در سالگرد افتتاح داخائو، اولين بازداشتگاه هلو کاست

https://roshangari.info
روشنگری. داخائو شاهد گويای هلوکاست و جنايات نازی هاست.اگر روايت واقعی از هلوکاست داده شود، چهره جنايتکاران تاريخ و ظرفيت آن ها در آدم کشی به خاطر قدرت و حفظ منافع خود را می توان ديد. به عنوان مثال در مورد جمهوری اسلامی که به انکار هلوکاست برخاسته ، به نامه هيملر رئيس پليس هيتلر در پايان مقاله توجه کنيد. ودر مورد ترامپ، نتانیاهو که امروز ماسک دفاع از ميليون ها قربانی يهودی هلوکاست را بر چهره زده اند، علاوه بر متن همين نامه به تصاوير غزه ، فلوجه و ابوغريب نگاه کنيد که در کنار تصاوير داخائو و آشوويتز به يادگار خواهند ماند. متن نامه هيملر نشان ميدهد چرا نازی ها يک دهه تمام همراهی آشکار و پنهان دولت ها، قدرت ها، روشنفکران وابسته به آن ها، سرمايه داران بزرگ و حتی يهوديان قدرتمند و موتلف قدرت های بزرگ را با تمرکز روی ,دشمن مشترک, جلب کرده بودند. يهوديان پيشرو البته مثل امروز ,همدست, توده ی قربانی بودند.

قبل از خواندن مطلب به چند توضيح در مورد نام هايی که در مقاله آمده است، توجه کنيد:
اردوگاه مرگ داخائو: نخستين اردوگاه مرگ نازی ها که در1933 در شهر داخائو در 15 کيلومتری مونيخ در ايالت بايرن برپا شد و مدلی برای ساختن ساير اردوگاه های مرگ نازی ها مثل آشويتس به شمار می آمد. تعداد قربانيان داخائو را رقمی بين 26000 تا 230000 ذکر کرده اند. علت نامعلوم بودن شمار قربانيان، سری بودن عمليات درون اردوگاه های مرگ نازی هابود. اجساد قربانيان را در کوره های اين اردوگاه ها می سوزاندند. عکسی که اين جا مشاهده می کنيد هنگام تصرف داخائو گرفته شده است. اجساد برای انتقال به کوره ها روی زمين چيده شده اند. در تصاوير ديگر که هنگام آزادسازی داخائو گرفته شده، ديده ميشود که اجساد برای انتقال به کوره ها در هم بر هم روی هم انباشته شده اند. ماه مارس سالگرد افتتاح اردوگاه مرگ داخائوست.

هاليبورتون: شرکتی است که ديک چنی،معاون اسبق رئیس‌جمهور آمریکا ، در هيات مديره آن بود. نفت، چني، هاليبورتون و عراق اسامی به هم پيوسته ای هستند که يک ديگر را تداعی می کنند. هاليبرتون يکی از شرکت های عمده ای است که قراردادهای بازسازی پس از ويران سازی در جنگ عراق و نيز ديگر قرار دادهايی که به کمک سياست های تهاجمی محافظه کاران آمريکا در خارج و آزادسازی بازار در داخل آمريکا به دست می آيد، به آن سپرده می شود. هاليبورتون در موارد زيادی از طريق شرکت های دختر متعدد خود عمل می کند. ديک چنی يکی از سه تفنگدار اصلی دولت بوش بود که از محدود کردن آزادی ها در داخل کشور و بر پا کردن جنگ در خارج کشور حمايت می کردند.

کلنسی سايگل: نويسنده و فيلم نامه نويس يهودی آمريکايی است که کتاب خاطرات او در مورد مادرش تحت عنوان: دليری های راديکال و شورانگيز مادرم جني، که دوست داشت يک مادر قابل احترام يهودی باشد در روز مادر چاپ ميشود.

