با افزایش تعداد تلفات غیرنظامی در غزه، رهبران غربی که تصمیم گرفته‌اند هیچ اقدامی علیه متحد اسرائیلی خود انجام ندهند، وانمود می‌کنند که از وحشی گری آن متاسف می باشند. جوزف بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا و آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه‌اش، رهبران اردوگاه «فضیلت و انساندوستی»، هر روز یا تقریباً هر روز ناراحتی و حتی عصبانیت خود را علیه آقای بنیامین نتانیاهو (که به آن وقعی نمی گذارد) ابراز می کنند و در همان حال با تمام وجود می کوشند تا کنگره آمریکا ۱۴ میلیارد دلار به دولت و ارتش وی بپردازند. نوع ویژه ای از مقاله در رسانه ها پدیدار شده که تحویل انبوه گلوله ها و بمب های غربی را در پشت اعلامیه هائی با نیات بشردوستانه پنهان میکند(۱).

نه فقط در ایالات متحده، نه فقط از جانب روزنامه نگاران (لااقل نه همه آنها). بدین ترتیب در ۱۲ فوریه، رادیوی فرانس انتر پذیرای آقای بوریس والو، رئیس گروه سوسیالیست در مجلس ملی شد. سیمون لو بارون، روزنامه‌نگار، با یادآوری «وضعیت انسانی فاجعه‌بار» در غزه از نماینده پارلمان که یک بازیگر سیاسی و نه فقط یک مفسر ساده است، سوال کرد: «آیا فقط حرف زدن کافی است و نباید کاری کرد ؟ » سپس آبشاری از کلمات از سوی نماینده سوسیالیست سرازیر می شود: «وحشتناک»، «هزاران و هزاران کشته، کودکان، زنان»، « کمبود همه چیز ، آب، غذا، دارو». و در نهایت، یک هشدار جدی: «در هر صورت، باید متوقف شود، زیرا ادامه آن ممکن نیست! ».

لو بارون به هیچ وجه از مهارت کلامی مخاطبش متحیر نمی گردد، حتی هنگامی که وی برای تحریک احساسات دست به دامان یک ترانه باربارا می شود: «کودکانی که در همه جا مثل همند » در غزه و اورشلیم، و فوراً سخن را به یک شنونده رادیو می دهد. برای یک بار، برخلاف مجری معمول صبح، نیکلاس دموراند، که بعد از چند ثانیه صحبت ها را قطع می کند، شنونده توانست بیش از سه کلمه پشت سر هم حرف بزند. این شنونده که «مارک» نام دارد از نماینده مجلس می‌خواهد که فراتر از «کلماتی که دیگر کافی نیست»، به او «به طور مشخص» پاسخ دهد که «آیا نباید اسرائیل را تحریم تسلیحاتی کرد و خواهان این شد که نتانیاهو و دولتش به دلیل جنایت علیه بشریت یا حتی نسل کشی به دادگاه کیفری بین المللی معرفی شوند». «مارک» در نهایت از دستگاه قضائی فرانسه می خواهد که «اتباع دوتابعیتی که در ارتش اسرائیل خدمت می‌کنند» را تحت نظر بگیرد تا مشخص کند که آیا « آنها در جنایات جنگی شرکت نمی کنند».

سوالات مشخص و پاسخ هائي نه چندان روشن. تحریم تسلیحاتی ؟ آقای والو با آتش سخنی که فروکش کرده، اذعان می‌کند: «نمی‌توانم به شما بگویم که عملی است». با این حال، نماینده فرانسوی به رئیس جمهور آمریکا پیشنهاد می کند «تکانی بخورد، و اعلام کند که آنچه در حال رخ دادن است قابل قبول نیست». بارون ادامه می دهد: «بطور مشخص، آیا غربی ها باید تهدید به تحریم تسلیحاتی کنند یا حتی آنرا اجرا نمایند ؟ » . معاون سوسیالیست بار دیگر موضع «سخت» خود را تأیید می کند: «ببینید، من نمی توانم به شما پاسخی روشن بدهم … در هر صورت، می خواستم بگویم، فشار دیپلماتیک باید بدون وقفه ادامه یابد. و البته نه تنها به اسرائیل، بلکه به ایالات متحده که کلید حل مشکل را در دست دارد ».

بارون نمی گذارد نماینده سوسیالیست بحث را ببندد و سوال می کند: «آخرین سوال در مورد افراد دوتابعیتی فرانسوی-اسرائیلی ای بود که در ارتش اسرائیل خدمت می کنند، نظر شما در مورد آن چیست؟ » صدای آه آقای والو را می شنویم، سپس: «گوش کن، من… آنها دو تابعیتی هستند مشمول خدمت سربازی. قوانین جنگ وجود دارد که در همه ارتش ها اعمال می شود».

خلاصه: آقای بایدن باید آقای نتانیاهو را توبیخ کند، ایالات متحده باید از «کلید» خود بیشتر استفاده کند و نظامیان دو ملیتی باید به قوانین جنگ احترام بگذارند. بچه های غزه که مانند کودکان اوکراین یا اورشلیم می باشند و « در همه جا مثل همند » ، گویا از همین حالا نجات یافته اند.

۱- Jack Mirkinson, « Biden Is Mad at Netanyahu ? Spare Me », The Nation, New York, 13 février 2024

Serge HALIMI

دبیر هيئت تحريريه لوموند ديپلوما تيک