رد صلاحیت گسترده در انتخابات انجمن‌های علمی دانشگاه علامه طباطبایی

فشار و دخالت‌‌های گسترده نهادهای امنیتی در داخل و بیرون دانشگاه، این بار دامن انجمن‌های علمی-دانشجویی را گرفته است. در لیست منتشر شده از کاندیداهای انتخابات انجمن‌های علمی-دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی، نام ۱۹ نفر از ثبت‌نام‌کنندگان دیده نمی‌شود. این افراد که اکثراً از دانشجویان دانشکده‌های ادبیات، علوم اجتماعی، علوم ارتباطات و مدیریت هستند، هیچ‌گونه محکومیت انضباطی نداشته و تمامی شرایط قانونی ثبت‌نام در انتخابات انجمن‌های علمی-دانشجویی را دارا بوده‌اند.

◽️پس از پیگیری و ارسال نامه‌های اعتراضی مکتوب از سوی این افراد، معاونت فرهنگی با ۱۲ نفر از آن‌ها تماس گرفت و تایید صلاحیت آن‌ها را صرفاً مشروط به امضای متن تعهدنامه‌ای مبنی بر اجتناب از اقدامات سیاسی در قالب انجمن علمی اعلام کرد. تعهدنامه‌ای بدون سربرگ و غیررسمی که اخذ آن اقدامی کاملاً غیرقانونی است. این در حالی است که هویت پویای علوم‌ انسانی هوشیاری و کنش‌گری نسبت به وضعیت سیاسی را ایجاب می‌کند و با تلاش نهادهای امنیتی برای اخته کردن فضای علمی و دانشجویی در این راستا، آسیب فراوانی به این هویت وارد خواهد شد که بدون شک به نفع عده‌ای ذی‌صلاح است. ضمناً معاونت فرهنگی مطابق قانون موظف است برای تایید صلاحیت‌ دانشجویان تنها آراء کمیته انضباطی دانشگاه را به رسمیت بشناسد، اما به دلایل نامشخص صلاحیت عده‌ای از دانشجویان رد شده و عده‌ای دیگر را وادار به امضای یک تعهدنامه غیرقانونی می‌کنند.

دانشگاهعلامهطباطبایی

***********************

رئیس دانشگاه هنر تهران: پوشیدن مقنعه در دانشگاه هنر اجباری است

انتخاب:

رئیس دانشگاه هنر تهران گفت: الزام به پوشیدن مقنعه بخشی از نظم است.به طور مثال غربی‌ها در ادارات کراوات می‌زنند، چراکه برای آن‌ها قسمتی از نظم است. من به عنوان رئیس دانشگاه هنر می‌گویم قانون است که دانشجو باید مقنعه بپوشد در غیر این صورت شاید وضعیت پوشش، باعث شود دانشجویان موارد مختلفی دیگری را هم رعایت نکنند.

به گزارش «انتخاب»، «محمدرضا حسنایی» رئیس دانشگاه هنر تهران درباره اجباری شدن پوشش مقنعه در این دانشگاه توضیح داد: پوشیدن مقنعه در دانشگاه هنر اجباری بوده. طبق قانون حضور دانشجو در دانشگاه باید با مقنعه باشد. در دوران ریاست «غلامرضا اکرمی» در دانشگاه هنر، در دانشکده سینما اعلام شد که حجاب دختران می‌تواند تنها منحصر به مقنعه نباشد. آن زمان من رئیس بسیج دانشگاه بودم و گفتم پوشیدن مقنعه یک قانون است و شما نمی‌توانید قانون را زیر پا بگذارید. البته من نمی‌گویم این قانون توسط دانشجویان رعایت می‌شد؛ می‌دانید که رعایت قانون با خود قانون فرق می‌کند. رعایت قانون بخشی از آن چیزی است که به آن دیسیپلین می‌گویند. اگر افراد قانون را رعایت کنند، درسشان را هم می خوانند. 

