https://roshangari.info

.

در این روزها ما شاهد ظهور تحولات سریع سیاسی در سراسر ایران هستیم. بعد از گذشت ۴۰ سال اختناق سیاسی، ناعدالتی و فساد اقتصادی، مردم ایران با شروع اعتراضات گسترده خیابانی و طرح شعارهای رادیکال ضد حکومتی، در راستای انجام یک انقلاب دمکراتیک حرکت نموده اند. موضوع اصلی در مقابل قیام مردم این است که سمت گیری اصلی در خیزش همگانی، چه خواهد بود. شواهد حاکی از این است که نیل به دمکراسی و استقرار حکومت مردمی خواست اصلی مردم در این حرکت انقلابی بوده و بنابراین مهم است که فعالان، جریانات و سازمانهای آزادیخواهِ دمکرات و چپ در سطح امکان در این کارزار عمومی شرکت داشته در همگامی با رهبرانِ طبیعیِ محلی به سازماندهی هدفمندِ سیاسی آن یاری رسانند.

آنچه که در این مقطع اهمیت حیاتی دارد، وجود تحلیلِ واقعگرانه از مجموعه مطالبات و اهداف مترقی است که نمیتوان لروما آنها را در یک نظرگاه منسجم عقیدتی/ایدئولوژیک خلاصه نمود. اما با توجه به شعارها و خواسته هایِ اعتراضیِ طرح شده طی سالها و بخصوص در روزهای اخیر، میتوان دید که میانگین مطالبات اجتماعی و جهت اصلی سیاسی  در این خیزش مردمی را نفی کلیت حکومت موجود و استقرار نظامی جمهوری و مبتنی بر آزادیهای دمکراتیک و عدالت اقتصادی تشکیل میدهد.بر این اساس بر عهده بخشِ مردمی از اپوزیسیون است که تلاش گردد انرژی سیاسی نهفته در امواج انقلابی توده ها، در سطح امکان، بطور مسالمت آمبز و در عین حال قاطع، در حهت عبور از کل نظام سازماندهی شده، در فردای پیروزی انقلاب دمکراتیک، روند حرکت سیاسی در جامعه به سوی برگزاری مجلس موسسان و تعیین نظام سیاسی آینده به گونه ای دمکراتیک، باشد.

اینکه در پروسه مبارزات مسالمت آمیز سیاسی، چه نوع افراد و گرایشات سیاسی خواهند توانست که با جلب اعتماد مردم به مسئولیتهای اداری انتخاب شوند، به درجه شناخت، آشنایی و توافق مردم با برنامه ها و راهکارهای افتصادی/اجتماعی ارائه داده شده از سوی آنها، دارد. برای فعالان و جریانات سوسیالیستِ رهایی بخش که خواستار استقرار مناسبات غیر ستمگرانه و عادلانه  هستند، باید روشن باشد که تنها با مشارکتِ آگاهانهِ توده های مردم، بویژه بخش های عظیم کارگری و زحمتکش (در واقع اکثریت مردم) در امور جامعه است که ایجاد دمکراسی واقعی و سوسیالیست امکان پذیر خواهد بود. بنابراین فعالان و جریانات چپِ فعال در میان کنشگرانِ اجتماعی، میبایست از ثابت قدم ترین مدافعان استقرار دمکراسی و آزادیهای مدنی باشند. بدیهی است که نهادینه شدن دمکراسی حیاتی ترین زمینه سازِ سیاسی برای مشارکت مردم در انتخاب سرنوشت اجتماعی خود میباشد و امید است که مردم ایران با توجه به تجربیات منفیِ ناشی از آسیب هایِ اجتماعیِ متاثر از سلطه نظامهای بستهِ مذهبی/مسلکی و مناسبات استثماری سرمایه داری در سطح جهان، سرنوشت جامعه را سنجیده انتخاب کنند.

فرامرز دادور

۳۱ دسامبر ۲۰۱۷