غزه . آنهایی که به نسل کشی کمک کردند
Jean Michel Morel برگردان سعید جواد زاده امینی

پاسکال بونیفاس، بنیان گذار و مدیر مؤسسه روابط بین المللی و استراتژیک (IRIS) در آخرین اثر خود نشان می دهد که ناتوانی حقوق بین الملل در توقف جنگ در غزه، تا چه حد به دلیل همدستی و بی اعتنایی کشورها و سیاست های غربی و چشم پوشی و بی تفاوتی رسانه های اتحادیه اروپا، به ویژه فرانسه، بوده است

نویسنده JEAN MICHEL MOREL برگردان سعید جواد زاده امینی 

اولین یاد آوری مفید و ضروری در کتاب پاسکال بونیفاس، با عنوان « جواز کشتن »، این است که همه چیز در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ شروع نشده است. از سال ۱۹۶۷، « تحت استعمار در آوردن کرانه غربی و شرق اورشلیم (بیت المقدس) غیر قانونی است. الحاق کرانه باختری غیر قانونی است. محاصره غزه غیر قانونی است». جنگ غزه آخرین نمونه از نقض قوانین بین المللی توسط اسرائیل به بهانه همیشگی در خطر قرار گرفتن موجودیتش به شمار می رود.

با وجودی که رآی اولیه دادگاه بین المللی کیفری (CPI) ، به حکم بازداشت بنیامین نتانیاهو و وزیر دفاع اسبق وی یوآو گالانت، این تصور را ایجاد می کرد که عدالت بین المللی موضوع را مورد پیگیری قرار دهد، از آن زمان اما هیچ چیز تغییر نکرده است. جنایات جنگی همچون جنایات علیه بشریت همچنان ادامه دارد وحتی تشدید شده است، یک نسل کشی در حال وقوع است.

بونیفاس هشدار می دهد که این ناتوانی در اقدام مؤثر برای پایان بخشیدن به کشتار، در سازمان ملل متحد بازتاب می یابد. « فهم این موضوع ساده است. در اکثر موارد، قطعنامه هایی که با اجبار و دستوراتی بر علیه اسرائیل همراه است، توسط حق وتوی ایالات متحده از اعتبار می افتد.»

« سازمان عفو بین الملل، سازمان دیدبان حقوق بشر…. وقتی سازمان های بشر دوستانه در خدمت حماس قرار می گیرند »

در کنار بنیاد های حقوقی بین المللی، سازمان های غیر دولتی بشر دوستانه نیز تلاش کرده اند تا « تله مرگبار» گسترده شده برای فلسطینی ها را محکوم کنند (۱). واقعیتی که پس از آغاز جنگ توسط اسرائیل و در پی افزایش کشته ها و مجروحان و پدید آمدن قحطی و گرسنگی غیر قابل انکار بود. با وجود این ماهها وقت لازم بود تا رسانه ها این واقعیت را به شکلی محتاطانه قبول کنند، بی آن که هرگز گفتمانی را که از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ ارائه داده بودند مورد تردید قرار دهند. اما درعین حال نشریه Franc-Tireur در تاریخ ۲۴ ژانویه ۲۰۲۴ مقصرین اصلی را کشف و افشا کرد : « سازمان های غیر دولتی (ONG) در خدمت بدترین ها : سازمان عفو بین الملل، سازمان دیده بان حقوق بشر…. زمانی که بشر دوستان در زمین حماس بازی می کنند.»

