آه، ارول، ارول

اشغال آزادی است، جنگ وظيفه انسانی است..

ترجمه زهره سحرخيز

https://roshangari.info

يوری آبنری عضو سابق پارلمان اسراييل ، روزنامه نگار ، فعال صلح ، يکی از بنيان گزاران شورای اسرائيلی برای صلح فلسطين – اسرائيل و گاش / شالوم بود.او جهار دهه از نزديک فعاليت اجتماعی آريل شارون ( نظامی و نخست وزیر اسرائیل، جلاد هزاران فلسطینی ازجمله، کشتار 4000 پناهنده غیر نظامی فلسطینی در اردوگاه صبرا و شتیلا، فوت در سال 2014)را تعقيب کرده است و جزوات سه گانه زندگی نامه او را نوشته است. یوری آونری سال 2018 در سن ۹۴ سالگی درگذشت.

باز هم انديشه هايی در باره جنگ

موتلفين
هيچ عنوانی مناسب تر از اين برای همکاری ايالات متحده و انگلستان عليه عراق نميتوان پيدا کرد. در” کتاب لغت شيطان ” که طنز پرداز آمريکايی آمبروز بيرس حدود صد سال پيش منتشر کرد، موتلفين چنين معنی ميشود(از حافظه نقل ميکنم) همکاری بين دو دزد که دستهايشان چنان تا ته جيب همديگر فرورفته که نميتوانند شخص سوم را جدا جدا غارت کنند.

بازسازی
مساله بريتانيايی ها و آمريکايی ها اين است که آنها اشتهای سيری ناپذ يری برای بازسازی دارند. آنها شب و روز خواب بازسازی می بينند. نمی توانند به چيز ديگری فکر کنند و از چيز ديگری حرف بزنند. مشکل اين است که برای بازسازی چيزی اول بايد آن را خراب کرد. تا ويرانی نباشد، بازسازی هم نيست.
از اين رو بريتانيايی ها ، همراه با آمريکايی ها فکر و ذکرشان انهدام سيستماتيک عراق است. موشک ها و بمب ها، تانک ها و توپخانه، کشتی ها وارتش زمينی —- همه چيز به خدمت گرفته ميشود تا بازسازی کشور را تسهيل کند.
بيش از هر چيز البته اصرار بر بازسازی بغداد است . يک شهر پنج ميليونی ، کيلومتر در کيلومتر ساختمان و خيابان ، که ميتوان پس از ويران ساختن، آنها را دو باره ساخت . اگر بغداد واقعا به صحنه جنگی از نوع استالينگراد تبديل شود، خانه به خانه ، خيابان به خيابان، آنوقت واقعا خيلی چيز ها هست که بايد دو باره ساخت.

مغول های جديد
اشتهای بازسازی فاتحان جديد را از پيشينيانشان متمايز ميکند، يعنی مغول ها که در 1258 بغداد رافتح کردند، خليفه را که (تسليم شده بود) کشتند، شهر را ، پس از آنکه همه ساکنينش را از مرد وزن و کودک قصابی کردند، ويران ساختند.
آنها با خودشان خد مه بازسازی نياورده بودند، بلکه عراق را به ويرانه تبديل کردند. کانال های آبياری که طی هزاران سال تمدن ساخته شده بود نابود شد. اين واقعه به عنوان بزرگ ترين مصيبتی که بر جهان عرب رفت، در تاريخ ماندگار شد . به هر حال دو سال بعد مسلمانان ارتش مغول را در جنگی در عين جلود ( کيبوتص عين هرود امروز) تار و مار کردند ، که فصلی بزرگی است از تاريخ فلسطين . اين پايان کار مغو ل ها بود در خاور ميانه، ولی منطقه تا امروز هرگز از ويرانی مغول بهبود نيافت.

ويران سازی و سود
جدا از هدف آرمان خواهانه کمک به مردم عراق ، بازسازی يک جنبه مادی تر هم دارد. معاملات عظيمی در ميان است. شرکت های بزرگ آمريکايی—که بعضی از آنها با گروه جنگجويان کابينه بوش پيوند داشتند— نزاع بر سر غنايم را شروع کردند. آنها البته به هيچ بيگانه ای اجازه دست اندازی را ندادند. به يک قول آمريکايی: ” غنيمت مال آنست که برنده شده “
يک منظره نفرت انگيزتر : حتی پيش از آنکه شهرهای عراق ويران شود،غول های سرمايه سود باز سازی آنها را بين خود تقسيم کردند.

