«نفوذ در لایه‌های بالای قدرت صورت گرفته نه عناصر دون‌پایه؛ آدرس غلط ندهید»
اعتمادآنلاین | سخنگوی جبهه اصلاحات ایران، در شبکه ایکس نوشت:
آدرس غلط و بازهم انحراف!؟
متاسفانه پاسخ ارائه شده به مطالبات درخصوص شناسایی و معرفی عناصر نفوذی و برخورد با آنها باز هم راه انحرافی را در پیش گرفته و صورت مسئله در حال پاک شدن است.
در صورتی که به نظر می رسد نفوذ از طریق نیروهایی در لایه های بالای قدرت صورت گرفته و موجب انحرافاتی در سیاستگذاری و تصمیمات شده است و نه صرفا عناصر دون پایه و خود فروخته، خائن و بعضا اتباع بیگانه!
از سوی دیگر مسئولان ارشد امنیتی و سیاسی کشور که طی سالهای گذشته مرزها را باز گذاشته و چند میلیون اتباع خارجی وارد کشور شده اند، اینک باید پاسخگوی وضع فعلی برخورد صورت گرفته با این مهاجران باشند که تحت
عنوان کنترل و ایجاد امنیت، تر و خشک در حال سوختن هستند و متاسفانه چهره مهمانوازانه مردم ایران را مخدوش کرده و به عنوان مهاجر ستیز جلوه می دهند.
آیا مسببان وقت این همه خطای سیاسی و امنیتی نباید هر چه زودتر مورد مؤاخذه و برخورد قرار بگیرند؟
ظاهرا قوه مقننه هم در تعریف جرم نفوذی و جاسوسی و نیز تصویب قوانین مرتبط دچار خطای ماهوی گردیده است !؟
*******
عباس عبدی: فقط اعدام‌ها را بیشتر می‌کنید! | چرا کسی نمی‌پرسد چطور این همه جاسوس شناسایی نشده بودند؟
رویداد۲۴| عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی، در یادداشتی انتقادی در روزنامه اعتماد، طرح مجلس درباره تشدید مجازات جاسوسی را نه نشانه اقتدار، بلکه اعترافی به ناکارآمدی در حوزه امنیت ملی دانست.
او نوشت: «این طرح به صورت فوری و بدون رعایت اصول قانون‌نویسی تصویب شده، در حالی که حتی اصول بدیهی قانون جزا مثل “عطف به ماسبق نشدن” را رعایت نکرده‌اند. وقتی هیچ‌کدام از ۲۹۰ نماینده متوجه این اصل ساده نمی‌شوند، باید در مورد کیفیت تصمیم‌گیری قانون‌گذاران نگران شد.»
عبدی با اشاره به اینکه مجلس حتی از نهاد‌های مسئول درباره وقایع اخیر پرسشی نداشته، افزود: «تصویب چنین طرحی بدون تحلیل از دلایل وقوع جرم، در واقع اعترافی تلخ است به اینکه ساختار امنیتی در شناسایی عوامل دشمن ناکارآمد بوده است. آیا واقعاً قانون کم داشتیم؟»
او در ادامه به سه فرضیه درباره ناکارآمدی امنیتی اشاره کرد و گفت: «فرض اول این است که قانون وجود داشته، اما مجازات آن کم بوده. فرض دوم این است که قانون وجود داشته، اما اجرا نمی‌شده؛ و فرض سوم این است که نهاد‌ها نتوانسته‌اند جاسوسان را شناسایی کنند. از این سه، فقط فرض سوم محتمل است؛ و در این صورت، سؤال اصلی این است: آیا تصویب قانون جدید موجب شناسایی جاسوسان خواهد شد؟ پاسخ روشن است: خیر.»
عبدی تأکید کرد: «این طرح فقط به افزایش اعدام‌ها منتهی می‌شود، بدون اینکه به چرایی گرایش برخی به جاسوسی برای رژیم اسرائیل توجه شود. حتی یک خط در این طرح نیامده که بپرسد چرا یک ایرانی باید تصمیم بگیرد برای اسرائیل جاسوسی کند؟»
او نمایندگان مجلس را متهم کرد که به‌جای پرداختن به مسائل امنیتی واقعی، بیشتر سرگرم محدود کردن زنان و دختران هستند: «در یک‌سال گذشته، چقدر نمایندگان دنبال مقابله با نفوذ امنیتی بودند و چقدر دنبال موی زنان؟ عملکرد این مجلس صفر است و حالا با این طرح فقط می‌خواهند فرافکنی کنند.»
عبدی در پایان نوشت: «نمایندگان اگر به جای اعدام‌های بیشتر، به آثار سیاست‌های خود بیندیشند، شاید نتایج بهتری برای امنیت کشور حاصل شود.»
بعنوان مشکلاتی که بعد از رژیم هم توی کشور باقی میمونند:
بطور تاریخی چس ناله مرسوم فرهنگیه. مثلاً جواب حالت چطوره میشه «ای زنده‌ام»، جواب کسبت چطوره «ای آب باریکه…» که حتی اگه توی بهشت هم باشی ناخودآگاه مجبوری علیه این شرایط زندگی حداقلی موضع بگیری و برای توجیه مواضعت مجبور دروغ ببافی. این وضعیت چی‌ناله‌گی و دروغگویی در فرهنگ ما نهادینه شده بطوریکه ورای نارضایتی لازم ومنطقی از رژیم تبدیل به کلاس و افه شخصیتی و… هم شده
در همچین زمینه‌ای از زمان ریاستجمهوری رفسنجانی و استقرار نئولیبرالیزم شعار ثروت زیباست رو هم توی جامعه تزریق کردند و از اینجا ببعد کل جامعه رو به سمت پول از هر راه و طریقی کوک شد جوریکه یارو میگه واسه ۲۰۰ دلار جاسوسی میکرده (حتی اگه ۲۰۰ دلار رو دروغ بگه، توی ذهن خیلیها مثل اون جاسوسه ۲۰۰ دلار اونقدر ارزش داره که بخاطرش جاسوسی بکنه). مواضع جریانات سلطنتی و رجوی و کومله و حکک هم مزید بر علت شدند و حالا فرودستان جامعه دارن بهاش رو میپردازن. با این اوصاف میشه دید که نه فقط واسه رژیم بلکه واسه جریاناتی که آینده‌ای مستقل از امپریالیزم برای ایران میخوان، جاسوسها خطر بسیار بزرگی هستند.
بله جاسوسها منطقاً توی رده‌های بالا هستند ولی توی مبارزه چریکی مثلاً مگه از طریق هوادارها و اعضای پائین نبود که رژیم شاه و جاینان فعلی دستشون به رهبرا میرسید. یعنی دارودسته اصلاح طلبها این قضیه ساده رو نمیفهمند که واسه اینکه جاسوسهای بزرگ مثلاً قابل دسترسی نیستند، بمعنی این نیست که باید جاسوس کوچیکها رو ول کرد؟