Comments

سعید چهانگیری: تکرار تکرار شده، مباحث تشکل سراسری ومنشور مطالبات حداقلی — 3 دیدگاه

  1. ادعای ناشناس از حمایت از این خط بر باد رفته کاملا مشخص است و بسیار هم خوب است و ای کاش این بحث بطور جدی و نه فکاهی در کلاب هاوس ها بیایید.
    این خط که در ادامه مباحث و اطاق فکرهای جریانات عدالتخواه مطرح می شود و نتیجه اش در داخل معلوم است و بسیار حاشیه ای شده است. این گرایش در تلگرام های خود را به نمایش می گذارد که حامی چشمه خاور هستند. این چپ نماهای دروغین همانند عدالتخواهان در مانیفست اشان همین حرف های مدعی شورایی را می زنند ولی تفاوت مانیفست آنها و مانیفست این فرد در این است که الگویی آنها خمینی است و این فرد مارکس است. والا هر دو خواهان رفع فقر ، دفاع از زحمتکشان ، معضلات اجتماعی، فساد اداری و مبارزه ضدامپریالیستی و دفاع از نهضت های آزادی بخش هستند. پس رجوع دادن به این نظرات که در هماهنگی با افراد سوخته در استکهلم ، پاریس، فرانکفورت، آمستردام ، کپنهاگ و لندن چیز عجیبی نیست و دست روشنگری درد نکند که خط این نهاوندی ها را روشن می کند.

  2. متوجه باشید که سعید جهانگیری چگونه منتقدان اصولی منشور مطالبات حداقلی را همکار سازمان امنیت جمهوری اسلامی و تخریبگر جا میزند!!! طرفداری با چنین دیدگاه سیاسی سکتاریستی و دگم نشان دهنده ی این است که نقد پذیر نیستند، می گویند یا با ما یا با دشمن هستید!؛ و اگر هم بر فرض محال فردا قدرت سیاسی را کسب کنند با همین شیوه رویکرد مانند حکومت پل پوت که جنبش خمر سرخ به رهبری او از ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ بر کامبوج حکم راند و مخالفین منتقدان حکومتش را به قتل می رساند حکومت خواهند کرد!

  3. آسیب شناسی «منشوری» که ناظر بر طبقه کارگر نیست
    عباس منصوران
    آنچه به نام منشورکارگری، منتشر شده، منشور کارگری نیست. این تنها به نام کوهی که طبقه کارگر نام دارد، وانمود شده، اما زایشی موش ‌واره به نمایش می‌گذارد. طبقه کارگر و جنبش کارگری هیچگاه به این‌گونه که در این «منشور» به بازی گرفته شده،‌ هرگز مورد تحقیر و تنزل قرار نگرفته است. «منشور» نمایش ضعف و ناتوانی به نام طبقه‌ کارگر و بی‌خبری از موقعیت و نقش سرنوشت ساز طبقه کارگر و جنبش کارگری است. این متن، تنها می‌تواند مطالبات صنفی و حداقلی صنفی‌گرایی و درهم ریخته با خواستهای حقوق بشری فراطبقاتی گستره‌ی رنگارنگی از رفرمیست‌ها،‌ سلطنت طلبان، ‌مشروطه خواهان، حقوق بشری‌ها،‌ سکولاریست‌ها و مورد استقبال طیف توده‌ای سنتی و نواده‌گان نئوتوده‌ای آنان باشد. همانگونه که از عنوان آن پیداست، لیست مطالبات حداقل صنفی گرایانی است که تنظیم کنندگان آن به یک میانگین و توافق پوپولیستی رسیده‌اند. از این نگرش نه تنها منشور بخش ضنفی و سندیکالیستی نیز نیست، بلکه حداقل مطالبات دوره رکود و تدافعی صنف‌هایی ویژه و تشکل‌های جامعه‌ی مدنی بورژوایی را پیش روی نهاده است. ویژگی صنفی‌ این تشکل‌ها، نفی شورا و تقدس صنف‌گرایی و دفاع طلبی آنها در برابر مناسبات بورژوایی‌ حاکم است که خواه‌ و ناخواه پی‌آ‌مدی جز پراکندگی طبقاتی و اخلال در روند سازمان‌یابی شورایی و بالندگی جنبش کارگری در پی‌ نداشته و نخواهد داشت.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>