انسیه خزعلی:

انتقاد از کنگره زنان تاثیرگذار مصداق سنگ اندازی به قطار درحال حرکت است/ این حرکت ما بسیار خوب، سودمند و اثرگذار بود!

رویداد۲۴ ایرنا نوشت: نخستین کنگره بین‌المللی بانوان تأثیرگذار روز ۳۰ دی ماه با حضور شماری از چهره‌های برگزیده و فعال در عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به میزبانی ایران برگزار شد.

در گفتگو با انسیه خزعلی معاون امور زنان و خانواده رئیس‌جمهور به بررسی ابعاد گسترده و با اهمیت این نشست بین‌المللی پرداخته ایم. معاون رئیس جمهور در بخشی از این گفتگو تجربیات خواندنی شماری از میهمانان حاضر در این نشست را نیز روایت کرده است؛ تجربیاتی که به تغییر انتزاعیات میهمانان این همایش درباره ایران بزرگ انجامیده است.

 ایده برگزاری کنگره بین‌المللی بانوان تأثیرگذار بر مبنای چه مؤلفه‌هایی مطرح شد و اجرای آن در دستور کار قرار گرفت؟

ما از سال گذشته تصمیم گرفتیم چهره‌های درخشان و موفق از بانوان را در عرصه‌های مختلف شناسایی کرده و بکوشیم با برگزاری یک نشست، فضا را برای تبادل این ایده‌ها و اندیشه‌ها مهیا نماییم. سال گذشته شماری از بانوان برتر و اندیشمند از کشور‌های دیگر دعوت شدند که علاوه بر تجلیل از آنها، یک نشست هم‌اندیشی هم با مشارکت آن‌ها برگزار شد. پس از برگزاری نشست سال گذشته پیشنهاد شد این اقدام در سطحی گسترده‌تر مورد پیگیری و نقش بانوان در حوزه‌های مختلف مورد توجه قرار گیرد. این پیشنهاد امکان خوبی را در اختیار می‌گذاشت تا موضوع جایزه «گوهرشاد» را به طور گسترده تری پیگیری کرده و پس از آن برای تشکیل یک انجمن بین المللی اقدام و با دیگر کشور‌ها برای اجرایی کردن آن رایزنی نماییم.

در حقیقت ایده برگزاری کنوانسیون «زنان تأثیرگذار» سال گذشته مطرح شده بود، اما در آن موقع فرصت زیادی باقی نمانده بود تا در سطح گسترده‌ای پیگیری و اجرا شود، اما امسال گروه علمی مرتبط با آن تشکیل و با گروه‌های مختلف تماس گرفته شد که در ادامه ۷۰۰ نفر انتخاب و معرفی شده و از بین آن‌ها هم ۷۰ نفر به عنوان چهره‌های برتر انتخاب شدند. از بین آن‌ها نیز ۷ نفر به عنوان برگزیده در سطح بین‌الملل انتخاب شدند.

 اشاره کردید که شماری از میهمانان در این نشست به عنوان منتخب نهایی برگزیده شده و با اهدای جایزه از آن‌ها تقدیر شد. انتخاب نهایی و اهدای جوایز متناسب با چه شاخص‌هایی صورت گرفته است؟

در بسیاری از نشست‌هایی که در محافل گوناگون برگزار می‌شود، جوایز مختلفی متناسب با ویژگی‌ها و شرایط خاص میهمانان و برگزیدگان اهدا می‌شود. یکی از جوایزی که ایران می‌دهد، «جایزه المصطفی» نام دارد که یک جایزه علمی به حساب می‌آید. ما معتقد هستیم حق بسیاری از خانم‌ها به رغم شرایط منحصر به فردی که دارند و مسئولیت‌هایی که به دلیل جنسیت‌شان به دوش می‌کشند، نادیده گرفته می‌شود و این امر به دلیل مسئولیت‌های چند وجهی است برعهده آن‌ها است. از این رو این ضرورت را احساس کردیم که صدای بسیاری از بانوان موفق، اما گمنامی باشیم که با عبور از تنگنا‌های متعارف، در سطحی گسترده مشغول به فعالیت هستند، اما صدایشان شنیده نمی‌شود.

