جمهوری اسلامی، مانع اصلی تحقق حقوق بشر در ایران است!                                      

در روز ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر در سازمان ملل به تصویب رسید. با توجه به این که ایران یکی از امضا کنندگان اولیه اعلامیه بود، اما هم رژیم شاهنشاهی و هم حاکمیت اسلامی، رعایت ابتدائی ترین حقوق بشر را برنتابیده اند.

در بیانیه جهان شمول ۳۰ ماده ای، بر رعایت حقوق و کرامت  انسان ها، بدون در نظر گرفتن رنگ پوست، نژاد، جنسیت، ملیت، دین باوری یا ناباوری، در زمینه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی تاکید شده  است.

از بدو پیدایش این پیمان تاکنون، شاید ایران نخستین کشوری در دنیا باشد که به دلیل نقض آشکار آن، هر روز ایرانیان، روز دفاع از حقوق بشر و کرامت انسانی بوده است. جمهوری اسلامی اصالت و حقوق ابتدایی انسان را به رسمیت نمی شناسد تا چه رسد که بتوان از حقوق عالیه بشری سخن به میان آورد.

 شمار اعدام های فعالین سیاسی و مخالفین حکومت از ابتدای حکومت اسلامی و از اوایل دهه ۶۰، کشتار دسته جمعی هزاران زندانی سیاسی در سال ۶۷، قتل های زنجیره ای، جنایات و کشتار سال های ۹۶ و ۹۸، سرکوب خیزش انقلابی زن زندگی آزادی و اعدام های سال های جاری، نمونه هائی از فجایع این رژیم ضد بشری می باشند. سرکوب آزادی خواهان و اعتراضات مردمی، با توسل به شكنجه و اعدام هم چنان ادامه دارد. تعداد اعدام شدگان در ایران نسبت به جمعیت آن، مقام اول را در جهان دارد.

نمایندگان کارگران و معلمان، فعالان محیط زیست، خبرنگاران، وکلا، کنشگران حقوق بشری، زنان و دانشجویان، اعضای احزاب و سندیکاها از کار اخراج، زندانی و شکنجه و اعدام می شوند. اندیشیدن در ایران جرم است، « امنیت ملی» جلادان و غارتگران  را به خطر می اندازد، دشمنی با خدا محسوب می شود و «مجرمان» به مرگ محکوم می شوند. چشم دختران دانش آموز را با ساچمه کور می کنند و به صورتشان اسید می پاشند.

دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی با ترور رهبران خلق ترکمن همچون توماج ها و کشتار هزاران مبارز کرد مانند احسن ناهیدها، هزاران سعید سلطانپورهای زندانی، ندا ها و سهراب ها، نوید افکاری ها، مهسا (ژینا) امینی ها و ترورهای خارج از کشور همچنان قربانی می گیرد، هم  اکنون بسیارانی از جمله وریشه مرادی، پخشان عزیزی، جوانان اکباتان و مبارزا ن کرد، بلوچ و عرب و فارس و … زیر تیغ اعدام قرار دارند.

علی رغم همه سرکوب ها و  فشارها،مبارزات پیگیر، حرکت های اعتراضی و ابراز نارضایتی های مردم، روز به روز در سراسر ایران بیشتر می شوند. کارگران پالایشگاه های پتروشیمی، نفت، گاز و کارگران کارخانه ها و معدنچیان برای کسب حقوق خود، پیوسته دست به اعتراضات و اعتصابات می زنند. اعتراضات خیابانی معلمان، بازنشستگان، پرستاران گسترده تر می شوند. جامعه ایران به طور یکپارچه به فسادهای غارتگری و ویرانگری و اخلاقی، رشوه خواری های کلان دولتمردان نالایق و دزد، فاصله عظیم طبقاتی، زندگی زیر خط فقر و حجاب اجباری و قانون ارتجایی «عفاف و حجاب» اعتراض می کنند. هم اکنون ۴۵ مین هفته «سه شنبه های نه به اعدام » است که با اعتراضات و اعتصاب غذا در بیش از ۲۵ زندان کشور برگزار می شود.

