ناسیونال- سوسیالیسم ِ فرقه سالاران
خدامراد فولادی

(سوء استفاده از وجهه ی مارکسیسم برای توجیه ِ فرقه گرایی)

یکم: وظیفه ی مارکسیست هاست که از هر فرصتی برای رونمایی از چهره ی مارکسیست های دروغین رونمایی و آنها را افشا نمایند.

دوم: ناسیونال سوسیالیسم گرایشی است متعصبانه، ارتجاعی وبرتری جویانه که ضمن ِتظاهربه داشتن ِ اعتقاد ِسوسیالیستی و بدتر از آن مارکسیستی، ملت و ملییت وحتا قومییت ِخودی را شایسته تر از دیگر ملت هاوملییت هاوقومییت هابرای ایجاد ِسوسیالیسم و کمونیسم می داند. فرد ِدارای ِ این گرایش حتا اگر در یک جامعه و کشور ِپیشرفته ی صنعتی با روابط ومناسبات ِدموکراتیک زنده گی کندبازهم قوم وملت ِ عقب افتاده ی خود را شایسته تراز جامعه و کشور ِ پیشرفته برای برقراری ِ سوسیالیسم و کمونیسم می داند و برای تحقق ِ این هدف ِ غیر ِ ممکن از هیچ دروغ پردازی و جعل ِ تئوری با نسبت دادن ِ آن به مارکس و مارکسیسم رویگردان نیست.

سوم: تکیه گاه و نیروی ِ به اصطلاح « پیش رو» ی این گرایش ِ ارتجاعی – واپسگرایانه، توده های فقیر ِ روستایی و حاشیه نشینان ِ محروم ِ شهرها هستند که فرد یا تشکیلات ِ ناسیونال سوسیالیست با تحریک ِ احساسات ِ « ضد ِ سرمایه داری» ِ آنان، بر آن است که آنها را گوشت ِ دم ِ توپ ِ خود برای رسیدن به قدرت ِ سیاسی نماید.

چهارم: نمونه ی خیلی آشنای این گرایش ِ قدرت طلب ِ ناسیونال- سوسیالیستی را ما در افراد و  تشکیلات های فرقه سالار ِ ایرانی در اروپا و به طور ِ کلی درغرب و کشورهای پیشرفته می بینیم که دست ِ کم بیش از چهار دهه در آن کشور ها و جامعه های پیشرفته با مناسبات دموکراتیک زنده گی می کنند، یعنی بیش از دوسوم ِ عمر ِ فردی- تشکیلاتی ِ خود را در شرایط و فضای فکری فرهنگی و حتا ایدئولوژیک ِ غیر ِ ایرانی زیسته، و از تمام ِ امکانات ِ سیاسی، اقتصادی و تحصیلی ِ آن کشورهاوجامعه ها برخورداربوده اند اما،با این همه بر خلاف ِادعای کمونیست ومارکسیست بودن ِشان، هنوز خود وملییت ِ فردی-تشکیلاتی ِ شان را ایرانی می نامند و تمام ِ نوشته های شان به زبان ِ فارسی و به خصوص رو به مخاطبان ایرانی و مهم تر از هرچیز،هدف ِشان نیز جذب نیروی انسانی از درون ِ ایران برای رسیدن به قدرت ِ سیاسی و در نتیجه اعمال ِ ناسیونال-سوسیالیسم ِفرقه سالارانه ی خود بالاخص به اقوام ِ مرز نشینی است که به زعم ِ آنان به دلیل ِنارضایتی شان ازحکومت ِمرکزی به راحتی گوشت ِ دم ِ توپ ِ آنان می شوند.

پنجم: آنها با این خصوصییت ها،هنوز بعد ازنزدیک به نیم قرن دوری ِ سرزمینی ، سیاسی، اقتصادی از سرزمین وجامعه ی زیر ِحاکمییت ِاستبداد وسرکوب وشکنجه و اعدام، هنوزخود را ایرانی ِ «رانده شده از وطن» می دانند و تمام ِ تلاش ِ شان این است که با کسب ِقدرت ِسیاسی ازراه ِ دور، به ایران برگردند و نه مانند ِیک شهروند ِعادی،بلکه حاکم ِ بی منازع ، در محدوده ی همین مرزهای تعیین شده از سوی ِحکومت های فعال مایشایی که پیش تر میان ِ انسان ها مرزبندی ِسیاسی-جغرافیایی وحتا اعتقادی کرده اند بشوند،تاباهمان شیوه ورفتار ِتبعیض آمیز ومرز بندی کننده وتقسیم کننده ی انسان هابه خودی ِبرتر وغیر ِخودی ِ فروتر حکومت کنند.

