.

ناصرالملک (بو القاسم خان قره گوزلو)

وى معروف به سرسپردگى به انگلیس بوده, و در دوره مظفرالدینشاه و محمدعلیشاه وزارت مالیه را به عهده داشت. پس از خلع محد علیشاه و جانشینى احمد شاه ۱۲ساله ,عضدالملک نایب السلطنه شد, و پس از فوت وى مجلس، اول مهرماه رای به انتخاب ناصر الملک به عنوان نایب السلطنه داد که در لندن بود و پنج ماه طول کشید تا به ایران باز گردید و در نیمه اسفند در مجلس حضور یافت و سوگند یاد کرد و به کار پرداخت. وی که در اروپا با اصول حکومت پارلمانی آشنا شده بود پس از ادای سوگند در مجلس گفته بود که وظیفه او تنها امضای فرمان رئیس الوزراء است بقیه کارها را باید مجلس و دولت انجام دهند و نشریات و احزاب ناظر برکارهایشان باشند
مجلس دستمزد ماهانه ناصر الملک را ده هزار تومان تعیین کرده بود که تا آن زمان در ایران رقمی بی سابقه بود
ناصرالملک محمد ولی خان تنکابنی ( سپهسالار ) را مامور تشکیل کابینه کرد و از او خواست به بهانه اینکه دیگر خطرى مشروطیت را تهدید نمیکند مجاهدین را خلع سلاح کند. در رویداد اخراج شوستر آمریکایى زمانى که مجلس تن به اولتیماتوم روسها نداد, ناصرالملک مجلس را منحل و و نشریات را توقیف نمود, عملا نوعى دیکتاتورى بوجود آورده و ازانجام انتخابات مجلس تا زمانى که احمد شاه به سن قانونى نرسیده بود خوددارى کرد. بعداز تاجگذارى احمدشاه به انگلستان رفته و در سال ۱۳۰۶ خورشیدى فوت کرد

.

حیدر تاروردیف (عمو اوغلى)

از انقلابیون قفقاز, و از پایه گذاران حزب دمکرات, حزب عدالت و بعدها حزب کمونیست ایران.وى در جنبش مشروطیت و سپس در جنبش جنگل فعالانه شرکت داشت.در اواخر سال ۱۹۲۰ میلادى به سبب سیاستهاى چپ روانه اى که توسط افراطیون درون حزب کمونیست ایران در جنبش گیلان اعمال شده بود باعث سقوط اعتبار حزب و چند دستگى جنبش گیلان گشت. براى مقابله با آن عناصر افراطى از حزب اخراج شده و حیدر عمو اوغلى به رهبرى کمیته مرکزى برگزیده شد. و با اتخاذ سیاست درست دست به تشکیل جبهه متحد از سه جناح عمده جنبش گیلان ,احسان الله خان, میرزا کوچک خان و حزب کمونیست ایران زد
اما بعدها این جبهه بدلایل گوناگون از جمله فشار نیروهاى نظامى دولتى, انتریگ انگلیسیها و تا حدودى مماشات میرزا کوچک خان با آنها و تداوم سیاستهاى غلط و آوانتوریستى احسان الله خان به انشعاب کشیده شد, و حیدر عمواوغلى با توطئه اطرافیان میرزا کوچک خان کشته شد

.

کامران میرزا (نایب السلطنه)

کامران میرزا, سومین پسر ناصرالدینشاه,متولد ۱۲۷۲ قمرى, در شش سالگى به حکومت تهران منصوب شد,در شانزده سالگى با سرورالدوله دختر عموى پدرش ازدواج کرد. در مسافرتهاى ناصرالدینشاه وى مقام نایب السلطنگى را عهده دار بود.علاوه بر حکومت تهران, حاکم قم,ساوه,کاشان,گیلان,مازندران,قزوین,سمنان و دامغان هم بود.وى همچنین وزیر جنگ هم بود.با داشتن این مشاغل توانست ثروت هنگفتى جمع کند. وى در دوران طولانى حکومتش در تهران مظالم بسیارى بر علیه مردم نمود, به روایتى میرزا رضا کرمانى قبل از کشتن ناصرالدینشاه قصد داشت کامران میرزا را بکشد.عمارات امیریه و منیریه را که به نام خود و همسرش ساخت(واقع در خیابانهاى امیریه و منیریه) بسیار معروف بودند. باغهاى کامرانیه در جوار صاحبقرانیه و باغ فیشر(فیشرآباد بعدى) نیز متعلق به او بود
در زمان مظفرالدینشاه مقامى نداشت, بعداز صدور فرمان مشروطیت در کابینه هاى مشیرالدوله و وزیر افخم و اتابک , وزیر جنگ بود ولى به مجلس معرفى نمىشد و در جلسات مجلس شرکت نمىکرد. عدم حضورش در مجلس موجب گردید سید حسن تقى زاده نطق تندى علیه وى ایراد کند و سرانجام مجلس به اتفاق آرا او را از وزارت عزل نمود.
وى هنگام خلع قاجار در سن ۷۲ سالگى در تهران زندگى مىکرد