بمناسبت ۱۰ اکتبر روز جهانی لغو جهان‌شمول شکنجه و اعدام / جواد قاسم آبادی
لغو جهان‌شمول شکنجه و اعدام، نخستین گام در مسیر انسان شدن انسان!
تقبیح قتل به هر شکل و بتبع آن لغو اعدام و شکنجه تاریخی طولانی، از قوانین حمورابی تا امروز دارد. در تاریخ مدرن جوامع نیز دهه‌ها ست که آزادیخواهان و انسان دوستان و طرفداران محیط زیست و مدافعان حق حیات، با پیگیری و ممارست با این شنیع ترین نوع قتل عمد که همانا جنایت دولت هاست، مبارزه می کنند!
در نتیجه این مبارزات، بیش از ۱۵۰ کشور عضو سازمان ملل متحد، از این قصابی دولتی دست کشیده اند اما کماکان بیست و اندی از کشورهای جهان به این جنایت شنیع دولتی ادامه می دهند.
دلیل ادامه قتل دولتی در این کشورها، «خندق» اجتماعی و قانون گریزی ست که بین حاکمان قانون گذار در یک سو و ساکنان محکوم به زیست در این کشورها در سوی دیگر بوجود آمده است.
یک طرف این خندق اقلیت ناچیز صاحبان ثروت و قدرت و در سوی دیگر این خندق اکثریت عظیم محکومانی هستند که با بردگی مدرن، بیکاری، فقر و فساد و کاهش قدرت خرید و بی آینده گی فرزندان خود دست و پنجه نرم می کنند!
اکثریتی ناراضی از وضع موجود که بناچار و برای بیرون کشیدن گلیم خانواده خود از آب، به هر کاری دست می زنند.
اکثریتی عظیم از تولیدکنندگان که قوانین وضع شده موجود بوسیله اقلیت ناچیز صاحبان ثروت و قدرت را از آن خود نمی داند و به آن تن نمی دهد!
چنین است که در کشورهایی که اکثریت ساکنان آن هیچ نوع سنخیتی با حاکمان و قوانین حاکم بر کشور محل زندگی خود احساس نمی کنند، به دلایل متعدد قوانین را زیر پا می گذارند و بتبع آن از طرف پاسداران حاکمیت اقلیت ناچیز صاحبان ثروت و قدرت دستگیر، در دادگاه های مدافع وضع موجود محاکمه و به انواع و اقسام مجازات ها محکوم می شوند.
اوج انتقام‌گیری حاکمان از زیر پا گذارندگان قوانین تبعیض آمیز حاکم، کشتن این معترضان به وضع ناهنجار موجود است!
معترضانی که آگاهانه و یا از روی غریزه انسانی خود خواهان درهم شکستن بی عدالتی جهان‌شمول حاکمیت اقلیت های ناچیز بر دوش اکثریت عظیم تولیدکنندگان در سراسر جهان هستند.
از این روست که می بینیم در راس کشورهایی که برای ایجاد رعب و وحشت اجتماعی و ادامه وضع موجود به قتل عمد دولتی ادامه می دهند، دولت های دست نشانده امپریالیسم در یک سو و کشورهای ایران و چین در سوی دیگر هستند.
کشورهایی در سال های گذشته، هر ساله با بیش از ۱۰۰۰ قتل حکومتی خون خاطیان را بر زمین می ریزند تا باعث عبرت دیگر مخالفان خود گردیده و با ایجاد فضای رعب و وحشت به حاکمیت اقلیت ناچیز حاکمان ادامه دهند!
در مورد مشخص آمریکا اگر چه مجازات اعدام در بسیاری از ایالات متحده آمریکا لغو و یا متوقف شده است اما دولت های دست نشانده عموسام هم‌چنان به قتل عمد دولتی ادامه می دهند.
بواقع آمار جنایات دولتی امپریالیستی فقط به کشورهای امپریالیستی محدود نمی شود و اعدام های کشورهای دست نشانده امپریالیسم جهانی را بایستی به حساب کل نظام ظلم امپریالیستی نوشت.
این جنایات دولتی تنها بخش کوچکی از جنایات امپریالیستی ست و در مقایسه با خون‌هایی که بطور دایمی و کلان در جنگ‌های امپریالیستی در گوشه و کنار جهان بر زمین می ریزند بایستی افزوده شوند.
باری از این روست که مبارزه برای لغو شکنجه و اعدام هدف غایی آزادی خواهان برابری طلب نیست بلکه، آغاز راه ایجاد خانواده ای بزرگ، آزاد، امن، برابر و مرفه است.
آغاز راهی ست که هر گام آن، با کاستن خشونت فردی و اجتماعی در همه ابعاد آن همراه خواهد بود و در ادامه خود با بزیر کشیدن یک به یک حکومت‌های غیر و ضد مردمی و استقرار حاکمیت مستقیم اکثریت عظیم مزد و حقوق بگیران و در طی طریقی طولانی، انسان از خود و طبیعت بیگانه امروز به گوهر اجتماعی خود بازگردد و با حفاظت از مادر همگی ما زمین، تاریخ درخشان بشر آغاز گردد.
به امید آن روز!
جواد قاسم آبادی (م. ع. ب)
آموزگار تبعیدی
در سال‌روز ۱۰ اکتبر روز جهانی لغو اعدام
مهرماه ۱۴۰۴
تحت سلطه بودن زنان و استثمار شونده بودن بردگان مزدی امروز و بردگان تاریخ، هیچوقت داوطلبانه نبوده است. این سلطه و بردگی با خشونت بوجود آمده و دولت ارگان اصلی آن است. آنقدر خشونت برای طبقات ارتجاعی مهم است که حتی نیروهای دولتی هم کافی نیست و آنها ارتش گانگسترها و اوباش را هم درست کرده اند. راه نجات بشریت انقلاب آنارشیستی کمونیستی است.