الزام به پوشیدن مقنعه بخشی از نظم است همانند کراوات زدن غربی‌ها در ادارات

رئیس دانشگاه هنر تهران که با ایلنا گفت‌وگو می کرد تصریح کرد: برخی از کلاس‌ها در دانشگاه هنر بی‌نظم تشکیل می‌شود و الزام به پوشیدن مقنعه هم بخشی از نظم است. مثلا غربی‌ها در ادارات کراوات می‌زنند، چراکه برای آن‌ها قسمتی از نظم است. من به عنوان رئیس دانشگاه هنر می‌گویم، قانون است که دانشجو باید مقنعه بپوشد، در غیر این صورت شاید وضعیت پوشش، باعث شود دانشجویان موارد مختلف دیگری را هم رعایت نکنند. وقتی خانمی مقنعه می‌پوشد، دستش آزادتر است، راحت تمرین طراحی می‌کند و… ولی دیده‌ایم که با شال اینطور نیست و برخی دانشجوها هم رعایت نمی‌کنند و کارهایشان را هم نمی‌توانند انجام دهند. اگر من گفتم مقنعه بپوشند برای این بود که پس از ۱۰ سال به قانون برگردیم نه اینکه قانونی جدید از اینجا درآمده باشد. اگر دانشجو بدون مقنعه باشد، حضورش در دانشگاه غیرعادی است. 

تلاش ما «ایجاد نظم» است

او این‌طور صحبت‌هایش را ادامه داد: شاید بپرسید چرا تا به حال این قانون اجرا نشده و در پاسخ باید بگویم به این دلیل که ما مسائل مهم‌تری داشته‌ایم. یکی از مسائل مورد نظر دیگر در آینده، ایجاد نظم است. من ۱۴ فروردین امسال از کلاس‌های دانشگاه بازدید کردم، اما دانشجوهای هنری می‌دانند که ۱۴ فروردین در دانشگاه هنر کلاسی عملا تشکیل نمی‌شود! و نه به صورت تنبیهی با کسانی که کلاس تشکیل ندادند بلکه به صورت تشویقی، با اساتیدی که ۱۴ فروردین کلاس تشکیل دادند رفتار کردیم. دانشجو حق دارد از دانشگاهش بهره ببرد. پس تنها قانون مورد نظر ما مقنعه نیست که ما سعی در رعایت و اجرای آن داریم. برخی اساتید دیر سرکلاس می‌آیند و ما به آن‌ها تذکر می‌دهیم. دانشجو باید ۱۶ جلسه کلاس درس داشته باشد تا از یک واحد درسی حداکثر بهره را ببرد. ما در حوزه هنر، دانشگاه درجه یک کشور هستیم و باید دانشجوی نمونه داشته باشیم. همه به دانشجوها و اساتید ما جور دیگری نگاه می‌کنند. باید مرتب ترین، باسوادترین و موفق‌ترین استادان و دانشجویان را داشته باشیم. ما در برخی بسترها، ملاک‌های اول بودن را از دست داده‌ایم که باید به جایگاه قبل برگردیم و این بازگشت کاملا به رعایت قانون ربط دارد. 

او درباره پوشش مقعنه به جای شال گفت: برخی قواعد اصلا به اعتقاد رئیس دانشگاه مربوط نمی‌شود. در جامعه باید بپذیریم که همه ملزم به ایستادن پشت چراغ قرمز هستیم، این قانون است و به اعتقاد راننده کاری ندارد و حتی به اعتقاد پلیس به چراغ راهنمایی و رانندگی هم مربوط نمی‌شود. مسئله چراغ قرمز مربوط به آن دو نفر نیست، بلکه قانون است. جامعه باید نقاط تمایزش را کمتر کند و افراد بتوانند در فضای مشترک باهم کار کنند و اینجاست که هر فردی به قانون رجوع می‌کند. 

روسای دانشگاه حق ندارند تخلف کنند

حسنایی ضمن تاکید بر اینکه هر کسی می‌تواند نظر شخصی خودش را در خصوص حجاب بگوید، اما قانون می‌گوید من و شما کجا باید به صورت مشترک عمل کنیم، افزود: روسای دانشگاه حق ندارند تخلف کنند و اگر کسی قوانین مصوب را دور می‌زند یا رعایت نمی‌کند، متخلف است. نمی‌توانیم رئیس دانشگاه را تام الاختیار بدانیم. اگر رئیسی قوانین را رعایت می‌کند، باید از او دفاع کرد. قانون حجاب در دانشگاه هم صریح است و می‌گوید ورود دانشجو به دانشگاه ملزم به پوشیدن مقنعه است. 