این در حالی است که در سطح بین‌المللی، اقداماتی برای معرفی زنان همچون انتخاب دختر شایسته انجام می‌شود که معیار انتخاب آن‌ها بیشتر به مختصات ظاهری این زنان منحصر و زیر سایه یک نگاه ابزاری از ویژگی‌ها، استعداد‌ها و خلاقیت‌های زنان چشم‌پوشی می‌شود، اما تصمیم گرفتیم با تکیه بر ظرفیت گسترده بانوان، آغازگر یک روند تحول خواهانه و مبتکرانه در سطح بین‌الملل باشیم و وجوه انسانی، علمی و اجتماعی زنان را مورد توجه قرار دهیم.

چه شاخص‌هایی را در روند این دعوت فراگیر از میهمانان مورد توجه قرار دادید؟

 با توجه به چنین معیار‌هایی از جمله ویژگی‌های علمی، کارآفرینی و اثرگذاری در حوزه اقتصادی و شکوفایی و تلاش برای تأمین نیاز‌های زنان محروم و سرپرست خانوار، به شناسایی این بانوان اقدام گردید؛ یعنی زنانی که توانسته‌اند حرکت اجتماعی، صلح و آرامش و امنیت در منطقه ایجاد کنند و با چنین ویژگی‌هایی مشهور شده‌اند. در حقیقت ملاک اصلی ما در این انتخاب، «تأثیرگذاری» بود. این تأثیرگذاری می‌توانست در سطوح مختلف پدیدار شود. کسانی که توانسته‌اند در یک فضای مشخص به عنوان مثال در یک منطقه خاص یا با پیگیری یک حرکت اجتماعی خیرخواهانه اثرگذار باشند و اقدامات روشنگرانه‌ای انجام دهند که موجب تحول و ارتقای سطح آگاهی جامعه زنان شود.

همچنین چهره‌هایی که توانسته‌اند در سطح فعالیت در عرصه فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ای جهت گیری‌های مؤثری برای ارتقای سطح علمی و اجتماعی همه زنان داشته باشند، در این انتخاب جای گرفته‌اند. از سوی دیگر زنانی که توانسته‌اند با پشت سر گذاشتن موانع زیادی، در مقام‌ها و سطوح بالا مشغول به فعالیت شده و بر موانع فائق آمده‌اند، نیز در این گستره قرار گرفته‌اند. به این‌ها باید بانوانی را افزود که گرچه دارای نسبت خانوادگی با مقام‌های عالی رتبه بوده‌اند، اما پیشتر ذیل سابقه درخشان خود در عرصه‌های متعدد علمی و اجتماعی جزو چهره‌های اثرگذار کشور‌های خود به شمار می‌آمده‌اند. این مسأله درباره همسر رئیس جمهور کشورمان نیز مصداق دارد؛ چه آنکه ایشان پیش از انتخاب آقای رئیسی به عنوان رئیس جمهور نیز آغازگر حرکت‌های علمی و تربیتی اثرگذاری بوده‌اند.

---

بیشتر بخوانید: چه کسانی به کنگره بین‌المللی زنان تاثیرگذار دعوت شدند؟

---

 پراکندگی جمعیت حاضر با توجه به چه معیار‌هایی درنظر گرفته شده است؟ همه نواحی جغرافیایی جهان را شامل شده است؟

بله از پنج قاره در این کنگره شرکت کردند و به این ترتیب ما از همه مناطق جغرافیایی میهمان داشته‌ایم؛ چه میهمان‌هایی که به صورت آزاد و به دلیل تأثیرگذاری فردی دعوت شدند و چه افرادی که از منظر سیاسی و حکومتی شناخته شده بودند و همچنین میهمانانی که به دلیل موقعیت ویژه انتساب به رئیس جمهور یا نخست‌وزیر نقش منحصر به فردی را در محقق کردن اهداف تعیین شده برای کشور‌های خود ایفا نموده‌اند.

