی.
    مثال دیگر روسیه.
    روسیه‌ تزاری خودش یک کشور امپریالیستی بود که صاحبان اقتدارش داشتند آهسته از فئودالیسم به سرمایه داری تکامل پیدا می‌ کردند. سرنگونی تزار و بعد کودتای بلشویکها موجب شد که امپریالیسم روسی تا زمان استالین عقب نشینی کند. اما باز هم بعلت دیدگاه پرو بورژوایی اروپا محور ماتریالیسم تاریخی ، در مقابل بردگی مزدی وا داد و الان امپریالیست است و ضد بردگی مزدی هم نیست.
    زنان و کارگران باید از خطای مارکسیستها درس بگیرند و بر سر مسئله استثمار کوتاه نیایند.
    ضدیت با استثمار مرکز ثقل چپ بودن و‌یا کمونیست بودن است. به چرندیات ماتریالیسم تاریخی مارکس نباید توجه کرد.
    آنارشیست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>