نمی‌توانیم با لباس‌های کنار دریا به مهمانی رسمی برویم یا بالعکس

حسنایی با تاکید به اینکه قانون پوشیدن مقنعه از قبل عید نوروز ۱۴۰۲ به دانشجویان تذکر داده شد و دانشگاه فقط این قانون را یادآوری کرده است، بیان کرد: مشکل ما این است که برخی قوانین اجتماعی با برخی قوانین آموزشی قاطی می‌شود؛ اگر به شما بگویم ساعت ۱۰ صبح در کلاس درس حاضر نبودی و این بی‌قانونی است، مسئله را درک می‌کنید، اما وقتی بگویم شما ساعت ۱۰ صبح با لباس مناسبی به دانشگاه نیامدید، این مسئله را درک نمی‌کنید و فکر می‌کنید قاعده‌ای اجتماعی است در صورتی که این قاعده و قانونِ حضور در کلاس درس است. آموزش یک سری خصوصیات دارد. استاد و دانشجو باید شانی داشته باشند. نمی‌توانیم با لباس‌های کنار دریا به مهمانی رسمی برویم و عکس این مسئله هم وجود دارد؛ با لباس رسمی هم کنار دریا نمی‌رویم.

رئیس دانشگاه هنر تهران اضافه کرد: ما از قبل به دانشجوها گفتیم که باید این قانون را رعایت کنند. بعد هم تا کی باید صبر کنیم تا قانون رعایت شود؟! اصلا می‌توان برای رعایت قانون صبر کرد؟ 

اگر قانون بین همه مشترک نباشد، تبصره می‌شود

حسنایی ادامه داد: تنها نقطه قوت قانون، اشتراک آن بین همه مردم است و اگر قانون بین همه مشترک نباشد، می‌شود تبصره.

او با بیان اینکه ورود به دانشگاه یونیفرم خودش را دارد که مقنعه جزوی از آن است، گفت: باید بپذیریم لازم است جایی آرامش پیدا کنیم و به وضعیت باثبات خود برگردیم. اگر به آن وضعیت برنگردیم، سطح پایین می‌مانیم. در همه جای دنیا رعایت قانون، اولین انتظاری است که از یک مدیر دارند؛ پس ما باید در دانشگاه هنر کاری کنیم که حرف برای گفتن داشته باشیم.

طبق دستور وزارت علوم ورود دانشجوها به دانشگاه باید تابع قوانین باشد

رئیس دانشگاه هنر تهران عنوان کرد: وزارت علوم به همه دانشگاه‌ها دستور داده که ورود دانشجوها باید تابع قوانین باشد. وزارتخانه مکرر درخصوص رعایت قوانین به دانشگاه‌ها تذکر می‌دهد. فقط هم مسئله حجاب نیست. قوانین مربوط به آموزش، تسهیلات دانشجویی، استفاده از حامل‌های انرژی و… را هم شامل می‌شود.

توضیح درباره دانشجویان ممنوع الورود 

حسنایی در مورد دانشجویان ممنوع الورود توضیح داد: یک سری از دانشجویان ما ممنوع الورود بودند و مشکل آن‌ها عدم رعایت حجاب بوده است. این افراد تعهد داده‌اند که حجاب را رعایت می‌کنند و بالغ بر ۵ یا ۶ بار هم تعهد داده بودند. این دانشجویان می‌خواستند به آن‌ها اجازه بدهیم که وارد دانشگاه شوند تا امتحان بدهند.چند نفر هم برای حل مشکل این دانشجویان وساطت کردند و در نهایت در کمیته تجدیدنظر با گرفتن تعهد، به این دانشجویان اجازه ورود به دانشگاه را دادیم. 

رئیس دانشگاه هنر تهران ادامه داد: تعهد آن‌ها این بود که متعهد به رعایت قوانین هستیم و در صورت‌ عدم رعایت قانون؛ می‌توانید از احکام تشدیدی برای ما استفاده کنید. این قانون کمیته انضباطی است و دفعه اول به فرد حکم پایین می‌دهد. 

حسنایی ضمن یادآوری این نکته که افراد ممنوع الورود قبلا تعهد داده بودند حجاب را رعایت می‌کنند و اگر این کار را نکنند حکم‌شان تشدید شود، گفت: در این حالت برای ممنوع الورود کردن به رای کمیته انضباطی احتیاجی نیست چون هم خودشان قبلا تعهد داده بودند حجاب را رعایت کنند و هم دفعه قبلی به واسطه تعهد، اجازه ورود آنها به دانشگاه را دادیم. این دانشجویان بی‌حجاب بودند نه اینکه شال سرشان بوده باشد یا بدحجاب باشند و دفعه اولشان هم نبوده است. قاعده‌ای درست کرده بودند و فقط جلوی در حجاب را رعایت می‌کردند و بعد داخل دانشگاه بی‌حجاب می‌شدند. این کار شکل خوبی ندارد. 