بايد يک نکته را نيز يادآوری کرد: اکنون بسياری در آمريکا و اروپا نگرانند که اگر دولت آمريکا در ماجراجويی های خود توفيق پيدا کند، نوک حمله را جدی تر و خطرناک تر از آن که امروز می بينيم به سوی شهروندان آمريکايی و اروپايی برخواهد گردانيد. به همين جهت عده ای از هم اکنون دچار ترس های افراطی شده اند. کلنسی سايگل در آغاز مقاله خود تاکيد کرده از جمله کسانی نيست که دچار ترس بيمارگونه اند و تصور می کنند ماموران امنيتی آمريکا و اينتلجنت سرويس و بقيه در پی آن ها هستند. ” من از آن ها نيستم که فکر می کنند: هيتلر آمده است”. سايگل حتی اين ترس بيمارگونه را اندکی به مزاح می کشد. اما چشمش به يک خبر در روزنامه ای در کاليفرنيا می افتد و بی اختيار به ياد خبری که 21 مارس 1933 در يک روزنامه آلمانی به چاپ رسيد می افتد و به فکر فرو می رود. خلاصه ای از دو خبر قدیمی را به نقل از مقاله او می خوانيد.

خبر اول از آمريکا مارس 2006
دولت فدرال قرار دادی به ارزش 385 ميليون دلار برای ايجاد يک بازداشتگاه موقت در داخل ايالات متحده بست. اين بازداشتگاه، بخشی از برنامه Immigration Service’s Detention and Removal Program [برنامه بازداشت و انتقال اداره مهاجرت] است. قرارداد به شرکت کلاگ، روت اند براون Kellogg, Root & Brown داده شده که يک شرکت دختر هاليبورتون است. جيمی زويبک از مقامات اداره مهاجرت گفت اردوگاه های اين بازداشتگاه در شرايط اضطراری مورد استفاده قرار خواهند.


خبر دوم. مونيخ، سه شنبه 21 مارس 1933
اردوگاه زندانيان سياسی در ناحيه داخائو
هيملر رئيس پليس در يک بيانيه مطبوعاتی اعلام کرد:

روز چهارشنبه نخستين اردوگاه برای گردآوری بازداشت شدگان در نزديکی داخائو گشايش خواهد يافت.ظرفيت آن برای 5000 نفر است. در اين جا همه کمونيست ها و نيز بنا بر الزامات تاکنونی Reichsbanner ها* و مقامات مارکسيست که امنيت دولت را به خطر انداخته اند، گرد آورده خواهند شد. در دراز مدت، برای اين که به دولت بيش از حد فشار نيايد، نميتوان اجازه داد کمونيست هادر بازداشتگاه های دادگستری نگاه داری شوند. از سوی ديگر آن ها را آزاد هم نمی توان نمود. هربار که به اين کار اقدام کرديم ، نتيجه اين بود که آن ها دو باره تبليغات و سازماندهی خود را آغاز کردند. ما اين اقدام را بدون توجه به اعتراضات ملالغتی انجام ميدهيم زيرا ايمان داريم که برای رفع نگرانی های مردم کشور و بر اساس اهداف ملت عمل می کنيم.

هيملر اطمينان داد که در هر مورد منفرد، مدت بازداشت پيشگيرانه بيش از زمان مورد نياز به طول نخواهد انجاميد. اما روشن است انبوه باورنکردنی شواهد عينی که جمع آوری شده است، به زمان طولانی برای بررسی نياز دارد. اين که دايما سوال شود اين يا آن فرد چقدر در بازداشتگاه خواهد ماند، فقط کار پليس را به تعويق می افکند. نادرستی شايعات مربوط چگونگی رفتار با زندانيان بر اساس اين واقعيت اثبات می شود که زندانی هايی که خودشان درخواست مشاوره با کشيش را نمودند، برای مثال دکتر گرليچ و فوهر، اف. آرتين، در خواست آن ها بلافاصله و بدون تاخير پذيرفته شد.

زهره سحر خيز

توضيح کلنسی سايگل: ‘Reichsbanner’ که هيملر به آن اشاره می کند، يک گروه سوسيال دمکرات بود که برای مقابله با کودتای 1923 تشکيل شده بود، و کار آن گردآوردن انسان ها به شيوه ی معمولی و سالم اجتماعی بود. دکتر گرليش که درخواست او برای ملاقات با کشيش پذيرفته شد يک مسيحی معتقد ضد نازی بود که گشتاپو در سال 1934 با شليک گلوله در داخائو او را از پای در آورد و جسدش را سوزاند. همسر او حاضر به پذيرش خاکستر جسد او نشد.

منابع: اصل مقاله را در منبع زير بخوانيد:
http://www.counterpunch.org/sigal03162006.html
برای اطلاع بيشتر در مورد بازداشتگاه داخائو و مشاهده تصاوير کوره های آدم سوزی به منبع زير مراجعه کنيد
http://www.holocaust-history.org/dachau-gas-chambers/