اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)سرکوب فعالان صنفی،حربۀ حاکمیت  در برابر جنبش مطالباتی

اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

سرکوب فعالان صنفی،

حربۀ حاکمیت  در برابر جنبش مطالباتی!

جنبش انقلابی مردم، ترس از حاکمیت را پشت سر گذاشته است!

حاکمیت جمهوری اسلامی در برابر رشد و گسترش جنبش مردمی و خطر آغاز مجدد تجاوز خارجی از موجودیت خود نگران شده است. علیرغم تمام مجیزگویی های سران جمهوری اسلامی از مردم به خاطر مخالفت و خشم شان از تجاوز آمریکا و اسرائیل و جنگ دوازده روزه، شاهد گسترش اقدامات  سرکوبگرانه رژیم اسلامی در تمامی ابعاد آن هستیم. موج دستگیری ها به اتهام واهی ارتباط با اسرائیل و شبکه های وابسته به آن، به رقم تکان دهنده ای رسیده است. به گفته سردار منتظرالمهدی، سخنگوی پلیس، ۲۱ هزار نفر به ظن همکاری با “دشمن” دستگیر شده اند. در کنار آن، موج اعدام ها به شکل تکان دهنده ای گسترش یافته است. اگر در سال ۲۰۲۴ میلادی، ۹۳۰ نفر (۱۷ زن، ۴۰ تبعه افغانستان و یک تبعه عراق) اعدام شدند ، از ابتدای سال ۲۰۲۵ تاکنون یعنی به مدت هشت ماه ، رقم اعدام ها از ۷۹۰  نفر گذشته است. جدا از آن بیش از ۵۶ زندانی سیاسی، از جمله شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی، زیر حکم اعدام هستند. حکم اعدام شریفه محمدی بار دیگر در دیوان عالی جمهوری اسلامی تائید شده و خطر اعدام، هر آن جان او تهدبد می کند. با گسترش اعدام  ها و تداوم اعدام زندانیان سیاسی، شاهد اعدام بهروز احسانی اسلام لو و مهدی حسنی، زندانیان سیاسی محکوم به اعدام در۵ مرداد ۱۴۰۴ بوده ایم.

 حاکمیت جمهوری اسلامی نه تنها به ادامه اجرای احکام جنایتکارانه و ضدبشری اعدام ادامه می دهد، بلکه تلاش دارد تا حافظه تاریخی مردم از جنایات رژیم در دهه شصت و تابستان خونین ۱۳۶۷ را نیز از میان ببرد. مردم ایران از یاد نخواهند برد که علاوه بر موج اعدام ها در تابستان خونین ۶۷ که رقم اعدام شدگان چند ده هزار نفر بوده، تنها در فاصله سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴ تعداد اعدام شدگان در زندان و زیر شکنجه بیش از ۱۱ هزار نفر بوده که از میان آنها ۱۵۰۰ زن بوده اند. وقتی شقاوت و درنده خویی سران و سرکوبگران جمهوری اسلامی بیشتر روشن می شود که بدانیم در میان این زنان اعدام شده، ۹ نفرشان دختربچه های زیر ۱۳ سال، ۲۲ نفرشان دختران نوجوان بین ۱۳ تا ۱۵ سال و۱۸۷ نفرشان دختران زیر ۱۸ سال و در میان شان ۴۷ زن باردار بوده اند.  با چنین تاریخچه ای از جنایات ضدبشری، اکنون شهرداری تهران  در اقدامی ضد انسانی، «خاوران» مزار زندانیان سیاسی اعدام‌شده در دهه ۶۰ در آرامستان «بهشت زهرا» را به پارکینگ تبدیل کرده است. مقام‌های جمهوری اسلامی تلاش دارند شواهد واقعی جنایات شان علیه زندانیان سیاسی دهه شصت را از بین ببرند. این اقدام جنایتکارانه در تداوم محدودیت هایی است که سرکوگران حاکمیت همواره در برابر خانواده های دادخواه ایجاد کرده اند و حتی از گذاشتن عکس و تعمیر سنگ قبرهای تخریب شده جلوگیری نموده اند.