رئیس دانشگاه هنر با اشاره به اینکه دانشجویان به موضوعی اعتراض دارند که آن قانون است، اظهار کرد: دانشجو که نمی‌تواند در دانشگاه شلوار پاره بپوشد و بگوید دوست دارم! من نمی‌دانم با این دوست داشتن در جامعه چطور برخورد می‌شود، اما ورود چنین دانشجویی به دانشگاه غیرعادی است. دانشجویان بعد از این که امتحان دادند دوباره قاعده را رعایت نمی‌کردند. حکم افرادی که کمیته انضباطی شده بودند، معلق بود نه اینکه از بین رفته باشد. ما هم مطابق درخواست خودشان که تشدید مجازات در صورت تکرار بی‌قانونی بود، با آن‌ها رفتار کردیم. 

حسنایی خاطرنشان کرد: نمی‌شود دانشجو بدون حجاب وارد دانشگاه شود، بعد بگوید اول من را به کمیته ببرید، حکم بدهید و بعد ممنوع الورودم کنید! اصلا از ابتدای امر ورود چنین دانشجویی به هر دانشگاهی ممنوع است. اگر دانشجویی با حجاب وارد دانشگاه شد بعد کشف حجاب کرد، منطق در خصوص برخورد با او چه می‌گوید؟ می‌توان گفت فقط ورود به دانشگاه بدون حجاب ممنوع است بعد هر کاری خواستند بکنند؟

حسنایی در پاسخ به این پرسش که آیا برای ممنوع الورودی این دانشجوها بازه زمانی هم تعیین شده است؟ و اگر با مقنعه وارد شوند، به آن‌ها اجازه ورود به دانشگاه داده می‌شود؟ بیان کرد: در خصوص دانشجویی که یک دفعه مسئله حجاب را رعایت نکرده و حکم خورده باشد، باید صبر کنیم تا بر اساس تصمیم کمیته انضباطی اجازه ورود او به دانشگاه داده شود. در خصوص این دانشجوها باید کمیته انضباطی تشکیل شود. دانشجو نمی‌تواند این رفتارها را با ما تکرار کند. کسانی که داخل دانشگاه مکشوفه بودند، بررسی وضعیت آن‌ها به بعد از ترم تحصیلی موکول می‌شود. 

او اضافه کرد: این افراد موجب اختلال در جریان امتحانات می‌شدند و بقیه دانشجوها این افراد را می‌دیدند و نسبت به این کاری که می‌کردند، معترض بودند. برخی دانشجوها وقتی تذکری به آن‌ها داده می‌شد، جلوی جمع، جو را به هم می‌ریختند. نمی‌توانستیم وقتی دانشجویان درحال امتحان دادن هستند دانشجویی را از جلسه بیرون کنیم؛ اصلا با این کار به بقیه بی‌ادبی می‌شد. جایی که یک نفر به ما بی‌ادبی می‌کرد و نمی‌توانستیم به او بی‌ادبی کنیم، شاید او احساس قدرت می‌کرد. 

عمده دانشجویان قاعده را رعایت می‌کنند

حسنایی با بیان اینکه ما یا باید قاعده را رعایت می‌کردیم یا نظم جلسه امتحان را به هم می‌زدیم، تصریح کرد: دانشجویی که تعهد داده، حکم ممنوع الورودی‌اش سرجایش هست تا زمانی که اولین خطا را بکند. او اجازه دارد امتحانش را بدهد و به محض اینکه اولین خطا را کرد ممنوع الورودی که سرجایش بود، برایش اجرا می‌شود. در خصوص سیگار کشیدن در دانشگاه نیز، دفعه اول یک تذکری دارد و دفعات بعد حکم چیز دیگری می‌شود. روزه خواری، فحش دادن، بهم ریختن نظم و هر رفتار ضد قاعده‌ای دیگری هم به همین ترتیب است.

