https://roshangari.info

اگر اين صحنه ای از يک رقص باشد، اشکالش در چيست؟
اين می تواند يک نوع حرکت موزون نمايشی باشد، اما اگر رقص باشد، شايد بتوان گفت ايرادش اين است که بازيگران آنقدر لباس به خود پيچيده اند که نه پيکر زيبای زنانه قابل تشخيص است، و نه می شود توانايی قابل تحسينی را که پيکر انسانی می تواند با پيچ و خم های موزون حرکت خود در خلق زيبايی به نمايش بگذارد،مشاهده کرد.

با وجود اين، همين صحنه ها هفته ها بود که تمام پاسداران و نايبان ولايت تباهی را بسيج کرده و کار را حتی به طرح استيضاح وزير کشانده بود! غاصبان حکومت در ايران زنان را مجبور کرده اند در همه جا در خيابان و مدرسه و اداره و کوه و دريا، و روی صحنه سينماو تئاتر خود را در همان عبا و عمامه ای بپيچند که برازنده خودشان است و بايد هم آن را برسرو تن خود بکشند تا خروار خروار رياکاری شان را پنهان کند، هرچند امروز ديگر همان وسيله ستر عورت را هم از دست داده اند و عبا و عمامه شده است علامت ريا.
راستی آيا چيزی قبيح تر از مشاجره ای که آن ها بر سر صحنه هايی از رقص – يا به قول آخوندها حرکات موزون- به راه انداخته اند وجود دارد؟
آری. وجود دارد و آن هم توضيحی است که سايت بازتاب در مورد عکس و نوارهايی که پخش کرده، داده است:

“لازم به يادآورى است، به دليل آنكه تصاوير مذكور با دوربين غيرحرفه‌اى هندي‌كم و با فاصله از صحنه نمايش گرفته شده است، جزييات حركات و كيفيت لباس بازيگران نمايش ـ كه مورد اعتراض شديد منتقدان قرار گرفته بود ـ ‌به صورت واضح در اين تصاوير منعكس نشده است، اما در تصاويرى كه با دوربين عكاسى برداشت شده، اين صحنه‌ها كاملا مشخص است كه به دليل محدوديت‌هاى اخلاقي «بازتاب» از نمايش عكس‌‌هاى اين بخش از نمايش معذور است.”

به راستی جای چنين اخلاقی کجاست؟ البته گورستان. آن هم گورستان اسلامي، چون در مراسم اسلامی مرده انسان را در لباس مناسب برای حاکمان رژيم اسلامی – يعنی کفن – دفن می کنند. و آيا آن ها خيال می کنند می توانند برای هميشه ايران را به گورستانی مناسب برای حکومت خودشان تبديل کنند. يا مردم آن ها را به مکان مورد علاقه شان روانه خواهند کرد. شاهد بوده ايم که در اين مسابقه تاکنون آن ها با سرنيزه دنبال مردم دويده اند. حالا در فينال اين مسابقه هستيم. و اين جنون و سرو صدای سخيف شان برای صحنه هايی اين چنين از همين جاست.

از آرشیو روشنگری