این دوگانگی و تبعیض در ارتباط با « نابودی و کشتار مستقیم مردم فلسطین » ( سازمان عفو بین الملل) در مقایسه با جنگ روسیه و اوکراین، که در گفتمان و اظهارات اغلب سیاستمداران و رسانه ها به درستی با محکوم کردن مهاجم همراه است، مورد ارزیابی و قضاوت قرار می گیرد. برعکس، کشتار های صورت گرفته توسط ارتش اسرائیل اغلب با این ادعا و استدلال که در هر بیمارستان ویران شده، در هر مدرسه بمباران شده، و در هر خانه مسکونی خراب شده « تروریست های» حماس پناه گرفته بوده اند، کم اهمیت جلوه داده شده یا توجیه می شوند. چیزی که اسحاق هرتزوگ رئیس جمهور اسرائیل در فوروم داووس در تاریخ ۱۸ ژانویه ۲۰۲۴، این چنین توجیه کرد : « در زیر هر تشک در هر خانه ای در غزه یک موشک وجود دارد.»

پاسکال بونیفاس این رویکرد نسبت به بحران توسط اسرائیل را به آنچه او« تمایز رسانه ای غرب گرایانه» می نامد، مرتبط می داند. این موضوع به موقعیت اسرائیل به عنوان کشوری که ادعا می کند از زمان به وجود آمدنش در سال ۱۹۴۸ عضوی از جامعه غرب محسوب می شود بر می گردد، ادعایی که بدون هیچ ابهامی توسط نخست وزیر فعلی این کشور مورد تآیید قرار گرفته است : « ما بخشی از فرهنگ اروپایی به شمار می رویم…. اروپا به اسرائیل ختم می شود (۲) »، یا زمانی که در ماه دسامبر ۲۰۲۴ در مراسم تبریک سال نو خطاب به جامعه مسیحیان اسرائیل می گوید: « اسرائیل در مبارزه با نیروهای شر و بیدادگری، دنیا را رهبری می کند…».

غرب گرایٍ خود مرکز بینٍ جنگ طلب

گفتمان خاصی در غرب، لاجرم مفاهیمی چون « چپ اسلامی» و اسلام هراسی را ترویج می کند. پاسکال بونیفاس می گوید، اسلام را به عنوان یک تهدید تروریستی معرفی کردن، راهی برای ممانعت از انتقاد نسبت به اسرائیل محسوب می شود، « کشوری که سرزمینی را که متعلق به او نیست اشغال کرده، و ملتی را که نمی خواهد تسلیم شود سرکوب می کند، اما به پیشتاز مبارزه علیه تروریسم تبدیل شده است».

در تاریخ ۶ اکتبر ۲۰۲۴ ، پاسکال پٍرود(Pascal Praud)، مجری مشهور شبکه تلویزیونی CNews، – آزمایشگاه ترویج اطلاعات نادرست – که به ونسان بلوره، میلیاردر کاتولیکٍ بنیاد گرا تعلق دارد، در مقاله ای که در نشریه هفتگی ژورنال دو دیمانش(JDD) – متعلق به همان میلیاردر- به چاپ رسید، همین منطق را بازتاب داد : « هفتم اکتبر زندگی مرا دگرگون کرد. من از مدتها قبل چنین پیامدی را پیش بینی می کردم : دنیای عرب و مسلمان به غرب اعلام جنگ داد. اسرائیل ( در ارتباط با این تهاجم ) یک دیوار حائل است.» غربی خودمرکزبین جنگ طلبی که با یاد آوری همیشگی هولوکاست، با هدف بر انگیختن احساس گناه در مخالفان جنگ، می کوشد به هرگونه بحث در مورد اقدامات خونین اسرائیل پایان دهد.

پاسکال بونیفاس از آلن فینکل کروت، یک متخصص سفسطه بازی و لفاظی، نقل قول می کند، که در تاریخ ۲۴ اکتبر ۲۰۲۴ ، در برنامه کلوب عقیده شبکه تلویزیونی فیگارو اعلام کرد :

هر برداشت و تصوری نسبت به پاسخ اسرائیل داشته باشیم، استفاده از کلمه نسل کشی احمقانه و نفرت انگیز است. چنین قضاوتی یهودی ها را همسان نازی ها جلوه می دهد، و باعث می شود تا یهودی ها اعتبار قربانی بودن خود را از دست داده ، و به اردوگاه دژخیمان سوق داده شوند.