این نشست یک ماه بعد از حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد، برگزار شد. انجام این رویداد را از منظر مواجهه با روند تبلیغاتی علیه جمهوری اسلامی تا چه اندازه اثرگذار می‌دانید؟

ایده برگزاری این نشست سال گذشته مطرح شد و امسال برای برگزاری آن برنامه ریزی مفصلی صورت گرفت، اما در حالی برگزار شد که کشور ناآرامی‌هایی را پشت سر گذاشته بود یعنی زمانی که بسیاری در تلاش بودند وجهه جمهوری اسلامی را در صحنه بین‌المللی با بهره‌گیری از ابزار رسانه‌ای و تبلیغی مخدوش نمایند؛ رویکردی که ایجاد نگرانی و وحشت در میان سایر کشور‌ها را از برقراری رابطه با ایران دنبال می‌کرد. انجام این نشست که مورد توجه ویژه‌ای در سطح بین‌الملل قرار گرفت، این واقعیت را آشکار کرد که بسیاری از کشور‌ها اعتنایی به این تهدیدات و اقدامات تبلیغاتی برای حذف یک کشور و محروم کردن از حق و حقوق بنیادین آن ندارند؛ امری که در وجهی دیگر نشان داد زنان در نقاط مختلف جهان با یکدیگر متحد و آماده دفاع از حقوق مشروع و بحق خود هستند. در پی برگزاری این نشست، بسیاری آمدند و کسانی هم که امکان حضور نداشتند، با ارسال پیام اعلام کردند که همسوی مواضع اصولی و ارزش‌های جمهوری اسلامی هستند، اما برای مشارکت در نشست تهران با تهدید برخی کشور‌ها روبه‌رو شده‌اند. اما در مجموع اغلب شخصیت‌ها و نمایندگان اتحادیه‌ها، انجمن‌های مرتبط با بانوان و رسانه‌هایی که به این نشست دعوت شدند، حضور یافتند و پاسخ خوبی به ایده پیشنهادی جمهوری اسلامی دادند.

 بنابراین می‌توان پیامد‌های برگزاری این نشست را از منظر بی اثرساختن پروژه انزواسازی جمهوری اسلامی ایران مورد توجه قرار داد؟

بله این سطح از استقبال برای حضور در این نشست بی سابقه بود و این واقعیت را به اثبات رساند که نمونه اخیر تلاش سلطه مآبانه امریکا و دیگر قدرت‌ها برای تأثیرگذاری بر دیگر کشور‌ها ناکام مانده است. به طور طبیعی اگر جهان بخواهد با عینک واقع بینانه به صحنه تحولات نگاه کند و متکی به نوع نگاه غرب نباشد، می‌تواند واقعیات را در استقبال گسترده از این نشست ببیند؛ یعنی در شرایطی که بیشتر از یک ماه از لغو عضویت جمهوری اسلامی در کمیسیون مقام زن نگذشته است و بلندگو‌های جهانی تلاش کرده‌اند تصویر سیاهی از کشورمان درخصوص وضعیت آزادی و بهره‌مندی زنان ایرانی از حقوق مشروع خود به نمایش بگذارند، بسیاری از زنان در سراسر جهان به دعوت ایران پاسخ گفتند و با شور و حرارت در نشست تهران مشارکت کردند. در میان ۷۰ مقامی که از کشور‌های مختلف حضور یافتند، چند وزیر زن، نماینده مجلس، معاون وزیر، معاون رئیس جمهور، رئیس دانشگاه، نماینده سازمان‌های بین المللی و ۴ همسر رئیس جمهور و نخست وزیر مشارکت داشتند و از فضای همسویی و تبادل نظر شکل گرفته در آن استقبال کردند. تقریباً بدون استثنا همه خانم‌هایی که با آن‌ها گفتگو می‌کردم، می‌گفتند: «چرا ایران زودتر اقدام به انجام چنین کاری نکرد؟» آن‌ها همچنین برای ادامه برگزاری چنین نشست‌هایی ابراز علاقه می‌کردند.