متاسفانه حقوق بشر در دیگر کشورها هم نقض می شود. حاکمان کشورهای سرمایه داری و پیشرفته، حقوق بشر را خودی و ناخودی کرده اند. آنان با روی کار آوردن حکومت های دیکتاتوری و ارتجاعی، برای حفظ منافع خود، در کشتار و تجاوز به حقوق بشر در دیگر کشور ها دست دارند. بدون تردید تعمیق و تشدید بحران های جهان سرمایه داری مسبب گسترش جنگ افروزی در مناطق مختلف جهان است.

هم اکنون بی سابقه ترین جنایات و نسل کشی در خاورمیانه توسط دولت نژاد پرست و فاشیستی اسراییل در فلسطین ادامه دارد. نزدیک به ۵۰ هزار کودک، زن، پیر و جوان بی دفاع کشته شده اند. جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی و نسل کشی از سوی دولت نژاد پرست اسرائیل در فلسطین بسیار هولناک است. به همین دلیل، در۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، دادگاه بین المللی دیوان لاهه، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، وزیر دفاع برکنار شده او و محمد دیاب المصری، رهبر سازمان  تروریستی حماس را به جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت متهم و حکم بازداشت آنان را صادرکرد.

از سوی دیگر صدور چنین حکمی از سوی دیوان لاهه سند پیروزی و حقانیت میلیون ها انسان با وجدان و شریفی است که خیابان های شهرهای کشورهای مختلف در سراسر جهان را به اشغال در آوردند و فریاد “آزادی برای فلسطین” سر دادند.

دولت ارتجاعی افغانستان حتی حق حرف زدن و خرید کردن و تحصیل در دانشگاه را بر زنان این کشور ممنوع کرده است و میلیون ها نفر از شهروندان این کشور در جهان، به ویژه در ایران آواره اند. در آذربایجان، الجزایر ، عربستان سعودی، چین، روسیه، اوکراین، ترکیه، عراق، سوریه، مصر، تونس… کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین، از آزادی بیان خبری نیست و حقوق بشر نقض می شود.

تردیدی نیست که تحقق حقوق بشر و کرامت انسانی نیازمند حق حاکمیت و اعمال اراده مردم ایران و داشتن حق تعیین سرنوشت توده هاست. بر این أساس راهی جز سازمانیابی در سطوح مختلف و تشکل یابی از پائین برای عقب راندن حاکمیت استبداد دینی وجود ندارد.

ما، مدافعان آزادی های بی قید و شرط سیاسی، در سالگرد روز جهانی حقوق بشر از تمامی کارگران و زحمتکشان، ملیت های تحت ستم، زنان و وجدان های آگاه، نیرو های انقلابی و مدافعان آزادی می خواهیم که درمبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی و استقرار آزادی، دمکراسی، لائیسیته و برابر حقوقی زنان و مردان و حق کار، نان و آزادی، به طور یکپارچه بکوشند و از جنبش آزادی خواهی مردم ایران قاطعانه حمایت نمایند.

با گرامی داشت ده دسامبر روز جهانی حقوق بشر، خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی، ممنوعیت زندان، شکنجه و قتل سازمانیافته حکومتی، یعنی اعدام، هستیم.

سرنگون باد رژیم ضدبشری جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی

نهاد های چپ و دمکراتیک

دهم دسامبر ۲۰۲۴ – ۲۰ آذر ۱۴۰۳

اسامی نهاد ها

اتحاد چپ واشنگتن

انجمن پناهندگان ایرانی – گوتنبرگ

شورای همراهی با آلترناتیو کارگری

فدراسیون اروپرس- بلژیک

کانون پشتیبانی از مبارزات مردم ایران-وین

 کارزار سراسری علیه اعدام – لندن

کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران – استرالیا

کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ

همبستگی با مبارزات مردم ایران- لندن

همبستگى با مبارزات مردم ايران-سوئيس