هیچ اطمینانی وجود ندارد که ۶ میلیون یهودی کشته شده در جنگ جهانی دوم، به مرگ خود به عنوان نوعی « اعتبار قربانی بودن» که مورد ادعای اسرائیل است، فکر کرده باشند.

در بخشی از مقدمه کتاب، نویسنده به نقش مخرب لابی طرفدار اسرائیل تکیه می کند. وی دخالت آنها در سیاست داخلی فرانسه را محکوم می کند :

لابی طرفدار اسرائیل در تضعیف حمایت دیپلماتیک فرانسه از مسئله فلسطین، نفوذ و تآثیر گذاری بر شخصیت های سیاسی فرانسه به سود دولت اسرائیل، ایجاد همبستگی بین افرادی که ارزیابی و نظرات مشترکی در مورد بحران موجود داشته اند، و همچنین محدود کردن حد اکثری توانایی ابراز عقیده کسانی که دیدگاه متفارتی نسبت به آنها دارند، بسیار موفق بوده است.

شورای نمایندگی نهادهای یهودی در فرانسه) ( CRIFدر نقش یک نهاد لابی یهودی، مبارزه برای همسان سازی مفاهیمی چون ضدیت با صهیونیسم و یهود ستیزی را هدایت و رهبری می کند. این نهاد از پشتیبانی جناح سیاسی راست، گاهی چپ و همچنین گرایش منصوب به ماکرون، بر خوردار است. به عنوان مثال اورور برژه، وزیر فعلی مسئول برابری زنان و مردان، و مبارزه با تبعیض، در ۱۳ فوریه ۲۰۲۴، در نشست مبارزه علیه یهود ستیزی اعلام کرد : « ضد صهیونیسم بودن، نفرت آشکار از اسرائیل، نمادهای جدیدی از یهود ستیزی هستند.»

مَک کارتیسم خزنده

بونیفاس این روند را بیش از همه به عنوان روش مبارزه نتانیاهو معرقی می کند، راهکاری که « موفق شد این شعار پوچ و تو خالی را در مباحث رایج در فرانسه تحمیل کند، چیزی که به عنوان یک عامل باز دارنده بزرگ در برابر هر گونه انتقاد از سیاست اسرائیل در مواجهه با فلسطینی ها و سرزمین های اشغالی مورد استفاده قرار می گیرد ».

این محقق همچنین از مک کارتیسم خزنده ای که در رسانه ها رواج یافته است می گوید، از امتناع از دعوت کردن وی و راه اندازی اقدامات تحقیر آمیز و حتی مانع شدن از حضور وی در گرد همایی « ژئوپلیتک نانت» ، که خود او با همراهی جوانا رولاند شهردار نانت، برگزار کرده بود. او می نویسد « شهر نانت یکی از معدود شهر های بزرگ فرانسه است که تا سال ۲۰۲۴ همکاری غیر متمرکزی با یک جمعیت یا تشکیلات فلسطینی را تجربه نکرده بود». بدون شک این امر می تواند توضیحی برای امکان برگزاری این گردهمایی بوده باشد.

مؤلف می خواهد امیدوار باشد که « تاریخ نسبت به کسانی که در مواجهه با ”غیر قابل تصور“ سکوت کرده اند، سختگیر باشد». او نمی خواهد از جمله کسانی باشد که خود خواسته و آگاهانه نابینا یی را برگزیده اند، یا از توبه کنندگان ساعت ۲۵ بوده اند و با تآخیر متوجه می شوند که « حمایت بدون قید و شرط از اسرائیل » آنها را به پرتگاه بی ثباتی اخلاقی سوق داده است.

جان ميشل مورل / نویسنده

لوموند دیپلماتیک

غزه. چیزی که تصاویر نشان می دهند، و چیزی که پنهان می کنند/ Marine Bequet – ترجمه سعید جوادزاده امینی