چه بازخورد‌هایی از میهمانان حاضر در این نشست درباره نقش‌آفرینی جمهوری اسلامی در عرصه سیاست خارجی و اقدامات فرهنگی بین‌المللی که در پیش گرفته است دریافت کرده اید؟

بسیاری از میهمانان تأکید ویژه‌ای داشتند مبنی بر اینکه نقطه نظرات و رویکرد اصولی جمهوری اسلامی و همچنین دستاورد‌های آن را در کشور‌های خود بازتاب خواهند داد. ما در حاشیه این کنگره یک نمایشگاه نیز برگزار کردیم و دستاورد‌های بیش از ۲۰۰ شرکت را به نمایش گذاشتیم که مدیرعامل همه این شرکت‌ها از بانوان بوده اند که این امر موجب شگفتی میهمانان شده بود. چنان که می‌گفتند: «ما باور نمی‌کردیم زنان ایرانی در چنین سطحی فعالیت داشته باشند.» حتی خانمی که از ژاپن آمده بود می‌گفت: «من به جرأت می‌گویم که خانم‌های ایران در سطحی به مراتب پیشرفته‌تر از زنان ژاپنی کار می‌کنند.» این نمایشگاه خیلی مورد توجه قرار گرفت و بسیار تأثیرگذار بود.

نمایندگان برخی از کشور‌ها پس از بازتاب گسترده برگزاری این نشست تماس‌های زیادی با ما می‌گرفتند و از چند و، چون خبر‌هایی که به آن‌ها مخابره می‌شد، می‌پرسیدند و تأکید داشتند که چنین اقداماتی می‌تواند در بی اثر کردن سناریوی برخی کشور‌ها علیه ایران، موفق باشد. برخی میهمانان این نشست، وقتی تهران را ترک می‌کردند این مهم را تصریح می‌کردند که این سفر در تغییر نگاه‌شان به ایران بسیار اثرگذار بوده است. در تغییر این تصورات، مثالی عرض کنم؛ اعضای یکی از گروه‌های حاضر در ایران می‌گفتند که در آغاز حضورشان در هتل محل اقامت، برای خروج از اتاق دچار ترس و خوف بوده‌اند و می‌ترسیده‌اند که کشته شوند! یا خانم دیگری در فرودگاه گفته بود: «آیا من می‌توانم زنده برگردم؟» یا برخی می‌پرسیدند: «آیا شما می‌توانید در همه مقاطع دانشگاه وارد شوید؟»

**********

واکنش عباس عبدی به نشست زنان تاثیرگذار در تهران: مرغ همسایه غاز است / مردم و زنان ایران شاهد دوگانگی هستند؛ نمک پاشیدن بر زخم است

انتخاب

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: نشست زنان تاثیرگذار در تهران که با حضور همسر آقای رییس‌جمهور و نیز معاونت زنان ریاست‌جمهوری برگزار شد، بازتاب‌های گوناگونی داشت. این رویداد از چند جهت نقد شد؛ اول از حیث ترکیب و افراد شرکت‌کننده، دوم از نظر هزینه‌های آن، به ویژه در شرایط کنونی مردم و سوم نیز از حیث انگیزه‌های برگزاری که از طریق اتفاقات حاشیه‌ای برجسته شد. همه این‌ها در شرایطی است که جریان اعتراضی اخیر با شعار «زن، زندگی، آزادی» حتی در سطح جهانی بازتاب یافته و این نشست شاید یا بهتر است بگوییم که قطعا واکنشی است در برابر این جریان که داخل و خارج را تحت تاثیر خود قرار داده است.

به نظر می‌رسد که برنامه‌ریزان محترم این نشست توجه کافی به ابعاد واکنش‌هایی که علیه این نشست انجام خواهد شد، نداشتند. شاید این برنامه در زمان دیگر می‌توانست پیامی مثبت داشته باشد، ولی در شرایط کنونی نتیجه‌ای جز افزایش بدبینی و سوءظن نداشته است. علت این است که مردم و زنان ایران شاهد نوعی از دوگانگی هستند. دوگانگی آزاردهنده‌ای است. نوعی نمک پاشیدن بر زخم است. کسانی از کشور‌های دیگر و با احترام زیاد و سلام و صلوات دعوت می‌شوند که مشابه همان‌ها در داخل کشور به حاشیه رانده می‌شوند.

