دو زن
خدامراد فولادی
دو زن
باگرامی داشت ِ روز ِ جهانی ِ زن
تقدیم به: نرگس محمدی
1
نرگس محمدی
نرگس ِ عربده جوی ِ ما
اینجاست/ حافظا!
از آتشفشان ِ دهان اش
شعله های خشم می بارد
وقتی می آید بیرون
از نهانگاه ِ حنجره
و
مشت می کوبد
بر در ِ بسته و دیوار
بر بیداد
برخان و مان ِ استبداد
باید ببینی و بشنوی
هیابانگ ِ خشم اش را
از پنجره هایی که
گشوده است
باد ِ همهمه گر
به روشنایی ِ فردا
به جانب ِ پیام آوران ِ
روزهای شادمانی و شادی
با شعار ِ توفنده ی
زن، زنده گی، آزادی.
2
زن ِ زن ستیز
سال هاست/ نام اش حذف شده است
از دفتر ِ حضور و غیاب ِ
همکلاسی های نرگس و نسرین
آن که
بینش ِ فرقه سالاراش
ایستاده است
رو به روی ِ جهان و
زیبایی ها را زشت و
زشتی ها را زیبا توصیف می کند
زن ستیز زنی که
به همسرایی ِ
همسر ِ خدا-مرداش
چشم ِ بینا ندارد/ که ببیند
چه فکرهای روشنی
روییده است و/ می روید
دور از بینش ِ او
در سلول های تاریک ِ
پاسبانان ِ جهل
در سلول های انفرادی ِ
زن های زندانی
سلول های انباشته از
زن های/ استبداد ستیز ِ ایرانی.
.