وی با تاکید بر اینکه من به عنوان رییس دانشگاه فقط کسی هستم که باید قاعده ای را که تعیین شده در دانشگاه رعایت کنم، گفت: به نظر باید یک جایی تعریف کنیم که دانشجویان دقیقا چه چیزی بپوشند و چه رفتاری کنند و… تازه مگر ما مثلا ۵ هزار دانشجوی بی‌حجاب داریم که خودشان را با دیگران هماهنگ نمی‌کنند؟! همه دانشجوهای ما که از این جنس نیستند. من که همه دانشجوها را ممنوع الورود نکرده‌ام. عمده دانشجوهای ما قاعده را رعایت می‌کنند. همه دانش آموزان مگر تجدید می‌شوند با اینکه حق آن‌هاست، اما تجدید شدن دانش آموز که قاعده کلی نیست.

***********************

بیانیه کانون صنفی معلمان درباره ادامه واگذاری مدارس دولتی به عنوان مولدسازی

به نام خداوند جان و خرد

گرچه بی توجهی درازمدت و گسترده به آموزش و پرورش زخمی کاری بر توسعه همه جانبه کشور و از آن مهمتر وارد نمودن آسیب‌های جدی بر توسعه فردی و اجتماعی تک‌تک شهروندان بوده اما تا‌کنون چنین آشکارا بر داشته‌های مادی و معنوی نهاد آموزش کشور حمله نشده‌است. تاراج اموال آموزش و پرورش به بهانه “مازاد” بودن بخشی از دارایی‌های آن در مصوبه‌ای مبهم، فراقانونی و ضد ملی با عنوان “مولدسازی” هجومی تازه و بنیان‌کن به مالکیت ملی به شکل کلی و به آموزش و پرورش به‌عنوان گسترده‌ترین نهاد عمومی کشور است. “مولدسازیِ دارایی‌هایی دولت” مصوبه‌ای است که در شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا – شورایی که قانونی بودن آن محل تردیدهای جدی است اما خود به وضع قانون نیز می‌پردازد- تصویب و با تعیین هیاتی برای بررسی و شناسایی اموال دولت، در آبان امسال به تایید رهبر جمهوری اسلامی نیز رسید. در این مصوبه یکی از وظایف این هیات «شناسایی کامل اموال غیر منقول دولت و تعیین تکلیف آن‌ها ظرف مدت حداکثر یک سال با استفاده از روش‌های مختلف از جمله؛ واگذاری و فروش اموال مازاد و مولدسازی با مشارکت بخش خصوصی» است. گرچه مولدسازی، آن هم با روند پر‌ابهام و فسادانگیز کنونی، در سطح اموال دولت خود جای بحث بسیار دارد اما بنابر این که یکی از وظایف ذاتی کانون صنفی معلمان همانا پاسداری از حقوق معلمان، دانش‌آموزان و خانواده‌ها در نهاد آموزش است، بحث خود را بر اجرای مولدسازی در آموزش و پرورش متمرکز می‌کنیم.

۱- در مصوبه کلمه “مازاد” شرط شروع اجرای مولدسازی است. اما استانداردهای سرانه فضای آموزشی، تعداد دانش‌آموزان کشور نسبت به تعداد مدارس، آمارهای ملی و منطقه‌ای درباره تعداد زیاد دانش‌آموزان در هر کلاس، به ویژه در کلان‌شهرها و شهرهای متوسط همگی حکایت از آن دارد که نه تنها آموزش و پرورش اموالی بعنوان مازاد ندارد بلکه به شدت درگیر کمبود جدی در این مورد است. به‌عنوان مثال درحال حاضر در استان تهران برخی مدارس کلاس‌های ابتدایی خود را با ۴۵ نفر می‌بندند.
سال‌هاست که کانون صنفی معلمان ایران از نا‌ایمنی جدی مدارس و غیر استاندار بودن بیش از ۶۰ درصد کلاس‌ها هشدار داده و نیاز مبرم آموزش و پرورش به فضای آموزشی مناسب و استاندارد را بارها و بارها فریاد زده است و اکنون می‌بینیم در اقدامی ضد آموزشی قرار است اموال ملی در بخش آموزش به حراج گذاشته شود و نه تنها این نسل بلکه چندین نسل آینده را از دارایی‌های ملی محروم نمایند.

