هراس، شگفتی، وحشت… و شادی
Pierre RIMBERT برگردان مرمر کبير
هراس، شگفتی، وحشت… و شادی
هراس
۱۷ مارس ۲۰۲۳، یک روز پس از تظاهرات خودجوش مردمی برعلیه استفاده دولت از ماده ۴۹.۳ قانون اساسی برای تصویب خودکامانه تغییر قانون بازنشستگی، روزنامه فیگارودر نوشته ای کوتاه که شایسته اعطای جایزه ادبی پولیتزر است، نوشت: « تیتر : تمیز کردن خیابانها و مغازه داران در شوک در خیابان پوتی شان (منطقه دوم پاریس)، متن : در محله ای نزدیک به باغ تویلری، پس از هرج و مرج های روز قبل، هرچند خیابانها تمیز شد، اما مغازه داران و کسبه هنوز در شوک هستند. یکی از فروشندگان سیگار و دخانیات به روزنامه نگارما، الوا پاسوت، چنین گفت : «آنها همه سطل‌های زباله را واژگون کرده بودند، این کار وحشتناکشان خیلی به چشم آمد، چند خیابان آن طرف تر، شیشه فروشگاه مونوپری شکسته شد. »
نویسنده Pierre RIMBERT برگردان مرمر کبير
شگفتی
دو روز بعد، فریاد معترضان همچنان از کف خیابان به گوش می رسید و بر یک بنر پایین صفحه کانال سی نیوز نوشته شده بود : «آیا باید از بازگشت کمونیسم بترسیم ؟ »
وحشت
در نسخه ۱۵ مارس ۲۰۲۳، سردبیر روزنامه متمایل به کارفرماها، لوپینیون، با لحن «معتدل» متداول خود « خرابکاری دائمی دموکراتیک» موسوم به اعضای گروه «فرانسه نافرمان» ـ فرانس انسومیزـ را محکوم کرد : «این تنها یک حرکت نمادین تروتسکیستی و یا یک نوستالژی قدیمی ژاکوبنی نیست، اختلال در نظم عمومی است – حرکتی روشمند، سیستماتیک و ایدئولوژیک. گروهک فرانسه نافرمان و به همراه آن، ائتلاف نوین مردمی، زیست‌محیطی و اجتماعی ( نوپس) در حال خرابکاری در همه نهادهای ما می باشند. برای چپ رادیکال، بی رمقی دموکراتیک و اصلاحات غیرمحبوب بازنشستگی فرصتی است برای شعله ور کردن «شورش شهروندان» آنچنان که آقای ژان لوک ملانشون همواره در رویای آن بوده است. برنامه او: هرج و مرج. سیاست او: ایجاد وحشت. »
خوشبختی
در حالی که وحشت از «بازگشت» کمونیسم و استقرارهرج و مرج «ملانشونی » مطرح می شود ، سهامداران شرکت های بزرگ جهانی در سال ۲۰۲۲ بیش از ۱۵۰۰ میلیارد یورو سود سهام برداشت کرده اند که بیشتر از ثروت تولید شده در همان سال توسط دولت اسپانیا بوده است. به گفته اقتصاددانان ایزابلا وبر و اوان واسنر، نرخ سود شرکت های آمریکایی (۱۶ درصد ارزش افزوده ناخالص) رکوردی را شکسته است که به سال ۱۹۴۵ باز می گردد. در فرانسه، در سال مالی ۲۰۲۲ ، سهامداران بیش از ۸۰ میلیارد یورو دریافت کرده اند. یعنی ۳ درصد از تولید ناخالص داخلی : این مبلغ معادل ۳۰ برابر کسری صندوق‌های بازنشستگی در همانسال و ۴.۵ برابر میزان «پس‌انداز» مورد انتظار در نسخه اولیه اصلاحات است.
سهامداران چند شرکت : بیمه آکسا، بانک ب ان پ ـ پاری با ، کردی اگریکول، استانیسلاس، شرکت دارویی سانوفی، گروه مالی ال و ام اش و شرکت توتاتال انرژی، نیمی از کل ثروت تولید شده در فرانسه را به چنگ آورده اند. در تئوری، سود سهام ریسک متحمل شده توسط تامین کنندگان سرمایه را جبران می کند. در عمل اما، این شرکتها هیچ واهمه ای ندارند، چرا که ، در صورت بروز هر مشکلی، دولتهای نئولیبرال با پول مالیات‌دهندگان به نجات آنها می شتابند و هرگز نمی گذارند آب در دل آنها تکان بخورد، آنها «بزرگ‌تر از آن هستند که بشود اجازه داد غرق شوند».
اینجاست که سحر و جادوی سیاست اقتصادی با شفافیت ظاهر می شود: اصلاحات بازنشستگی – که بنا به اعتراف رئیس جمهور برای اطمینان بخشیدن به بازار ارائه گشته، ازعزم وی در ادامه سیاست گرفتن از فرودستان به منظور بخشیدن به ثروتمندان خبر می دهد. حقوق بگیران را مجبور کنید که از طریق کار خود دو سال سود اضافی را تأمین مالی کنند که بخشی از آن در بازپرداخت سهام معاف از مالیات و بخشی دیگر در بهشت های مالیاتی ناپدید می شود. بله، بله، همانطور که استحضار دارید «خطر سرخ» بالای سر ماست.
Pierre RIMBERT
پيير ريمبر ، جامعه شناس و مولف کتاب «ليبراسيون» ، از سارتر تا روتچيلد
https://ir.mondediplo.com/2023/04/article4406.html
مارکس گفته طبقه کارگر آزاد می شود نگفته همه خلق. خیلی فداکاری دوست داری اول خودت برو برای خلق بمیر. آنارشیستها حرفهای تو را نمی زنند.
مهم مبارزه زحمتکشان علیه استثمارگران است حالا به هر شکل ممکن. سئوال اینست که چرا تاکنون نیروهای چپ نتوانستد تا مرحله سرنگونی دولت بورژوایی کارگران را متحد سازند. شاید تجزبه شکست شوروی نشان داد که اداره مملکت از طریق سوسیالیسم طولانی و مشکل باشد و ابتدا نیاز به انسان نوین است که بتواند با فداکاری خود همه خلق را نجات دهد.
نه شاه. نه کلیسا. نه دولت. نه مردسالاری !
آنارکو-فمنیست