اعتراضات اخیر پرستاران در ایران به دلیل نارضایتی عمیق از وضعیت نظام سلامت و مشکلات پی‌درپی در حوزه پرستاری به سطحی حاد و گسترده رسیده است.

چند مدت پیش در اعتراضات پرستاران در بیمارستان‌های مختلف ایران، از جمله بیمارستان امیراعلم تهران، تعدادی از پرستاران به دلیل شرکت در این اعتراضات از کار خود برکنار شدند. این نحوه برخورد مسوولین با افرادیکه اعتراض صنفی مسالمت آمیزی داشتند کار را به تشدید نارضایتی‌ها و اعتراضات گسترده تری در سطح جامعه پرستاری کشاند.مهلت سه روزه شورای عالی امنیت کشور برای حل مشکلات پرستاران هم در حال اتمام است و مسوولین از حل این بحران آن عاجز مانده اند.

به گزارش سلامت نیوز با توجه به افزایش فشارهای کاری، تأخیرهای طولانی در پرداخت مطالبات، و کمبود شدید نیروی انسانی، جامعه پرستاری به حالت اضطراری درآمده و نیاز فوری به اقدام‌های قاطع و موثر از سوی مسئولان احساس می‌شود.

چرا پرستاران اعتراض دارند؟

از یک سو کمبود شدید پرستار در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی باعث افزایش فشار کاری بر روی پرستاران شده است. با توجه به اینکه بسیاری از پرستاران مجبور به انجام اضافه کاری‌های اجباری هستند، این فشار کاری به‌ویژه در شرایط کنونی به بحران تبدیل شده است. مطالعات نشان می‌دهد که این فشار موجب بروز مشکلات جسمی و روحی در پرستاران می‌شود و کیفیت خدمات به بیماران نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرد. از طرف دیگر تأخیر در پرداخت مطالبات هم یکی از اصلی‌ترین دلایل اعتراضات، تأخیرهای طولانی در پرداخت کارانه‌ها و اضافه‌کاری‌های پرستاران است. این معوقات مالی باعث ایجاد نارضایتی شدید در میان پرستاران شده و وضعیت مالی آنان را به خطر انداخته است. طبق گزارش‌ها، معوقات پرستاران در برخی مناطق به چند ماه نیز کشیده شده که این امر موجب به وجود آمدن تنش‌های اجتماعی و شغفی در بین پرستاران شده است.

قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری که بیش از یک دهه پیش تصویب شده است و قرار بود بتواند بخشی از بی عدالتی های را جبران کند هنوز به‌طور کامل اجرا نشده یا بصورت نصف و نیمه و ناقص در حال اجراست. این نقص قانونی، عدم شفافیت و عدم تطابق با نیازهای واقعی پرستاران، به اعتراضات آن‌ها دامن زده و باعث نارضایتی عمیق در این قشر شده است.

مشکلات مرتبط با قانون بازنشستگی پیش از موعد و شرایط نامناسب کاری پرستاران نیز از جمله مسائل حاد است. پرستاران با شرایط سخت و غیر استاندارد مواجه هستند و عدم بهبود این وضعیت باعث تشدید نارضایتی و اعتراضات شده است.

مشکل اساسی دیگر که با افزایش تعداد بیمارستان‌ها بدون برنامه‌ریزی کافی برای جذب و آموزش پرستاران است که نه تنها موجب فشار مضاعف بر روی سیستم بهداشت و درمان شده، بلکه کیفیت خدمات درمانی و رضایت بیمار را نیز تحت تأثیر قرار داده است.

با ادامه بحران کمبود نیروی انسانی و عدم همکاری پرستاران با بیمارستان‌ها، نظام سلامت کشور در معرض یک بحران جدی قرار دارد. پرستاران که به‌عنوان یکی از ارکان حیاتی سیستم درمانی محسوب می‌شوند، در صورت عدم دریافت پشتیبانی و اصلاحات لازم، قادر به ادامه خدمت نخواهند بود.