زنانی که در داخل تقاضای زندگی مثل همان دعوت‌شدگان را دارند، ولی پذیرفته نمی‌شوند، فقط به این علت که در اینجا زندگی می‌کنند. پیشنهاد می‌شود که نگاهی به پوشش و سبک و سلیقه زنان مدعو انداخته شود، چه ایرادی دارد که هر کس مطابق میل و فرهنگ خود لباس بپوشد و در عرصه اجتماعی و سیاسی جامعه خود فعال باشد؟ آیا این تنوع زیبا نیست؟ آیا در آن کشور‌ها زنان را از تنوع منع می‌کنند؟ در همین لبنان، حتی مدعوین آنجا می‌توانند بسیار متنوع باشند، از آن خانم خبرنگار و فعال شبکه اجتماعی که فاقد حجاب است تا دختر سید حسن نصرالله، که محجبه است، چگونه آنان در کنار هم زندگی می‌کنند و حتی به ایران و برای یک نشست مشترک دعوت می‌شوند و خانم خزعلی و علم‌الهدی میزبان آنان می‌شوند و با یکدیگر عکس می‌گیرند و هزینه سفر و هدایا هم به آنان تعلق می‌گیرد، ولی زنان ایرانی در داخل از حق متنوع زیستن محروم هستند؟

حتما پاسخ خواهید داد که اینجا قانون است. این قانون از کجا آمده؟ اگر از اسلام است که در مورد مواجهه با همه مسلمانان دیگر نیز باید صادق باشد، نه آنکه زنان مسلمان دیگر کشور‌ها که فاقد حجاب هستند دعوت شوند ولی زنان ایرانی مشابه آنان در زندان هستند. به علاوه چرا همین مدعوین محترم، این قانون را در ایران رعایت نمی‌کنند؟ و اگر این قانون، نه ناشی از شرع، بلکه ناشی از اراده حکومت است، خوب چرا آن را در ایران لغو نمی‌کنید و همچنان ادامه می‌دهید؟ خیلی راحت آن را عوض کنید نه اینکه حتی مغازه‌ها و شرکت‌های مردم را برای حضور چنین زنانی ببندید.

این یک بام و دو هوا نمی‌شود. کافی است همین تنوع را در زنان ایرانی بپذیرید، دیگر مشکلی حاد با زنان نخواهید داشت. در همین روزها، تعداد زیادی از زنان سر و کارشان به زندان و دادگاه و بازداشت افتاده است. طبیعی است که بنده خیلی‌ها از آنان را نمی‌شناسم، ولی آن تعدادی را که می‌شناسم، اطمینان دارم که وظایف حرفه‌ای و عادی خود را انجام داده‌اند و اتفاقا، چون درست انجام می‌دادند، نماد واقعی زنان تاثیرگذار هم بودند. جهت و سوی تاثیرگذاری را نباید حکومت‌ها تعیین کنند، همان روزنامه‌نگار لبنانی که در جامعه خود اثرگذار است در ایران هم مثل او یا بهتر از او هست. نکند از نظر برخی همچنان مرغ همسایه غاز است؟

من هنوز باور نمی‌کنم که چرا باید خانم الهه محمدی یا بسیاری دیگر از زنان پیش و پس از این جریان اعتراضی همچنان در زندان باشند؟ چگونه ممکن است با وجود چنین زنانی در زندان و حتی رسیدگی‌های قضایی غیرعلنی، بتوان از زنان تاثیرگذار امریکای لاتین یا آفریقا یا آسیای جنوب شرقی برای حضور در ایران دعوت کرد؟ یک لحظه خود را جای خانم‌های زندانی بگذارید که دارند از تلویزیون این نشست را می‌بینند چه احساسی به حکومت و کشور خواهند داشت؟

از سوی دیگر نمی‌دانم در این شرایط سخت اقتصادی که چند سالی است این‌گونه نشست‌ها لغو شده است، چگونه می‌توان رضایت داد که هر از گاهی تعداد زیادی را با هزینه‌های گزاف دعوت کرد که نتیجه مثبتی هم جز ضد تبلیغ ندارد؟ گزارش رسمی وضعیت فقر را بخوانید، لرزه بر اندام خواننده خواهد افتاد. اینکه چگونه حداقل حقوق از هزینه‌های لازم برای جمعیت زیر خط فقر پیشی گرفته است و هر سال بر تعداد و درصد افراد زیر این خط افزوده می‌شود، آنگاه، مدیران دولتی در پی راه انداختن چنین نشست‌های بی‌معنایی هستند.

تبعیض و غلبه معیار‌های دوگانه و بی‌توجهی به معیشت مردم و تورم، درد‌های اصلی است که متاسفانه توجهی به آن‌ها نمی‌شود.