.

ارباب جمشید

پسر بهمن زرتشتى یزدى از صرافهاى معروف تهران بود. در دوره اول مجلس شوراى ملى از طرف زرتشتیان وکیل مجلس گردید. بواسطه حسن سلوک با مردم در معاملات صرافى اغلب رجوعات اهالى تهران و خیلى ازولایات ایران و بعضى از شعبات ادارات دولتى به او محول گردید. در حدود ۱۳۳۰ بوسائط عدیده تجارتى ترتیبات ادارى او برهم خورد و هرچند جد و جهد کرد نتوانست به صورت اولیه برگرداند, لهذا کار او راجع به ادارات دولتى گردید و مىتوان گفت هیچ کس به پول خود نرسید مگر بانک استقراضى روس که طلب خود را اصلا و فرعا که اصل آن زیاده از ۸۰۰۰۰۰ تومان بود در محاسبه دولت آورد و با فرع زیادى محسوب نمود

دارالضرب

امین دارالضرب  معروف به حاجى محمد حسین کمپانى , در اوایل عمر بکلى بى چیز بود و صرافى دوره گردى مىکرد, بعداز مدتى مسافرت به کرمان و تهران بالاخره در تهران طرف رجوع کمپانى انگلیس معروف به ¨قوزى¨ گردید, ازاین جهت بود که بعضیها او را حاجى قوزى مىنامیدند. کم کم ترقى کرد و بواسطه همراهى هاى میرزا على اصغر خان اتابیک در حدود ۱۳۰۰ قمرى ضرابخانه دولت را به سالى سى هزارتومان اجاره کرد و تقریبا پانزده سال در دست داشت. بواسطه آن منفعت جزو تجار نمره اول ایران گردید و شروع به تجارت با اروپا نمود
در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه شروع به ساختن راه آهن محمودآباد به آمل نمود و خیال داشت از آمل به تهران بکشد. مقدارى نمانده بود که بواسطه انتریگ میرزا عبدالله تفرشى سردار امجد انتظان الدوله و میرزا على اصغر خان اتابیک که صاحبان دو بندر معروف مازندران بندر خزر و مشهد سر(بابلسر) بودند آن راه را از کار افتاد و یکى دو کرور ضرر به حاجى محمد حسین خورد. در دو مسافرتى که سیدجمال الدین اسدآبادى به ایران داشت در خانه وى مهمان بود. در حدود ۱۳۱۶ در سن هفتاد و شش سالگى مرحوم گردید

بدرالدجى خانم

دختر آقا میرزا سید على طبیب معروف به شمس المعالى, از زنهاى با کمال این عصر در تهران بوده و غیر از معلومات فارسى از علوم جدیده هم بى اطلاع نبود. چندین سال ریاست تفتیش مدارس نسوان تهران را داشت و معروف به خانم رئیسه بود

سلیمان میرزا اسکندرى (شاهزاد)

پسر محسن میرزاى کفیل الدوله بن حاجى محمد طاهر میرزا بن جهانگیر میرزا بن عباس میرزا نایب السلطنه ابن فتحعلى شاه قاجار, تحصیلات خود را در تهران تمام کرده است. از اول طرفدار آزادى و جزو کارکن هاى متجدد بود. در دوره دوم مجلس شوراى ملى(۱۳۲۷) پس از فوت برادرش یحیى میرزا از طرف مجلس شوراى ملى وکیل و در جزو فرقه دمکرات معرفى گردید و بعداز چندى سمت لیدرى پارلمانى دمکراتها بر عهده او شد و شهرتى کامل حاصل کرد
در تاریخ ۱۳۲۹ که مجلس برحسب امر ابوالقاسم خان ناصرالملک نایب السلطنه وقت منفصل گردید بعداز چند ماهى او را دستگیر نمودند و به قم تبعید کردند. در دوره سوم مجلس از طرف اصفهان وکیل انتخاب گردید و در محرم ۱۳۳۴ که وکلاى مجلس و اغلبى از مشروطه طلبان براى مداخله روسها از تهران خارج شدند او هم به قم مهاجرت نمود و به ریاست کمیته دفاع ملى منصوب گردید