تداوم موج گسترده سرکوب فعالان سیاسی و بویژه زندانیان سیاسی، اکنون با تشدید سرکوب فعالان صنفی وارد مرحله تازه ای شده است. این امر نشاندهنده نگرانی عمیق حاکمیت از رشد و گسترش جنبش مطالباتی کارگران، زحمتکشان و تهیدستان جامعه است. نگاهی به موارد اقدامات سرکوبگرانه حاکمیت در این عرصه، کانون های نگرانی و هراس حاکمیت را به خوبی نشان دهد. بر پایه گزارشات شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران و تشکل های صنفی معلمان، هیئت رسیدگی به تخلفات آموزش و پرورش مستقر در کوردستان ، حکم قطعی در مورد معلمان سنندج را صادر کرده که بر پایه آن، اعضای هیئت‌مدیره انجمن صنفی معلمان کردستان از ادامه کار در آموزش و پرورش محروم شده اند: مجید کریمی (فوق‌لیسانس علوم سیاسی – ٢٣ سال سابقە)؛ حکم: اخراج و انفصال دائم از مشاغل و خدمات دولتی؛ غیاث نعمتی (فوق‌لیسانس روان‌شناسی بالینی – ١٧ سال سابقە)؛ حکم: اخراج دائم از آموزش و پرورش؛ صلاح حاجی‌میرزایی (فوق‌لیسانس تاریخ – ٢٦ سال سابقە)؛ حکم: اخراج موقت از کار بە مدت یک سال؛ نسرین کریمی (فوق لیسانس جامعەشناسی – ٢٧ سال سابقە)؛ حکم: بازنشستگی اجباری با تقلیل دو طبقە شغلی؛ لیلا زارعی (لیسانس آموزش ابتدایی  – ٣٠ سال سابقە)؛ حکم: خلع از معاونت مدرسە و بازنشستگی اجباری با تقلیل یک طبقە شغلی؛ فیصل نوری (فوق‌لیسانس ریاضی – ۱۹ سال سابقە)، حکم: تبعید بە استان کرمانشاه بە مدت ٥ سال. علاوه بر این، دیگر معلمان استان کردستان نیز با احکام مشابه ای روبرو شده اند از جمله : شهرام کریمی / انفصال از کار؛ لقمان‌الله مرادی / انفصال از کار، سلیمان عبدی / بازنشستگی اجباری؛ پرویز احسنی / اخراج از کار؛ کاوه محمدزاده / اخراج از کار، هیوا قریشی / اخراج از کار؛ امید شاه محمدی / اخراج از کار؛ جهانگیربهمنی / اخراج از کار، لیلا سلیمی /دو ماه انفصال از خدمت، سمیه اخترشمار / اخراج از کار  و هم چنین صدور حکم سه سال و شش ماه زندان برای مسعود فرهیخته. موج سرکوب فعالان صنفی در شرایطی تشدید شده که هم اکنون تعدادی از فعالان صنفی معلمان از جمله هاشم خواستار، جواد لعل‌محمدی، محمدحسین سپهری، محمد حسن‌پوره، ایرج توبه ای نجف‌آبادی، ناهید شیرپیشه، فاطمه تدریسی، امان جلالی‌نژاد، حسین واحدی، علیرضا مرداسی، ابوالفضل خوران، در زندان های جمهوری اسلامی به اسارت گرفته شده اند.

سرکوب فعالان صنفی معلمان که هم اکنون در چهارچوب یک سندیکای سراسری به فعالیت های صنفی خود مشغولند، تنها نمونۀ سرکوب فعالان صنفی نیست. دادسرای گیلان در چند روز گذشته، چهار نفر از فعالان صنفی بازنشستگان این استان؛ یونس آزادبر، شهره کسایی، ابراهیم دانش پژوه و امیر وقاری فرهناک لنگرودی  که در گردهم آیی های یکشنبه های اعتراضی شرکت می کردند را به دادسرای گیلان احضار کرده است. در ابلاغیه صادره از سوی شعبه چهارم بازپرسی دادسرای رشت، اتهام این فعالان «اخلال در نظم و آسایش عمومی» اعلام شده است. از میان فعالان صنفی کامیون رانان نیز شهاب دارابی، راننده کامیون اهل اسلام‌آباد غرب که در پی حمایت از اعتصابات کامیون‌داران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود، به سه سال و یک روز حبس محکوم شده است. همچنین شعبه سوم دادگاه انقلاب اسلامی رشت، نینا گلستانی و رزیتا رجایی ، دو داستان نویس ساکن رشت را به اتهامات واهی «تبلیغ علیه نظام» در فضای مجازی و تردد بدون حجاب در معابر عمومی و انتشار عکس و  مطالب «خلاف عفت عمومی» هر کدام به یک سال زندان تعزیری محکوم کرده است.

فشار بر زندانیان سیاسی و بویژه زندانیان از میان فعالان صنفی، مدنی و دیگر جنبش های اجتماعی ، یکی دیگر از اهرم های سرکوبگرانه حاکمیت فاشیستی است. از این رو هفت زندانی سیاسی زن؛ محبوبه رضایی،  مهناز طراح،  زهره سرو،  پریوش مسلمی،  فرزانه محمدی پارسا،  مرجان دیبا و  گلاره عباسی اعتراض نامه ای خطاب به غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضاییه ارسال کرده اند. آنها به شرایط غیرانسانی نگهداری و ادامه بلاتکلیفی خود که بیش از دو ماه به طول انجامیده، اعتراض کرده و با اشاره به نبود حداقل امکانات زیستی، وضعیت بازداشت‌ خود را «ظالمانه‌تر از شرایط عمومی زندان قرچک» توصیف نموده اند. 