ششم: نمونه ی نام آشنا وشهرت مند این گرایش ِ اقتدارطلبانه ی ناسیونال سوسیالیستی ِ پنهان شده درهوییت ِدروغینی که از جعل ِ عنوان کسب کرده و بدون ِداشتن ِصلاحییت ِ تئوریک خود را مارکسیست می نامد، بدون ِنام بردن از وی ، که می توان او را « الگوی» اعتقادی- عملی ِ دیگر افراد و تشکیلات های درکمین ِقدرت به شمارآورد،با گفتاوردی ازیک مقاله ی اخیرش بامضمون ِ ناسیونال سوسیالیستی ِ مشترک باایده های دیگرفرقه گرایان، برای شناخت ازدیگرهمفکران ورفقای تشکیلاتی اش، نظرات ِ او را بیان و به چالش ِنقد می گیرم. این شخص خطاب به فردی سلطنت طلب که او هم مانند ِایشان وفرقه و دار ودسته ی« منتظرالحکومه » اش سال هاست درخارج ازایران ودر پناه ِآزادی های بی قید وشرط ِ غربی زنده گی کرده و درآرزوی بازگشت به گذشته و نشستن برتخت ِ پادشاهی و فرمانفرمایی برایرانی ها و یعنی بازگرداندن ِچرخ ِتاریخ به عقب است،می نویسد:«شما ازکدام ماحرف می زنید؟ مایی که در آن زن ِ سنندجی، کودکان ِ بلوچستانی، مهاجران ِ افغانستانی ِبی خان ومان و محروم دیده نمی شوند؟ این ما مایی نیست که من ِ مارکسیست و کمونیست درنظر دارم،ما ی سلطنت طلبان است»( پایان ِ نقل ِ قول). همین جمله ی کوتاه نشانگر و بیان کننده ی مارکسیسم و کمونیسم ِجعلی ودروغینی است که می خواهد با پنهان کردن ِاقتدار طلبی ِ فردی- تشکیلاتی اش با لفاظی و ادعاهای توخالی، خود را تنها واجد ِشرایط و صلاحییت ِ حکومت کردن بر« اقوام ِ نادار و محروم » ِایرانی که آنها را نماد ِ « مردم ِ زحمت کش» می داند،معرفی کند . اما، به راستی  چرا این شخص که خود را مارکسیست و کمونیست یعنی بی وطن ودرواقع جهانوطن هم می داند، الگوی انسان ِ به زعم ِخویش جهانی را از میان ِ فقیر ترین انسان ها درعقب افتاده ترین مناطق ِ جغرافیایی وتاریخی انتخاب کرده است؟آیا غیر ازاین است که هدفی جز تحریک  ِاحساسات ِ« بشردوستانه » کاذب ندارد، و آیا غیر از این است که  می خواهد با این تحریک ِ احساسات برای خود ودار ودسته ی درکمین ِ قدرت اش « جذب ِ نیروی مفت ِ فدایی» نماید؟ اما، این نا مارکسیست ِ نا کمونیست با تمام «منم زدن ها» و شعارنویسی هاو ادعاهای توخالی اش نمی داند که: ماتریالیسم ِ تاریخی ، انسان ها را  برحسب ِ نادار و دارا یا فقیر وغنی بودن ارزیابی وقضاوت نمی کند. همچنانکه برحسب ادعاهای ِشان نیزطبقه بندی نمی کند. ماتریالیسم ِ تاریخی افراد ِ انسانی را بر پایه ی موضعگیری و راستای حرکت و فعالییت ِ سیاسی ، عقیدتی ِآنها و این که این حرکت و فعالییت درجهت ِ تکامل ِاجتماعی و تاریخ ِانسانی درکلییت ِهمبسته ی آن هست یا نیست می بیند و قضاوت می کند. با این چنین درک و شناخت ِعلمی- نظری از حرکت ِ هدف مند و غایت مند ِ تاریخ است که می توان افراد و سازمان های سیاسی و درنتیجه اهداف ِ شان را دید و قضاوت کرد. همچنان که با چنین درک و شناختی است که می توان مارکسیست ِواقعی راازمارکسیست ِغیر ِواقعی تشخیص داد و شناخت، ونیز کمونیست ِ راستین راازکمونیست ِدروغین بازشناخت. به طور ِ کلی می توان به یقین گفت: فرقه گرایانی که سال هاست چه به لحاظ ِ سرزمینی وچه از حیث ِ سیاسی و به ویژه مناسبات ِ تولیدی و انسانی از ایران دور بوده و بر خلاف ِ ایرانی ها درشرایط ِ دموکراتیک ِ غرب زنده گی کرده اند، نمی توانند به صرف ِ و یا به اعتبار ِ ملییت ِتاریخ گذشته ی خود ادعای کسب ِ قدرت ِسیاسی به نیروی« مفت» ِشهروندان ِ ایرانی را داشته باشند. چرا که با چنین خصوصیتی اگر هم با فرض ِمحال به قدرت برسند بدون ِشک و باتوجه به فرقه گرایی شان، جزیک حاکمییت ِاستبدادی ِ انحصار طلبانه و تمامییت خواهانه ازنوع ِ ناسیونال – سوسیالیستی نخواهد بود.

در پایان، بر این نکته هم باید تاکید نمایم که هدف ام ازاین جدل ِنظری- سیاسی به هیچوجه این نیست که «ایرانیان» ِ خارج ِکشوری حق ندارند و یا نباید به ایرانیان ِداخل ِکشور یاری رسانند . بلکه هرکسی و هرتشکیلات سیاسی یی که مایل است بدون ِ نظر داشت به قدرت ِ سیاسی، و یارگیری از درونمرزی ها برای کسب ِقدرت ِ فعال مایشاء ِ خویش ، یاری رساند، مورد ِ استقبال و سپاس مندی شهروندان ِ ایرانی ِ استبداد ستیز ِ دموکراسی خواه خواهد بود. چرا که این ویژه گی ِ استبدادستیزی و دموکراسی خواهی ِ« جامعه ی محروم ازآزادی های سیاسی » است که با انواع ِ فرقه سالاری و از جمله ناسیونال سوسیالیسم ِلنینیست-بلشویک های عملن و تاریخن آزمون پس داده ومردود شده هم هرگزسر ِکنارآمدن و سازش ِ سیاسی نداشته و نخواهد داشت.