سی‌وچهارمین نمایشگاه کتاب تهران در شرایطی به روزهای پایانی خود می‌رسد که موج تازه‌ای از سرکوب اجتماعی-فرهنگی در کشور آغاز شده است.
دستگاه سیاسی دلخوش به سازش‌های خارجی با دولت‌های منطقه‌ای و حاشیه‌ی امنیت درگیری‌های فرامنطقه‌ای، بی‌توجه به تشدید بحران اقتصادی و بی‌آنکه از فوران‌های اعتراضات اجتماعی سال‌های اخیر عبرت بیاموزد، استراتژی تصفیه‌حساب با اعتراضات داخلی را در پیش گرفته است.
تداوم اعتراضات مردم بلوچ در اجتماعات مذهبی جمعه‌ی هر هفته، در کنار دیگر اشکال مقاومت و اعتراض که خبر از تداوم امواج خروشان جنبش «زن، زندگی، آزادی» می‌دهد، به‌ویژه مقاومت مدنی روزمره‌ی زنان علیه حجاب اجباری و حمایت آشکار مردم از این حرکت که معادله‌ی قدرت در فضاهای عمومی را به‌کلی تغییر داده، خشمی در دستگاه حاکمه برانگیخته است که راهی جز انتقام گزینشی با هدف ایجاد رعب و وحشت عمومی پیش روی خود نمی‌بیند.
موج جدید بازداشت و حبس کنشگران سیاسی-اجتماعی؛ اجرای فله‌ای احکام اعدام زندانیان غیرسیاسی با هدف زهر چشم ‌گرفتن از اقوام معترض؛ تهدید اجرای احکام اعدام زندانیان سیاسی جنبش زینا؛ تشدید احکام انضباطی دانشگاه‌ها علیه کنشگران دانشجویی؛ تلاش برای سرکوب اعتصابات «کمپین 1402» کارگران نفت و گاز؛ تهدید اقدامات خشن برای تحمیل حجاب اجباری؛ و… همگی اشکال دستور کاری واحد هستند که البته تاکنون نتیجه‌ای جز شکستن همینه‌ی دستگاه و همبستگی بیشتر صنوف، اقشار و گروه‌های مختلف جامعه نداشته‌اند.

همزمان، دستگاه حاکمه در تلاش است تا با فرافکنی اعتراضات و برگزاری نمایش‌های فریبنده، اوضاع را عادی جلوه دهد. افتخار به رکورد فروش فیلم‌های سخیف، تطمیع و تهدید هنرمندان برای اجرای کنسرت و تئاتر، و تشویق ناشران به شرکت در نمایشگاه کتاب دولتی از جمله‌ی این اقدامات‌اند. در حالی که همزمان، تهدید هنرمندان، تعطیلی کتاب‌فروشی‌ها و دیگر اقدامات سلبی برای تحمیل حجاب اجباری در جریان است.
بر همین اساس بود که مشاهده‌ی اراده‌ی عمومی مردم برای بایکوت برنامه‌های دولتی، صنوف مختلف نشر را نیز به تحریم سی‌وچهارمین نمایشگاه کتاب تهران واداشت. این اراده‌ی‌ جمعی که از قاعده‌ی واحدهای صنفی نشر، پخش، فروش و دیگر صنوف جانبی برخاسته و کارفرمایان نشر را واداشته است که از منافع اقتصادی مستقیم و منافع سیاسی غیرمستقیم شرکت در نمایشگاه دولتی انصراف دهند. اقدامات انفرادی و جمعی با انگیزه‌های مختلف که اکنون به نمایش همبستگی درون صنفی و نیز همراهی با اراده‌ی مردمی علیه تداوم حاکمیت دستگاه استبداد، استثمار و ارتجاع بدل شده است.
با این همه، درست در همین روزها که جان عزیز سه تن از جوانان اصفهان در معرض اعدام قرار داشت و بسیاری از مردم با تجمعات هر شب خود پیرامون زندان دستگرد، همبستگی با خانواده‌های دادخواه و قدرت شکست‌ناپذیر مردم متحد را به رخ می‌کشیدند، شرکت گروه کوچکی از ناشران در نمایشگاه دولتی کتاب، اقدامی است نکوهیده و در تقابل اراده‌ی مشترک صنفی که معنایی جز فرصت‌طلبی برخی کارفرمایان و شرکت در برنامه‌ی عادی‌سازی سرکوب روزمره نداشته است.
بر این اساس، ما فعالان حوزه‌ی کتاب و کارکنان صنوف متنوع صنعت نشر وظیفه‌ی خود می‌دانیم با تقدیر از اقدامات بسیاری از ناشران و کتابفروشان، از تک‌روی‌ها و فرصت‌طلبی‌های برخی مدیران نشر برای شرکت در نمایشگاه بیزاری بجوییم. جنبش «زن، زندگی، آزادی» به‌رغم اعدام‌های غیرانسانی، اعتراف‌های اجباری، بازداشت‌های فله‌ای و سرکوب‌های خیابانی ادامه دارد و فعالان کتاب و نشر – اعم از نویسنده، مترجم، ویراستار، گرافیست‌ و دیگر دست‌اندرکاران – ضمن تأکید بر ضرورت ادامه‌ی این رویه‌ی موفق جهت گسترش آگاهی جمعی و تجمیع فعالیت‌های صنفی در قالب سندیکای متحد کارکنان صنعت نشر، همصدا با مردم داغدار اعدام، اعلام می‌‌کنند که اهالی کتاب ویترین فرهنگی ماشین اعدام نخواهند بود.
جمعی از نویسندگان، مترجمان، ویراستاران و فعالان نشر

منبع: کانال کانون صنفی معلمان ایران