انساندوستان
ايده اليسم ارضا نشدنی آنگلو- آمريکن خود را به صورت شيقتگی به کمک انسان دوستانه هم عرضه ميکند. اين به يک بيماری تبديل شده است . کمک انسانی بايد به مردم عراق برسد، چه خود آنها بخواهند چه نخواهند. ساکنين بصره کمک های وعده داده شده را نمی خواهند؟ هه ، خواهيم ديد. ما روی آنها بمب ميريزيم، به آنها گرسنگی ميدهيم—تا دروازه ها را باز کنند و بگذارند کمک های انسان دوستانه وارد شود. از همه چيز گذشته تا وقتی شهر تحت کنترل اين صدام شيطان ، لعنت بر نام او باد، ، که تنها هدف او جلوگيری از رسيدن کمک های انسانی به مردم است باشد، نمی توان به مردم کمک کرد. موئتلفين البته ميتوانستند به جای بمب غذا و آب بر مردم بريزند . همين طورميشد يک آتش بس کوتاه ترتيب داد تا کمک انسانی به شهر محاصره شده برسد. ولی اين کار توسط دونالد رامسفلد، يک انسان دوست بزرگ ديگر ، ممنوع شد. پس ديگر واقعا هيچ راه ديگری باقی نمانده است بجز آنکه آنقدر به روی آنها بمب ريخته شود تا برای کمک گرفتن آماده شوند.

اربابان و بوميان
برای اينکه يک چشمه از رسيدن کمک انسانی به بصره بعداز اشغال به نمايش گذاشته شود، انگليسی ها فيلمی از رسيدن کمک به دهی در سر راه را پخش کردند . آنها آنقدر از اين قطعه گزارش خود راضی بودند که ده ها بار آن را در تلويزيون به نمايش گذاشتند.
فيلم اين طوری است: يک کاميون انگليسی غذا و آب می آورد. روستائيان، عمدتا زنان و کودکان مستاصل، کاميون را محاصره ميکنند. آنها برای آب التماس ميکنند. سربازان آب معدنی را بين جمعيتی که از بيچاره گی جنون گرفته اند توزيع ميکنند— به هر بچه و زن يک بطری. بعد از روزها تشنگی ، يک( فقط يک ) ليتر به هر خانوار.
تمام صحنه تهوع آور بود. گرسنگی و تشنگی جمعيتی جنگ زده در خدمت تبليغاتی زمخت مورد بهره برداری قرار ميگيرد. انگليسی ها باز هم همانطور که هميشه در عراق بودند نمايان ميشوند: ارباب های از خود راضی .برای هر عربی که شاهد اين صحنه باشد ، اين اوج تحقير است.
غارت غارت شده گان . برای تامين مالی هر کاری– ويران سازی ، بازسازی ، کمک انسانی و ….– پول لازم است . اين پول از کجا ميآيد ؟ البته، از نفت عراق .
از اينرو اين وظيفه انسانی آمريکايی ها است که با نهايت سرعت ممکن چاههای نفت را در اختيار بگيرند. نه به خاطر خودشان، اين فکر را از سرتان بيرون کنيد، به خاطر خود عراقی ها. برای کمک به آنها ، برای انجام کار خير.
حالا هر کودکی ميداند اين جنگ به خاطر نفت بود. ايالات متحده هدفش اين بود که بر منابع عراق، يعنی بزرگترين منابع جهان بعد از عربستان سعودی ، دست بيندازد، و کنترل منابع همسايه در دريای خزر ،ايران و خليج را در دست بگيرد. حالا معلوم ميشود تمام اين کارها به خاطرخود مردم عراق است. تا اينکه آنها چيزی برای خوردن و دارو برای کودکانشان داشته باشند.
تمام اينها بعد از تحريم سازمان ملل ، که به درخواست آمريکا اعمال شد و طی سال های طولانی به سوء تغذيه عمومی ، به مرگ صدها هزار کودک از گرسنگی و بيماری و انهدام تاسيسات زير بنايی عراق انجاميد – و اينهمه به نام “نفت در مقابل غذا”

آه، ارول، ارول
اگر او بود در باره اين جنگ چه ميگفت؟ در کتابش”1984″ جملات ابداعی وزارت حقيقت را داريم نظير اين: “جنگ صلح است”، ” آزادی بردگی است”، و ” جهل قدرت است”. جای او در اين جنگ خالی است.
اشغال آزادی است، جنگ وظيفه انسانی است ، سرنگون کردن يک حکومت خارجی “تغيير حکومت” است، گرسنگی دادن کمک انسانی است، مبارزه عليه متجاوز خارجی خدمت به خود کامه است ، بمباران يک شهر خدمت به مردم است .
حقيقت هميشه اولين قربانی جنگ بوده است. ولی به نظر ميرسد در اين جنگ ويژه، حقيقت حتی بيش از اين حد متداول آسيب ميبيند.دروغگويی، رياکاری، دادن اطلاعات انحرافی، ومغز شويی آشکار به تمام است. ژنرال های چهار ستاره مثل بلبل آشکارا شعارهای دروغ سرميدهند، روزنامه نگاران مدال دار در سراسر جهان مشتاقانه اين دروغها را ميپذيرند، شبکه های تلويزيونی با پشتکار تمام اين دروغ ها را تکرار ميکنند، و رسانه های اسرائيلی با ولع اين همه را ميبلعند. بن اپاتيت.

از آرشیو

زهره سحرخیز