به نام خدا
فرارسیدن ایام آزادی و برابری ۸ مارس را به زنان ایران و جهان تبریک عرض می‌کنم و آرزومندم که زنان و مردان آزاده در سطح ملی و بین‌المللی دست در دست یکدیگر و شانه به شانه در راه سعادت بشری موفق باشند.

اما دریغ و صد افسوس به این ایام در ایران؛ جائی که در آن «دخترکشی» به عنوان زشت‌ترین و مصیبت‌بارترین سناریوی ضد زن به دست جریان‌های مرتجع و با حمایت حاکمان، یا با سکوت آنان و تظاهرشان به بی‌اطلاعی به صحنه آمده است.

این انتقام‌جوئی از دخترکان معصوم دبستانی و دبیرستانی و ‌دختران دانشجو بدان خاطر است که حاکمان آنان را بخشی از جنبش اعتراضی “زن زندگی آزادی” می‌دانند که به رهبری زنان برای دادخواهی از مهسا ژینا امینی و به منظور اعتراض نه فقط به حجاب اجباری، بلکه به هر نوع استبداد و اقتدارگرایی علیه زندگی شخصی و خصوصی آنان آغاز شد.

حاکمان زن‌ستیز می‌دانند که زنان و دختران معترض و آگاه نه تنها رهبری جنبش زن زندگی آزادی را با افتخار بر عهده گرفته‌اند، بلکه در رویدادهای حماسی پس از این نیز رهبر بلامنازع خواهند بود.

از روزی که با حجاب اجباری در چهل و چهار سال پیش مخالفت کردم و در بحبوحه تبعیض ورود دختران به دانشگاه، مساوات در خصوص انتخاب رشته و دانشگاه را مطرح کردم، سی و پنج سال گذشته و امروز خوشوقتم که دختران و زنان را در بیان خواسته‌های بحق‌شان و مخالفت با حجاب اجباری بدون‌لکنت‌تر از هر زمان دیگر می‌بینم‌.

همچنین خوشحالم که با رفع آن تبعیض ناروا اینک تعداد دختران دانشجو در جمع چند میلیونی دانشجویان این سرزمین اگر بیش از پسران نباشد قطعا کمتر نیست.

نیروهای مرتجع از فرط ترس و واهمه از زنان متفکر، آگاه و معترض است که دست به چنین جنایات هولناکی می‌زنند. آری آگاهی و اعتراض همزاد یکدیگرند.

حاکمیت اگر همدست این قاتلان و جنایات‌شان نیست باید این افراد را مجازات و تشکیلات و لجستیک‌شان را منهدم کند، در غیر این صورت…

زهرا رهنورد

سایت کلمه