جولانی، تروریست عضو القاعده، النصر و فتح الشام، که آمریکا 10 میلیون دلار برای دستگیری اش پاداش میداد اکنون ریشش را کوتاه کرد و کراوات میزند و شد متحد اسرائیل و آمریکا

سوریه در چنبرۀ اسلامگرایان: ترور، وحشت، و امیدی نحیف برای بقا

در میانۀ التهاب و آشوبی که از دسامبر ۲۰۲۴ با سقوط حکومت بشار اسد بر سوریه سایه افکنده، دو رویداد پیاپی و خونین تصویری روشن از وضعیت متزلزل اقلیت‌های دینی در این کشور به‌دست می‌دهد. نخست، ترور یکی از چهره‌های برجستۀ مذهبی شیعه در حوالی شهر حمص و دوم، انفجار انتحاری در کلیسایی در دمشق که جان شماری از مسیحیان این شهر را گرفت.

فیگارو در دو مطلب جداگانه به این وضعیت متزلزل پرداخته است. روزنامۀ صبح پاریس به نقل از خبرگزاری فرانسه نوشت : روز پنج‌شنبه، پیکر گلوله‌باران‌شدۀ شیخ رسول شهود، روحانی برجستۀ شیعه، در حومۀ حمص کشف شد. این نخستین چهرۀ مذهبی شیعه است که پس از سقوط رژیم اسد قربانی ترور می‌شود. از نظر نهاد عالی دینی شیعه در سوریه، این ترور «یورش آشکاری‌ است به صدای اعتدال و وحدت». در بیانیه‌ای که به امضای ادهم الخطیب، نایب‌رئیس این نهاد، رسیده، از مقامات سوریه خواسته شده تا هرچه سریع‌تر ابعاد این جنایت را روشن و عاملان و آمران آن را تحت پیگرد قرار دهند.

جامعۀ شیعیان سوریه که شمار آن حدود ۳۰۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود، از آغاز تشکیل دولت موقت، حمایت خود را از آن اعلام کرد و در اسفند ماه گذشته، گروهی از بزرگان این جامعه با احمد الشرع(با نام جنگی ابومحمد الجولانی)، رئیس‌جمهور موقت، دیدار کردند. اکنون اما، فضای بی‌اعتمادی، ترس و تهدید بار دیگر بر این اقلیت سایه افکنده است.

فیگارو در مطلبی دیگر افزوده است : در سوی دیگر این سپهر تیره، وضعیت مسیحیان سوریه نیز در هاله‌ای از اضطراب و داغ سنگین به چشم می‌خورد. انفجار انتحاری ۲۲ ژوئن در کلیسای دمشق، ده‌ها کشته و زخمی برجا گذاشت و نشان داد که افراط‌گرایی دینی نه‌ تنها متوقف نشده، بلکه در سایۀ حکومت جدید، مجالی دوباره برای عرض‌اندام یافته است.

دانیال، مسیحی‌ای که دوران استبداد اسد و ترور داعش را تجربه کرده، به فیگارو می‌گوید: «کشور به‌دست اسلام‌گرایان افتاده، خودمان را فریب ندهیم». او با اشاره به احمد الشرع، رهبر هیئت حاکمه، هشدار می‌دهد که گرچه وی ریش خود را کوتاه کرده و قانون اساسی جدیدی ارائه داده است، اما در عمل، همۀ قدرت را در قبضۀ خود گرفته و با داعشیان یا القاعده تفاوتی ندارد. برای دانیال، شعله‌های آتشی که هزاران هکتار از جنگل‌های لاذقیه را درنوردیده، استعاره‌ای است از شرّی فراگیرتر: افراط‌گرایی‌ای که نهاد دین را به سلاحی مرگبار بدل کرده است.

این نگرانی در دل مریم، زن جوان مسیحی دیگری، نیز عمیقاً ریشه دوانده. او که چندی پیش در تشییع جنازۀ نزدیکانش در کلیسای دمشق شرکت داشته، با خشم و اشک از آن روز یاد می‌کند: «مردی وارد شد، کورکورانه آتش گشود، و سپس خودش را منفجر کرد». با اینکه گفته می‌شود این فرد از وابستگان به داعش بوده، مریم تأکید می‌کند که «همین‌ها اکنون زمام امور را در سوریه در دست دارند». برای او، مسیحی‌بودن و زن‌بودن در سوریۀ امروز، مترادف است با ترس، محدودیت و حذف تدریجی از عرصۀ زندگی عمومی.

مریم نیز در گفتگو با فیگارو با حسرت از رفتار رهبران غربی یاد می‌کند: امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه، و وزیر امور خارجۀ بریتانیا، هردو، اخیراً با الشرع دیدار کرده‌اند؛ دیداری که از نگاه مریم، چیزی نیست جز به‌رسمیت‌شناختن یک حکومت بنیادگرا. او می‌افزاید: «در دمشق دیگر نمی‌توان آزادانه به کلیسا رفت، پوشش باید مطابق میل اسلام‌گرایان باشد، و حتی همسرم برای سفرهای کاری‌اش، به‌خاطر ایست‌های بازرسی خطرناک، بی‌سیم حمل می‌کند».

در چنین شرایطی، یوسف، مسیحی دیگری که هنوز امید خود را از دست نداده، می‌گوید: «مسیحیان سوریه هرگز اهل سلاح نبوده‌اند، اما اگر بخواهند، می‌توانند در عرصۀ سیاسی اثرگذار باشند و اینک زمان آن فرا رسیده است». از سال ۲۰۱۱، قریب ۷۵ درصد مسیحیان سوریه مهاجرت کرده‌اند. برای او، ماندن به‌معنای مقاومت است.

او در پایان هشدار می‌دهد: «قانون اساسیِ الشرع ظاهراً برای همگان امنیت می‌آورد، اما در واقع، سوریه را به افغانستانی دیگر بدل کرده است. غرب باید پیش از آنکه دیر شود، بیدار شود».

منبع: ار.اف.ای