تصور کنیم که یک تاریخ نگار ۵۰ سال بعد به موضوع انتخابات مجلس قانونگذاری فرانسه در سال ۲۰۲۴ بپردازد. با کشف کدام یک از موضوع های زیر متعجب نخواهد شد:

• که مسئله اصلی بحث سیاسی و رسانه ای یهودستیزی… بوده است؛
• که راست افراطی از یهودستیزی … چپ انتقاد کرده است؛
• که این کارزار غیر اخلاقی عده ای از یهودیان مانند سرژ و بئات کلاسفلد را به جلب حمایت برای رأی دادن به جبهه ملی (۱) واداشته است. کسانی که لویی آلیو، شهردار وابسته به حزب «تجمع ملی» (RN) پرپینیان و دوست پیشین مارین لو پن در اکتبر ۲۰۲۲ از آنها تجلیل کرد.

این در حالی است که بر کسی پوشیده نیست که «جبهه ملی» (FN)، به طور مشترک توسط ژان- ماری لو پن و اس اس های نازی (Waffen SS) و شبه نظامیان بنیان گذارده شد و رئیس حزب کار خود را با پخش صفحه های موسیقی نازی ها شروع کرد و بعد بارها برای دفاع و توجیه جنایات جنگی، جنایات علیه بشریت و نفرت پراکنی نژادی، ترغیب به اِعمال تبعیض و خشونت و ناسزاگویی عمومی یا خشونت آمیز محکوم شد.

«ابلیس زدایی» تاکتیکی

مارین لو پن، با جانشین پدر خود شدن در رأس حزب در سال ۲۰۱۱، درمورد این موضوع ها از او فاصله گرفت، اما هرگز یهودستیزی و انکارگری ژان- ماری لو پن در طول دو دهه پیش از آن را محکوم نکرد. این درحالی بود که او از سال ۱۹۸۶ و سن ۱۸ سالگی در کنار پدر مبارزه می کرد. عملکرد «ابلیس زدایی» او مانع از آن نشد که اطراف خود را از کادرهای«گروه اتحاد دفاعی» (GUD) پرکند که سازمانی بود که به خاطر اقدامات خشونت آمیز شهرت داشت و در ژوئن ۲۰۲۴، ژرار دارمانن، وزیر کشور آن را منحل اعلام کرد.

دلیل تاکتیکی بودن این رنگ عوض کردن دیرهنگام این است که رأی دهندگان «تجمع ملی» (RN) همچنان – با فاصله زیاد از دیگر فرانسویان- یهودستیز هستند. بنابر گزارش کمیسیون ملی مشورتی حقوق بشر در سال ۲۰۲۲:

«در میان افرادی که در طیف راست افراطی دسته بندی راست-چپ قرار می گیرند، میزان قوم محوری، اسلام هراسی و یهود ستیزی به سطوح رکورد (۸۹%، ۷۷% و ۵۱ درصد) رسیده است. در میان هواداران مومن «تجمع ملی» (RN)، حزبی که «اولویت ملی» را در قلب برنامه خود جا داده، ۹۴ درصد از افرادی که مورد پرسش قرار گرفته اند خیلی قوم محوربوده و در سطح بالای نفرت نسبت به اسلام و یهودستیزی قرار داشته اند که به ترتیب ۷۳ و ۵۴ درصد بوده است.

سنجش یهودستیزی

همچنین، می باید «دماسنج های» یهودستیزی را شناسایی کرد:

