این که مجری زن ناچار باشد برای مجری مرد هم جلوی دوربین چای بریزد و آقای دکتر از جای خود تکان نخورد تلاش برای رواج فرهنگی است که زنان تلویزیونی هم با‌ آن همکاری می‌کنند!

   عصر ایران؛ یادداشت وارده- امروز ( پنج‌شنبه سوم آبان) تصادفا ساعت 4 و نیم بعدازظهر پای تلویزیون نشسته بودم و دیدم در آغاز برنامه «به خانه برمی‌گردیم» مجری مرد – دکتر نظری- که اجرا را بر طبابت ترجیح داده مثلا نشسته و سرگرم تورق در کاغذهایی است که پرینت گرفته و در همان زمان مجری خانم در حال چای ریختن و بدون سینی برای مجری مرد چای می‌برد!

       به عبارت دیگر نه تنها در سریال‌ها زن خانه باید برای مرد خانه چای بریزد که در برنامه تلویزیونی هم مجری زن باید برای مجری مرد چای بریزد!

      این در حالی است که این دو زن و شوهر هم نیستند تا بگوییم هدف‌شان گرمای خانواده است!

      سوال اینجاست که اگر هدف ترویج خانه‌داری است مجری زن چرا ساعت ۴ و نیم بعدازظهر در خانه خودش نیست تا اگر متاهل است برای همسر خودش چای بریزد نه برای مجری مرد! کم مانده بود دکتر نظری بگوید: چرا کم رنگ است زن؟ در این صورت شاید گرمای خانه بیشتر می شد ولی آخر این که سریال تصنعی نبود. مثلا در حال اجرا هستند. چای ریختن زن برای مرد آن هم با لباس بیرون و برای مرد غریبه دیگر چه صیغه ای است؟

   دوم این که حالا چای می‌ریزی. چرا در سینی نمی‌گذاری؟

   شاید گفته شود اینها مته به خشخاش گذاشتن است اما اتفاقا  یکی از دلایل ناجذاب بودن صدا و سیما نزد نسل جوان همین نگاه است. از یک طرف از تمام وسایل مدرن استفاده می کنند و از سوی دیگر اصرار دارند مفاهیم سنتی را ترویج دهند.

   هیچ اشکالی ندارد که خانم خانه برای آقایی که از بیرون آمده چای بریزد و عشق و علاقه خود را ابراز کند. اگر هم مرد در خانه بود و زن از بیرون آمد نیز ایرادی ندارد.

   اما این که مجری زن ناچار باشد برای مجری مرد هم جلوی دوربین چای بریزد و آقای دکتر از جای خود تکان نخورد تلاش برای رواج فرهنگی است که زنان تلویزیونی هم با‌ آن همکاری می‌کنند! خانم هایی که بعضا و نه الزاما این خانم مجری در صفحات اینستاگرام شکل دیگری از زندگی مورد علاقه خود را به نمایش می‌گذارند تا بدانیم به خواست تهیه کننده ناچار شده اند در استودیو هم برای مجری مرد چای بریزند و جالب این که اگر هدف رواج فرهنگ ایرانی است خانم مجری باید برای میهمانان هم چای ببرد ولی این را نمی‌بینیم!