پیامدهای عدم همکاری پرستاران و لزوم اقدامات فوری

پرستاران بخش عمده‌ای از خدمات درمانی را در بیمارستان‌ها ارائه می‌دهند و نقش آن‌ها در مراقبت از بیماران غیرقابل انکار است. عدم همکاری و ادامه فعالیت آن‌ها می‌تواند به اختلالات جدی در روند درمان و مراقبت منجر شود. این وضعیت به ویژه در شرایط بحرانی و زمان‌های پیک مراجعه به بیمارستان‌ها می‌تواند منجر به بروز بحران‌های شدید و حتی فلج شدن سیستم درمانی شود.

حالا که نظام سلامت بحران بزرگی بنام کرونا را از سر گذرانده همگان متوجه شده اند که ضعف سیستم درمانی چه تبعات جبران ناپذیری دارد خالی شدن بیمارستانها از کادر تخصصی چه بحران هایی میتواند در پی داشته باشد.

علاوه بر اینکه در پی عدم همکاری پرستاران، بار سنگین مسئولیت‌ها به کادر درمانی موجود منتقل می‌شود، که باعث افزایش فشار کاری و کاهش کیفیت خدمات درمانی می‌گردد. این امر نه تنها بر سلامتی بیماران تاثیر منفی می‌گذارد، بلکه می‌تواند به خستگی و استرس زیاد در میان کادر درمانی منجر شود، که در نهایت به ایجاد مشکلات جدی در نظام سلامت می‌انجامد.

زمانی که بیماران و خانواده‌هایشان با مشکلات جدی در دریافت خدمات بهداشتی و درمانی مواجه شوند، اعتماد به سیستم درمانی هم کاهش می‌یابد و این موضوع می‌تواند به بروز نگرانی‌ و اعتراض گسترده در کف جامعه منجر شود.

برای حل بحران چکار باید کرد؟

1. افزایش بودجه و استخدام نیروی انسانی: برای حل مشکل کمبود نیروی انسانی، نیاز به افزایش بودجه و استخدام پرستاران جدید ضروری است. به‌کارگیری نیروی انسانی کافی می‌تواند فشار کاری را کاهش دهد و به بهبود کیفیت خدمات درمانی کمک کند. مسئولان باید برنامه‌ای جامع برای استخدام و آموزش پرستاران تدوین کنند.
2. پرداخت سریع مطالبات معوقه: یکی از اقدام‌های فوری که باید انجام شود، تسریع در پرداخت مطالبات پرستاران است. مسئولان باید مکانیسم‌های لازم را برای پرداخت به‌موقع کارانه‌ها و اضافه‌کاری‌های پرستاران فراهم کنند تا مشکلات مالی آنان به حداقل برسد.
3. اجرای کامل قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری: اجرای کامل قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و به‌روزرسانی آن بر اساس نیازهای روز جامعه پرستاری، از دیگر اقدامات ضروری است. این قانون باید به‌طور کامل اجرایی شود تا عدالت در پرداخت‌ها و تأمین نیازهای پرستاران به درستی انجام گیرد.
4. اصلاح شرایط کاری و بازنشستگی: برای بهبود شرایط کاری پرستاران، نیاز به اصلاحات جدی در قوانین و مقررات بازنشستگی پیش از موعد است. همچنین، باید شرایط کاری پرستاران بهبود یابد و استانداردهای جدیدی برای محیط کار آن‌ها وضع شود.
5. تقویت روابط میان پرستاران و مسئولان: برقراری جلسات مستمر و موثر با نمایندگان پرستاران و مسئولان به منظور شنیدن مطالبات و پیشنهادات آنان و اجرای آن‌ها، می‌تواند به کاهش تنش‌ها و نارضایتی‌ها کمک کند.

اعتراضات گسترده پرستاران در ایران، نتیجه‌ای از مشکلات طولانی‌مدت و عدم توجه کافی به نیازهای این قشر مهم از جامعه است. پرستارانی که به شدت معترض و ناراحت هستند و دیگر توان ادامه کار با این شرایط را ندارند. عدم ادامه همکاری پرستاران با بیمارستانها میتواند نظام سلامت کشور را فلج کند.تا بحران شدیدتر نشده باید فکری کرد.