گسترش سرکوب و تشدید فشار نه تنها دامن فعالان مدنی، سیاسی، صنفی و کنشگران حقوق زنان  را گرفته بلکه جامعه بهائیان نیز اکنون زیر فشارهای سنگین تر امنیتی قرار گرفته است. در این راستا در روز چهارشنبه ۲۹ مردادماه۱۴۰۴، دست‌کم ۱۰ منزل مسکونی و ۷ واحد تجاری متعلق به؛ نوید مقربین، سعید مقربین، منوچهر رضایی، سپهر ترابی، شهاب ترابی، بابک بابکان، پیمان مخمور، کوروش صادقی، امید فیروزمندی و  بهنام جانمیان، شهروندان بهائی ساکن اصفهان، توسط ماموران سازمان اطلاعات سپاه مورد تفتیش قرار گرفته اند.

گسترش موج سرکوب فعالان مدنی، صنفی و دگراندیشان بیانگر نگرانی شدید حاکمیت اسلامی از پایه های لرزان حکومت خود است.  سکانداران قدرت به خوبی دریافته اند که موج اعتراضات مردمی و میزان خشم و نارضایی توده ای از سیاست های شکست خورده رهبری نظام، اصلی ترین عنصر تهدید کننده موجودیت رژیم اسلامی است. از این روست که دستگاه های سرکوب جمهوری اسلامی، تمام نیروی خود را برای مهار این جنبش و به عقب نشینی واداشتن آن به کار گرفته اند. اما بهانه ای که حاکمیت در این موج گسترش یابنده سرکوب بدان متوسل شده، تجاوز آشکار اسرائیل و تهدیدات مداوم آن و جنگ روانی گسترده ای است که پس از جنگ دوازده روزه در جریان است. تلاش های رذیلانۀ شبکه های اجتماعی یا رسانه ای وابسته به اسرائیل و آمریکا و دیگر قدرت های سلطه جو برای جلب و جذب ارتباطاتی از میان جوانان و مردم ناراضی، به اصلی ترین عامل توجیهات نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی و اهرمی برای سرپوش گذاشتن بر شکست های حاکمیت در تامین حداقل های زندگی مردم،  تبدیل شده است. دستگیری  ۲۱ هزار نفر را به اتهام همکاری با “دشمن” با این بهانه و توجیه همراه بوده است. واقعیت این است که نهادهای سرکوب جمهوری اسلامی همواره بر ارتباطات فعالان، جوانان و مردم با خارج از کشور با حساسیت بالایی برخورد کرده و با بهانه های نخ نما، بسیاری از فعالان داخل کشور را به عبث و به شکلی رذیلانه متهم به همکاری با نهادهای امنیتی کشورهای سلطه جو کرده اند.

در شرایطی که حاکمیت اسلامی با شمشیر آخته به جان جنبش های مبارزاتی و مطالباتی مردم ایران افتاده و نفرت مردم از تجاوز خارجی را توجیه و بهانه ای برای گسترش سرکوب فاشیستی قرار داده ، باید با تمام قوا در برابر تعرض حاکمیت به جنبش انقلابی مردم ایستاد. اقدام تحسین برانگیز شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان در جمع آوری امضاء در حمایت از زندانیان سیاسی که توانست همدلی و همراهی نزدیک به ۲۴۵۰ نفر را جلب کند. این امضاها از میان معلمان، فعالان صنفی معلم ، اعضای تشکل های صنفی، خانواده های دادخواه، زندانیان  سیاسی سابق، فعالان کارگری، فعالان بازنشستگی، فعالان حقوق زنان، زندانیان سیاسی، فعالان دانشجویی، فعالان حقوق بشر، هنرمندان و فعالان سیاسی و مدنی از طیف ها و جریانات گوناگون نشان می دهد که جامعه امروز ایران نسبت به تحولات کشور، وضعیت زندانیان سیاسی و سیاست های سرکوبگرانه رژیم  بشدت حساس است.

ما بر این باوریم که وظیفه همه نیروهای مترقی چپ و دمکرات، احزاب، سازمان ها و تشکل های دمکراتیک ، تشکل های زنان و مدافعان حقوق دگرباشان و دگراندیشان در خارج از کشور است که نیروهای خود را به صورت هماهنگ و متحد برای افشای سیاست های سرکوبگرانه رژیم فاشیستی جمهوری اسلامی به کار گیرند. این نیروی عظیم می تواند موج گسترده ای از اعتراضات در پایتخت های کشورهای جهان بوجود آورد. این وظیفه ای است که در شرایط کنونی بر دوش نیروهای خارج از کشور چپ و دمکرات قرار دارد. اکنون که اپوزیسیون راست در کنار دشمنان مردم ایران و قدرت های سلطه جو قرار گرفته و برای بمباران های جنایتکارانه ایران و مردم ایران هورا می کشد، نیروهای چپ، دمکرات ، فمنیست، فعالان زیست محیطی و اجتماعی باید که پرچمدار حمایت قاطع از مبارزات مردم ایران و جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» باشند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد انقلاب مردم ایران

زنده باد آزادی؛ دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

دوشنبه ۳ شهريور ۱۴۰۴ برابر با  ۲۵ اگوست ۲۰۲۵