نویسنده سرشناس اسرائیلی: اشغال ما را فاسد کرده؛ اسرائیل در غزه مرتکب «نسل‌کشی» می‌شود

دیوید گراسمن، نویسنده برجسته اسرائیلی و برنده جوایز متعدد ادبی، اقدامات کشورش در غزه را نسل‌کشی توصیف کرد و به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» از سوی فرانسه، بریتانیا، کانادا و برخی دیگر کشورها را «ایده بسیار خوب» دانست.

این نویسنده سرشناس و فعال صلح‌طلب در گفتگو با روزنامه ایتالیایی «لا رپوبلیکا» که روز جمعه اول اوت منتشر شد، گفت: «از خودم می‌پرسم: چطور به اینجا رسیدیم؟ چطور به جایی رسیدیم که متهم به نسل‌کشی شده‌ایم؟ تنها به زبان آوردن این واژه “نسل‌کشی” در ارتباط با اسرائیل، با ملت یهود، همین یک نکته، همین که چنین پیوندی اصلا ممکن شده، باید برای ما کافی باشد تا بفهمیم اتفاقی بسیار نگران‌کننده می‌افتد.»

آقای گراسمن با اشاره به این که برای سال‌ها از به‌کار بردن این واژه خودداری کرده است، گفت: «اما حالا، بعد از آنچه در روزنامه‌ها خوانده‌ام، تصاویری که دیده‌ام و بعد از گفتگو با کسانی که آنجا بوده‌اند، دیگر نمی‌توانم جلوی خودم را بگیرم. این واژه مثل بهمن است. وقتی آن را به زبان می‌آوری، بزرگ‌تر می‌شود، مثل یک بهمن که رفته‌رفته ویرانی و درد بیشتری را همراه می‌آورد.»

اظهارات آقای گراسمن تنها چند روز پس از آن مطرح می‌شود که دو سازمان بزرگ حقوق بشری اسرائیل همزمان با افزایش نگرانی‌های جهانی از گرسنگی و افزایش آمار مرگ ناشی از آن در غزه، اعلام کردند که اسرائيل در این منطقه مرتکب نسل‌کشی شده است.

این نویسنده که در سال ۲۰۱۷ با رمان «اسب وارد بار می‌شود» برنده جایزه بین‌المللی «بوکر» شد و سال‌ها منتقد سیاست‌های دولت اسرائیل بوده است، گفت که این واژه را «با دردی عظیم و قلبی شکسته» به زبان می‌آورد.

او افزود: «چه وقتی در روزنامه ‌می‌خوانم و چه وقتی در گفتگو با دوستان اروپایی‌ام می‌شنوم که واژه‌های “اسرائیل” و “گرسنگی” در کنار هم آمده‌اند، ویرانگر است؛ به‌ویژه وقتی که این موضوع از تاریخ خود ما می‌آید، از حساسیت فرضی‌مان نسبت به رنج انسانی، از مسئولیت اخلاقی‌ای که همواره ادعای پایبندی به آن را نسبت به تمام انسان‌ها، نه فقط یهودیان، داشته‌ایم.»

آقای گراسمن، که در سال ۲۰۱۸ «جایزه اسرائیل» بزرگترین جایزه ملی این کشور را کسب کرد، گفت: «اشغال ما را فاسد کرده است. من کاملا متقاعد شده‌ام که نفرین اسرائیل از زمان اشغال سرزمین‌های فلسطینی در سال ۱۹۶۷ آغاز شد. شاید مردم از شنیدن آن خسته شده باشند، اما این حقیقت است. ما از نظر نظامی قدرتمند شده‌ایم و در دام وسوسه‌ای افتاده‌ایم که از قدرت مطلقه ما و اینکه فکر کنیم می‌توانیم هر کاری بکنیم، ناشی می‌شود.»

آقای گراسمن درباره اقدام فرانسه، بریتانیا، کانادا و چند کشور دیگر در به رسمیت شناختن «کشور فلسطین» گفت: «به نظر من واقعا ایده خوبی است و نمی‌فهمم چرا در اسرائیل این‌قدر هیاهو راه افتاده. شاید مواجهه با یک کشور واقعی، با تعهدات واقعی، به‌جای یک نهاد مبهم مثل تشکیلات خودگردان فلسطین، مزایایی داشته باشد. البته باید شرایط کاملا روشن باشد؛ یعنی کشوری بدون سلاح، و تضمین انتخابات شفاف که در آن، هر کسی که به خشونت علیه اسرائیل فرا می‌خواند، حذف شود.»

نویسنده «تا پایان سرزمین» همچنان «با ناامیدی اما قاطعانه» به راه‌حل دوکشوری متعهد است.

آقای گراسمن گفت: «این مسیر پیچیده خواهد بود، و هم ما و هم فلسطینی‌ها باید در برابر حملاتی که بی‌شک رخ خواهد داد، با بلوغ سیاسی رفتار کنیم. اما هیچ برنامه جایگزینی وجود ندارد.»‍

************************

محقق اسرائیلی هولوکاست: اقدامات اسرائیل در غزه مصداق نسل‌کشی است و اروپا وظیفه دارد جلوی آن را بگیرد

معترضان به جنگ غزه اسرائیل را به نسل کشی در غزه متهم می کنند، اتهاماتی که اُمر بارتوف، پژوهشگر هولوکاست و نسل کشی، در مصاحبه با یورونیوز به آن اشاره می‌کند.

صداهایی که اقدامات اسرائیل در غزه را نسل‌کشی می‌دانند رو به افزایش است؛ شمار فزاینده‌ای از سیاستمداران، فعالان حقوق بشر، تاریخ‌نگاران و کارشناسان حقوق بین‌الملل می‌گویند که «اراده‌ای آشکار» از سوی اسرائیل برای نابودی فلسطینی‌ها به عنوان یک گروه و ناممکن‌ساختن زندگی در غزه وجود دارد.

این اتهامات از دسامبر ۲۰۲۳، زمانی که آفریقای جنوبی پرونده‌ای را علیه اسرائیل به دادگاه بین‌المللی دادگستری (ICJ) با ادعای ارتکاب نسل‌کشی مطرح کرد، شدت گرفت. اسرائیل این اتهام را «بی‌اساس» خواند.

اُمر بارتوف، پژوهشگر هولوکاست و نسل‌کشی، در گفت‌وگو با یورونیوز به نیت اسرائیل برای نابودی فلسطینی‌ها اشاره می‌کند.

یورونیوز با اُمر بارتوف، استاد مطالعات هولوکاست و نسل‌کشی در دانشگاه براون (یکی از دانشگاه‌های آیوی‌لیگ در آمریکا) گفت‌وگو کرده است. او معتقد است آنچه در غزه رخ می‌دهد مصداق نسل‌کشی است.

به طور جداگانه یورونیوز نظر حقوقی استفان تالمون، استاد حقوق بین‌الملل در دانشگاه بن آلمان و پژوهشگر مدعو دانشگاه آکسفورد را نیز مورد بررسی قرار داده که معتقد است شواهدی حقوقی برای نسل‌کشی اسرائیل وجود ندارد. مصاحبه تالمون جداگانه منتشر شده و در این لینک قابل مطالعه است.

اثبات نیت نسل‌کشی

بارتوف، پژوهشگر نسل‌کشی و هولوکاست، ابتدا واکنش اسرائیل به حمله ۷ اکتبر حماس را «نامتناسب» و حتی شامل «جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت» دانست. اما تا مه ۲۰۲۴، نظر خود را تغییر داد و اقدامات اسرائیل را «نسل‌کشی» توصیف کرد، چرا که به باور او شواهدی فزاینده از وجود نیت آشکار برای این اقدامات وجود دارد.

در آن زمان، ارتش اسرائیل از فلسطینی‌ها خواسته بود از رفح (در جنوب غزه) خارج شوند و به منطقه ساحلی المواصی پناه ببرند. سپس رفح را با حملات گسترده با خاک یکسان کرد.

بارتوف به یورونیوز گفت: «اظهارات نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو و برخی اعضای کابینه او نشان‌دهنده نیت آن‌ها برای نابودی فلسطینی‌ها و غیرقابل‌سکونت‌کردن غزه است.»

برخی مقام‌های اسرائیلی فلسطینی‌ها را «حیوانات انسانی» خوانده و گفته‌اند که غزه را به «ویرانه» تبدیل خواهند کرد.

بر اساس کنوانسیون ۱۹۴۸ منع و مجازات جنایت نسل‌کشی، در صورت وجود «نیت برای نابودی کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی» می‌توان نسل‌کشی را اثبات کرد.

با این حال، اثبات نسل‌کشی کاری پیچیده و زمان‌بر است؛ برای نمونه، روند صدور حکم در پرونده نسل‌کشی بوسنی و هرزگووین در سربرنیتسا ۱۴ سال طول کشید.

بارتوف می‌گوید برای اثبات نسل‌کشی باید نشان داد که نیت نه‌تنها وجود دارد، بلکه اجرا هم می‌شود و هیچ انگیزه‌ای جز نابودی گروه وجود ندارد.

او به عملیات نظامی سیستماتیک اسرائیل برای نابودی «بیمارستان‌ها، مساجد، موزه‌ها» اشاره می‌کند و می‌گوید هدف این است که جمعیت را مجبور به ترک منطقه کنند، در حالی که «مردم نه می‌خواهند و نه می‌توانند غزه را ترک کنند و جایی برای رفتن ندارند.»

تمایز نسل‌کشی با پاک‌سازی قومی

اسرائیل بارها این اتهامات را رد کرده و گفته که عملیاتش صرفا برای نابودی حماس است. همچنین تأکید کرده که هدفش غیرنظامیان نبوده و این حماس است که غیرنظامیان را سپر انسانی قرار داده است.

اما بارتوف معتقد است تفاوت نسل‌کشی با پاک‌سازی قومی در این است که «شما شرایطی ایجاد می‌کنید که آن گروه دیگر نتواند خود را بازتولید کند.» او به بند «دی» کنوانسیون نسل‌کشی اشاره می‌کند که درباره اعمالی است که مانع زاد و ولد در یک گروه می‌شود.

بارتوف همچنین به گزارش ۶۵ صفحه‌ای اخیر سازمان اسرائیلی «پزشکان برای حقوق بشر» اشاره می‌کند که می‌گوید اقدامات اسرائیل در غزه مصداق «نسل‌کشی» است. این گزارش از افزایش سقط جنین، تولد نوزادان نارس یا کم‌وزن، و مرگ مادران بر اثر قحطی و نبود خدمات درمانی حکایت دارد.

او معتقد است هدف اسرائیل در غزه نه پایان‌دادن به حماس، بلکه تخلیه غزه از فلسطینی‌هاست، چرا که اسرائیل دیگر خواهان تشکیل کشور فلسطین نیست.

«اگر ارتش اسرائیل آمار دیگری دارد، باید اجازه دهد رسانه‌های خارجی وارد شوند. بار اثبات با ارتش است. تازه، تعداد قربانیان برای اثبات نسل‌کشی اهمیت ندارد. کنوانسیون درباره کشتن اعضای گروه است، نه تمام اعضا.»

بارتوف

پژوهشگر هولوکاست

بند A کنوانسیون به «قتل اعضای گروه با نیت نابودی آن» اشاره دارد و بند B به «آسیب جدی جسمی یا روانی به اعضای گروه». بارتو می‌گوید هر دو مورد درباره غزه مصداق دارند.

او افزود: «واضح است، داریم از ۶۰ تا ۱۰۰ هزار کشته صحبت می‌کنیم»؛ علاوه بر آن، ۱۴۰ هزار زخمی، بیماران مزمن که به دلیل نابودی بیمارستان‌ها مرده‌اند و افرادی که از گرسنگی تحلیل رفته‌اند.

او این ادعا که آمار وزارت بهداشت غزه (وابسته به حماس) اغراق‌آمیز است را رد کرده و می‌گوید مانند سازمان اسرائیلی بتسلم، این آمار را «قابل‌اعتماد، مستند و حتی محافظه‌کارانه» می‌داند، چرا که هزاران جسد هنوز زیر آوار مانده‌اند.

بارتوف تأکید می‌کند: «اگر ارتش اسرائیل (IDF) آمار دیگری دارد، باید اجازه دهد رسانه‌های خارجی وارد شوند. بار اثبات با ارتش است. تازه، تعداد قربانیان برای اثبات نسل‌کشی اهمیت ندارد. کنوانسیون درباره کشتن اعضای گروه است، نه تمام اعضا.»

کاهش بحران انسانی تغییری در اصل ماجرا نمی‌دهد

بارتوف می‌گوید آتش‌بس‌های گذشته یا کاهش محدودیت در ارسال غذا به غزه تغییری در ماهیت «نسل‌کشی» بودن اقدامات اسرائیل نمی‌دهد.

او مدعی است که آتش‌بس‌ها به اسرائیل تحمیل شده‌اند: «آخرین آتش‌بس را ترامپ در بدو ورودش تحمیل کرد، اما در مارس، اسرائیل به‌صورت یک‌جانبه آن را شکست و ظرف چند دقیقه صدها نفر را کشت.»

او تأکید می‌کند: «این آتش‌بس‌ها هیچ ارتباطی با نیت اصلی ندارند و اقدامی داوطلبانه از سوی اسرائیل نیستند.»

اسرائیل به مردم خود گفته که آتش‌بس‌های بشردوستانه صرفاً تحت فشار انجام می‌شوند تا به آن‌ها امکان ادامه عملیات را بدهد، نه آن‌که جان غیرنظامیان را نجات دهد.