این اقلیت از مشارکت در “سرکوب فلسطینیان” امتناع می ورزند و تلاش می کنند با تعهد سیاسی خود وضعیت را تغییر دهند.

 آنها را “رد کنندگان” می نامند. این اصطلاح از نظر تاریخی به اتحاد جماهیر شوروی سابق برمی گردد. به طور خاص به مردان جوانی اطلاق می شود که از انجام  اجباری سربازی خودداری می کردند. این وضعیت در اسرائیل یک امر ناهنجار به شمار می رود. جایی که سربازی اجباری یک امر حیاتی تلقی می شود و نه یک موضوع تجملی. نه تنها شهروندی بلکه تعلق به ملت را شکل می دهد.

از زمان حملات  7 اکتبر 2023  حماس علیه اسرائیل و آغاز جنگ اسرائیل در غزه، این اقلیت که نه کسی صدایش را می بیند و نه می شنود، تلاش می کند از سایه بیرون بیاید.

“سوفیا اور” جوان 18 ساله اسرائیلی در شهر حیفا گفت: “در 25 فوریه، زمانی که قرار بود سربازی من آغاز شود از پیوستن به ارتش اسرائیل امتناع کردم و به زندان نظامی خواهم رفت. من از شرکت در سیاست های خشونت آمیز سرکوب و آپارتاید خشونت آمیزی که اسرائیل علیه مردم فلسطین اعمال می کند، به ویژه اکنون و در زمان جنگ، امتناع می ورزم. من می خواهم به مبارزه برای رساندن این پیام ادامه دهم که راه حل نظامی برای درگیری سیاسی وجود ندارد. این امروز واضح تر از هر زمان دیگری است. من می خواهم بخشی از راه حل باشم و نه مشکل.”

” تال ميتنيک” 18 ساله  دیگر جوان اسرائیلی است که از رفتن به سربازی خودداری می کند. دادگاه نظامی 26 دسامبر او را به 30 روز زندان به دلیل مخالفت با رفتن به سربازی محکوم کرد.

وی در نامه سرگشاده ای که در شبکه های اجتماعی منتشر کرد گفت: “خشونت نمی تواند مشکل را حل کند، نه از سوی حماس و نه از سوی اسرائیل. هیچ راه حل نظامی برای یک مشکل سیاسی وجود ندارد. بنابراین، من از عضویت در ارتش سرباز می زنم. ارتشی که فکر می کند می تواند مشکل واقعی را نادیده بگیرد در سایه دولتی که جز ماتم و درد چیزی را تداوم نمی دهد”.

سوفیا درباره تال و اقدام او برای خودداری از رفتن به سربازی گفت که “به او بسیار افتخار می کند. شجاعت او الهام بخش همه است. هرکس عقاید خود را دارد، اما با این وجود من از پیام آشکار و موضع او در این مورد حمایت می کنم.”

وی ادامه داد: امروز، این تصمیم گیری دشوارتر از همیشه شده زیرا محیط سیاسی در اسرائیل از آغاز جنگ به طور قابل توجهی سخت‌تر شده است. از آن زمان یک تغییر شدید به سمت راست صورت گرفته و کل حوزه سیاسی خشن‌تر و تهاجمی‌تر شده اند.

” تال ميتنيک” 18 ساله جوان اسرائیلی است که از رفتن به سربازی خودداری می کند.

ارتش اسرائیل تقریباً عمدتاً به سربازان ذخیره متکی است. مردان باید 32 ماه خدمت سربازی داشته باشند و زنان باید 24 ماه به سربازی اجباری بروند. پس از آن به ترتیب تا سن 40 و 38 سالگی بر حسب نیاز مشمول فرآخوان سربازی عمومی می شوند. بنابراین در پی حمله 7 اکتبر، ارتش بیش از 360 هزار نفر را فراخواند. این عددی است که از زمان جنگ بین اسراییل و حزب الله در سال 2006 تاکنون تکرار نشده است. این عدد حدود 4 درصد از جمعیت حدود 9.7 میلیون نفری اسراییل را شکل می دهد.

“تصمیم با انگیزه سیاسی”

اما برای سوفیا، او قبل از جنگ تصمیم خود را گرفته بود. برای کسی که خود را یک شخصیت سیاسی یا حتی یک فعال سیاسی تعریف می‌کند… انتخاب امتناع از رفتن به سربازی از 15 سالگی برای او بدیهی بود.

وی گفت: این برای من به یک قطعیت تبدیل شده است. هر چه بزرگتر می شوم، بیشتر یاد می گیرم.
زن جوان ادامه می دهد: 7 اکتبر هیچ تغییری در این زمینه ایجاد نکرد. ما باید این انتظار را داشتیم زیرا وقتی مردم در معرض خشونت شدید قرار می گیرند نتیجه معکوس می دهد. این اجتناب ناپذیر است. این فقط  تصور من را تقویت کرد که این تصمیم درستی بود. از زمان شروع جنگ و خشونت وحشتناکی که بر مردم غزه اعمال می شود؛ ویرانی هایی که بر آنها وارد شده مشخص می کند تصمیم من (امتناع از سربازی) درست بوده است. همه این‌ها باعث شد من مطمئن‌تر شوم که باید برای گزینه‌ای متفاوت بجنگیم. خشونت هیچ چیزی را حل نمی‌کند. باید در برابر این دوره خون ریزی مقاومت کنم.
 
ارتش اسرائیل به ندرت خودداری از پیوستن به  سربازی را به دلیل اعتقاد به صلح یا دلایل اخلاقی قبول می کند. علاوه بر یهودیان مذهبی افراطی ارتدوکس و عرب های اسرائیلی که به طور خودکار از خدمت سربازی معاف می شوند؛ جوانان اسرائیلی که مشکلات پزشکی یا روانی دارند نیز پس از بررسی از سربازی معاف می شوند.

در مورد سوفیا، امکان معافیت او از خدمت سربازی کاملاً دور از ذهن بود. 

وی گفت: من تصمیم گرفتم یکی از معدود افرادی باشم که تصمیمم برای خودداری از پیوستن به ارتش انگیزه “سیاسی” دارد. تصمیم گرفتم این تصمیم را علنی کنم تا هرچه بیشتر مردم از وضعیت فعلی آگاه شوند و مقاومت کنند.

تصمیمی که با حمایت والدین و خواهرش گرفته شد، بنابراین او کاملاً متقاعد شد که می تواند تفاوت ایجاد کند. حتی یکی از همکلاسی هایش حمایت خود را از آرمان سوفیا اعلام کرد.
سوفیا گفت: این حمایت به من این امکان را داد که باور کنم می‌توانم تغییری ایجاد کنم و حتی اگر تأثیرم کوچک باشد، باز هم مهم است و ارزشش را دارد.

  رویای او این است که چشمان همه اسرائیلی ها را به سرنوشت فلسطینیان باز کند. سوفیا توضیح می دهد که برای متقاعد شدن به این قضیه کافی است آن سرنوشت را ببینید. او گفت : دقیقاً به همین دلیل به کرانه باختری رفتم. من با شهرک نشینان صحبت کردم.