• نخستین دماسنج، خیلی مثبت، تصوری است که فرانسوی ها از جذب یهودیان در جامعه دارند. آیا آنها «فرانسوی هایی مانند دیگران هستند؟». در سال ۱۹۴۶، در یک نظر سنجی موسسه «ایفوپ» (Ifop) تنها یک سوم از افراد مورد پرسش پاسخ مثبت به این سئوال داده بودند و بقیه تحت تأثیر تبلیغات ضدیهودی نیروی اشغالگر و خدمتگزاران ویشی آنها قرار داشتند. امروز، این رقم به ۸۹ درصد رسیده است.
• دماسنج دوم، پیشداوری درمورد یهودیان است: ۱۸ درصد از افراد مورد پرسش فکر می کنند که یهودیان «در فرانسه قدرت زیادی دارند»، ۳۸ درصد براین باورند که آنها «رابطه خاصی با پول دارند» و ۳۶ درصد می اندیشند که برای آنها «اسرائیل بیش از فرانسه اهمیت دارد». این پیشداوری ها، به ویژه در میان راست افراطی وجود دارد، در حالی که «هواداران حزب های چپ و میانه، نسبت به آنها بی تفاوت هستند». خطر را درست اندازه بگیریم: موضوع ایلان حلیمی (۳) مانند تعدد قربانیان مغربی در خشونت های پلیسی به ما یادآوری می کند که پیشداوری ها می تواند کشنده باشد..
• سومین دماسنج که از همه نگران کننده تر است، آمار «اقدامات ضدیهودی» است. نخستین هشدار در این مورد در سال ۲۰۰۲، در جریان دومین انتفاضه و سرکوب آن بود. از آن پس، از تعداد این اقدامات به ویژه در سال ۲۰۲۲ کاسته شد و به ۴۳۶ مورد رسید که نشان دهنده کاهشی ۳۵ درصدی در یک سال بود. اما، با فاجعه ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و جنگ مرگبار اسرائیل علیه فلسطینی ها، این رقم در حدی انفجاری افزایش یافت و موارد رصد شده در فرانسه با جهشی تند به ۱۶۷۶ مورد در سال ۲۰۲۳ رسید. بنابر نتیجه یک نظرسنجی اعلام شده توسط «شورای نمایندگی نهادهای یهودی در فرانسه» (CRIF) در ۲۴ ژانویه ۲۰۲۴: «در طول ۳ ماه آخر سال ۲۰۲۳، تعداد موارد اِعمال خشونت معادل مجموع ۳ سال پیش از آن بوده» و گزارش سال ۲۰۲۳ «کمیسیون شورای حقوق بشر» (CNCDH) که اخیرا منتشر شده نشان می دهد که: «تساهل و رواداری نسبت به همه اقلیت ها کاهش یافته ولی بیشترین کاهش درمورد یهودیان بوده است» (۶۸ درصد دربرابر ۷۲ درصد سال قبل)..

این تقابل آمارها دو مسئله را مطرح می کند:

• نخستین مسئله درمورد روش شناسی است. طبقه بندی «اقدام های یهودستیز» رویدادهای بسیار متفاوتی را شامل می شود که از نقاشی های دیواری یا نامه های ناشناس تا تجاوزهای خشن و ناسزاگویی را دربر می گیرد. متصدیان نظرسنجی هم مثل سیاستمدارها بر خطر این امر در یک تجزیه و تحلیل جدی تأکید می کنند. ;
• مسئله دوم موضوعی بنیانی است. به نظر مدیران «شورای نمایندگی نهادهای یهودی فرانسه» (CRIF)، باعث و بانی افزایش شدید اقدامات یهودستیزانه، عملیات مرگبار حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ است. این اطمینان از کجا می آید ؟ منطقی تر این به نظر می رسد که نمایش تخریب تقریبا کامل غزه و کشته شدن دهها هزار غیرنظامی در بمباران ها موجب ایجاد واکنش علیه یهودیانی شده باشد که به خطا با اسرائیلی ها یکسان پنداشته شده اند. تجزیه و تحلیل این افزایش شدید یهودستیزی در دراز مدت برای باور به این موضوع کافی است. هر جنگ اسرائیل موجی از خشونت علیه یهودی ها بر می انگیزد و گفتمان «شورای نمایندگی نهادهای یهودی فرانسه» (CRIF)، که تقریبا بدون قید و شرط به نام یهودیان فرانسه از سیاست اسرائیل حمایت می کند در این امر سهم دارد..

حساب کردن روی «تجمع ملی» (RN) برای نبرد با یهودستتیزی مثل آنست که مارک دوترو( آدمکش زنجیره ای که پس از سواستفاده جنسی و شکنجه کودکان آنها را می کشت.م) را برای دفاع علیه جنایات نسبت به کودکان برگزینیم؟

۱- رای طرفدارانه به راست افراطی

۲- « La lutte contre le racisme, l’antisémitisme et la xénophobie. Rapport 2023 », CNCDH, 2024.

۳- ایلان حلیمی، جوان یهودی ۲۴ ساله که در ژانویه ۲۰۰۶ در منطقه پاریس ربوده شد و توسط گروهی متشکل از ۲۴ نفر که خود را «باند بربرها» به رهبری یوسف فوفانا می نامیدند، در طول بیش از سه هفته شکنجه شد و بر اثر شکنجه هایی که متحمل شده بود جان سپرد. یهودستیزانه بودن این جنایت ثابت شده است.

دو مینیک ویدال

روزنامه نگار و تاریخ نگار مسئول سابق انتشارات بین الملل لوموند دیپلماتیک

لوموند دیپلماتیک