۲- گرچه در واکنش‌ به نقدهای گسترده به این مصوبه مسئولان هدف از آن را حذف اموال مازاد و هزینه کرد درآمد حاصل در راستای احداث مدرسه‌های جدید در مناطق محروم و کامل کردن مدرسه‌های نیمه کاره در سطح کشور عنوان کردند اما هر چه تلاش کردیم نتوانسیم صداقتی در این توجیه پیدا کنیم و گمانی نداریم که ریشه این اقدام درآمدزایی برای دولت و پر کردن خلاء‌های عمیق و گسترده در بودجه کشور است؛ به‌ویژه هنگامی که متوجه می‌شویم به‌رغم شمول این مصوبه برای تمام وزارت‌خانه‌ها، زودتر از هر جای دیگر، در آموزش و پرورش در حال اجراست چرا که این مجموعه، مدارس و به عبارتی زمین‌های زیادی را در بهترین نقاط کلان شهرها در اختیار دارد و در شرایط اقتصادی فعلی کشور، زمین از معدود مواردی است که می‌توان با آن تولید رانت کرد. اما با این بهانه تاراج اموال آموزش و پرورش بعنوان نهادی عمومی که وظیفه‌اش ارائه کالایی عمومی به عنوان آموزش است، هیچ توجیهی ندارد. این کار علاوه بر آسیب جدی به داشته‌های مادی و فیزیکی این نهاد عمومی، زخمی کاری بر بعد فرهنگی ساختار آموزشی در کشور خواهد بود. بیش از صد سال است مدرسه‌ها محل رشد و نمو نخبه‌های فرهنگی، هنری، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی بوده است و واگذاری و فروش مدرسه‌ها به بخش خصوصی که مهمترین اولویتش پول است، خیانت تاریخی به این نخبه‌ها و دستاوردهای ملی و جهانی آن‌هاست. بسیاری از مدرسه‌های قدیمی و تاریخی ما، که امروز مازاد خوانده می‌شوند، در مراکز تجاری و اقتصادی شهرها قرار دارند و بسیاری از منفعت‌طلبان برای تصاحب آن‌ها و بهره برداری‌های اقتصادی برای آن‌ها دندان تیز کرده‌اند! این مدرسه‌ها حامل فرهنگ ایران و ایرانی هستند و باید به عنوان میراث فرهنگی ملت حفظ و نگهداری شوند. فروش آن‌ها تاراج داشته‌های تاریخی-فرهنگی ایران و ایرانی است و از این رو کانون صنفی معلمان به شدت آن را محکوم می کند و در برابر آن می‌ایستد.

۳- اما جز مدرسه‌ها، آموزش و پرورش دارای مکان‌هایی بعنوان اردوگاه، خانه‌های معلم، سالن‌های ورزشی، استخر و … است. هدف از ساخت و تملک این مکان‌ها بهره‌برداری دانش‌آموزان و معلمان بوده است. متاسفانه سال‌هاست این مکان‌ها در مناطق مختلف در روندی غیرشفاف اجاره داده می‌شوند و منافع‌اش در خوش بینانه‌ترین حالت برای برطرف کردن نیازهای ادارات و وزارتخانه استفاده می‌شود، اما اکنون در روندی که بوی خصولتی سازی از آن می‌آید قرار است این اموال نیز مولدسازی شود! کانون صنفی معلمان هشدار می‌دهد این اموال به نهاد عمومی به نام آموزش و پرورش تعلق دارد و به نوعی اموال ملی است و بر خلاف ادعای مسئولان جزء اموال هیچ دولت و حکومتی نیست و فروش و یا واگذاری آن‌ها خدشه‌دار کردن مالکیت ملی است و باید متوقف شود. تأسف بارتر آن که هنگامی که مصوبه غیرقانونی با واکنش‌های منفی شدید از سوی افکار عمومی مواجه شد، به جای توقف، اکنون به صورت چراغ خاموش در حال اجراست و در خبرهای هفته گذشته داشتیم که در منطقه ۳ تهران ۵ مدرسه دولتی به مالکین خصوصی تحویل داده شده است.
کانون صنفی معلمان ضمن ابراز مخالفت و ایستادگی جدی در برابر این مصوبه فاقد مبانی قانونی، همه اندیشمندان و علاقمندان به آموزش و فرهنگ در کشور را دعوت می‌کند تا با قلم و بیان خود به ایستادگی در برابر آن به‌پردازند.

کانون صنفی معلمان ایران
۱۷ تیر ۱۴۰۲

🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران