کارزار مک‌کارتیستم برای حفاظت از اسرائیل در دانشگاه های ایالات متحده / برگردان شروين احمدی
پس از بسیجی نیرومند در بزرگترین دانشگاه های آمریکا علیه جنگی که اسرائیل در غزه به راه انداخته است، اینک زمان سرکوبی شدید فرا رسیده که توسط دولت قدرتمند دونالد ترامپ اعمال می‌شود. تفتیش عقاید، گزینش شغلی و اخراج در فضای دانشگاهی مسلط می‌شود و حتی شامل یهودیان نیز میگردد.
نویسنده Sylvain Cypel برگردان شروين احمدی
در فرانسه، مرجع نظارت و مدیریت ارتباطات سمعی و بصری (Arcom) تحقیقاتی را علیه ژان میشل آفاتی، روزنامه نگار، به دلیل مقایسه جنایات ارتش فرانسه در دوران استعمار الجزایر با قتل‌عامی که در شهر اورادور-سور-گلان توسط نازی ها انجام گرفت، آغاز کرده است. از سوی دیگر رصدخانه یهودی فرانسه، علیه کارگردان انگلیسی جاناتان گلیزر تنیم شکایت قانونی کرده زیرا وی گفته بود که «امروز از خاطره هولوکاست و مسئله امنیت یهودیان برای توجیه قتل عام و پاکسازی قومی در غزه سو استفاده می شود». کارزاری برای ممنوع کردن بازگوئی حقایقی که برای محافل خاصی ناراحت کننده است به راه افتاده.
در ایالات متحده، این پدیده حول مسئله فلسطین از بیش از یک دهه پیش آغاز شده بود. از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ، این روند با ابعادی ده برابر گذشته، افزایش یافت. «نوگفتار»ی(novlangue ) برای انکار واقعیت و به بویژه جنایاتی که توسط استعمارگران انجام گرفته – دیروز در الجزایر، امروز در فلسطین – تحمیل می‌شود.
تحریف و سو استفاده از یهود ستیزی
در دانشگاه های سراسر اقیانوس اطلس، این نبرد اکنون شدت میگیرد. به یکی از نمونه‌های اخیر در میان صدها نمونه اشاره میکنیم: در ۲۵ فوریه ۲۰۲۵، کتی هوچول، فرماندار دموکرات ایالت نیویورک، به کالج هانتر دستور داد تا دو پیشنهاد شغلی برای تدریس در رشته مطالعات فلسطین را لغو کند. این یکی از دانشگاه هایی است که در مجموعه دانشگاه شهر نیویورک (CUNY) قرار دارد که از ۲۵ پردیس، ۱۷۰۰۰ استاد و ۲۷۵ هزار دانشجو تشکیل شده است. مشخصات شغلی که از قبل توسط هیئت مدیره تعیین شده بود، از نامزدها می‌خواست:
نگاهی انتقادی به مسائل مربوط به فلسطین، از جمله اما نه محدود به استعمار شهرک نشینان، نسل کشی، حقوق بشر، آپارتاید، مهاجرت، آب و هوا و تخریب زیرساختی، سلامت، نژاد، جنسیت و تمایلات جنسی، داشته باشند.
فرماندار ایالت نیویورک حکم داد که دانشگاه هانتر باید «فوراً این آگهی‌های شغلی را حذف کند و بررسی کاملی برای اطمینان از این امر انجام دهد که نظریه‌های یهودستیزی در کلاس درس ترویج نمی‌شوند»(۱).
در همان زمان، جفری ویزنفلد، مدیر سابق CUNY، که نسبت به هر آنچه به اسرائیل مربوط می‌شود، بسیار حساس است، به کتی هوچول هشدار داده بود که این استخدام ها موجب رسوایی خواهد شد. برای شناخت بهتر از جفری ویزنفلد بی ضرر نیست که یادآوری کنیم که در سال ۲۰۱۱ او از اعطای جایزه به تونی کوشنر، نمایشنامه نویس مشهور یهودی آمریکایی، به دلیل مواضع انتقادی اش نسبت به اسرائیل، جلوگیری کرد. این بار او به فرماندار دستور داد که طویله اوژیاس(اشاره به مراکز دولتی فاسد) را پاکسازی کند. او اطاعت کرد و گفت: «لفاظی های نفرت انگیز به هر شکلی در CUNY جایی ندارد». مطالعات در مورد فلسطین گویا به منزله ترویج نفرت است. کوری رابین، پروفسور در CUNY، که از این ماجرا بشدت متاثر شده بود اعلام کرد که اگر اصطلاحات «استعمار»، «نسل‌کشی» یا «آپارتاید»، «نفرت‌انگیز» تلقی شده و در دانشگاه ممنوع شوند، این بدان معناست که در آن دیگر هیچ صدای طرفدار فلسطین جایی ندارد(۲).
شکی نیست که یهود ستیزی در دانشگاه های ایالات متحده در حال افزایش است. و البته در جنبش دفاع از حقوق فلسطینیان، به دلیل جهل و یا با آگاهی ، عبارات روشن یهود ستیزی مشاهده می‌شود. همانطور که عبارات صریح اسلام هراسی یا عرب هراسی را در میان حامیان اسرائیل می‌بینیم و یا حس میکنیم. متأسفانه نژادپرستی شدیدا رایج و در بالاترین سطوح باپرجا مانده است. اما آنچه که بسیار بیشتر رشد یافته و موردتایید مقامات دولتی است، تحریف اصطلاحات، سواستفاده از اتهام یهود ستیزی به منظور مشروعیت زدایی از هرگونه انتقاد از اقدامات یک کشور، یعنی اسرائیل، و تبدیل دفاع از حقوق فلسطین به مظاهر «نفرت» است.
هرگونه انتقاد از صهیونیسم تبعیض آمیز است
این نبرد کلمات از روی یک ایده ساده و بر اساس یک راهبرد انجام می شود. ایده این است که از هرگونه اشاره ای به آنچه در غزه و کرانه باختری رخ می دهد اجتناب شود تا یهود ستیزی تنها موضوع بحث باشد. این راهبرد در دو محور توسعه یافته است. اولاً، حامیان اسرائیل قصد دارند «تعریف جدیدی» از واژه یهودستیزی را جا بیندازند که توسط اتحاد بین‌المللی خاطره هولوکاست (IHRA) پیشنهاد شده است. به طور خلاصه، از پایان قرن نوزدهم، معنای پذیرفته شده این اصطلاح معادل یهود هراسی و نژادپرستی ضد یهودی بود. اکنون، «تعریف جدید» آن را به هرگونه انتقاد از دولت اسرائیل تعمیم می‌دهد. البته این امر به صراحت بیان نمی‌گردد ، اما در عمل از آن استفاده می شود. بنابراین، گفتن اینکه اسرائیل جنایت می کند، معادل یهودستیزی می شود.
پس از بحث‌های داخلی طولانی، دانشگاه معروف هاروارد در ژانویه ۲۰۲۵ تصمیم گرفت «تعریف جدید» از یهودستیزی را بپذیرد. نتیجه این که، به عنوان مثال، تعریف دولت اسرائیل به عنوان یک «حکومت نژادپرستانه» از محدوده بحث مشروع خارج شد و در نتیجه میتواند تحت پیگرد قانونی قرار گیرد. در پی شکایات گروه محلی «دانشجویان علیه یهود ستیزی»( Students Against Antisemitism) که دانشگاه را متهم کردند که اقدام کافی برای سرکوب «یهودستیزی جدی و فراگیر در محوطه دانشگاه» انجام نمی‌دهد – از جمله عدم جلوگیری از تظاهرات در حمایت از فلسطینیان – ، دانشگاه هاروارد عقب نشینی کرد و با شاکیان به توافق رسید و قرار شد بیانیه زیر را در تارنمای خود منتشر کند:
برای بسیاری از یهودیان، صهیونیسم بخشی از هویت یهودی آنهاست. هر رفتار علیه یهودیان یا اسرائیلی ها مغایر سیاست عدم تبعیض دانشگاه است. هر رفتاری علیه صهیونیست ها نیز میتواند با سیاست عدم تبعیض مغایرت داشته باشد(۳).
خلاصه، هرگونه انتقاد از صهیونیسم تبعیض آمیز ارزیابی شود.
استفاده ابزاری از یک قانون حقوق مدنی
با تکیه بر همین «تعریف جدید»، دومین محور راهبرد پیش برده می‌شود: ایجاد ابزار قضایی برای مبارزه با این «یهود ستیزی جدید». چگونگی ایجاد چنین ابزاری به جای خود شنیدنی است. در سال ۱۹۶۴، کنگره ایالات متحده قانونی را بر اساس حقوق مدنی تصویب کرد که به تبعیض نژادی پایان داد. هدف اصلی آن حفاظت از سیاه پوستان بود که از نظر تاریخی اولین هدف حملات نژادپرستانه بودند و سپس به دیگر اقلیت‌هائي که براساس اصطلاح معمول آنگلوساکسون «قومی-نژادی» (ethnoraciale ) محسوب می‌شدند، گسترش یافت. ماده ششم آن به طور خاص بر حمایت از اقلیت ها در حوزه آموزشی متمرکز بود. یهودیان شامل آن نمی شدند. زیرا از آنجایی که یهودیت یک دین تلقی می شود، طرد یهودی ستیزی در دیگر بخش‌های قانون گنجانده شده بود. با این حال، در سال ۲۰۰۴، دفتر حقوق مدنی وزارت آموزش ایالات متحده درخواستی از سازمان‌های مختلف را پذیرفت که «گروه‌هایی با ویژگی‌های قومی و مذهبی، مانند اعراب مسلمان، یهودیان آمریکایی و سیک‌ها» زیر پوشش بند ششم قانون ضد تبعیض قرار گیرند(۴).
در آن زمان هیچ کس مشکلی در آن نمی‌دید. چه کسی می توانست به گنجاندن یهودستیزی در یک دسته بندی حقوقی مشترک با سایر اشکال نژادپرستی اعتراض کند ؟ اما از دهه ۲۰۱۰، با مشاهده افزایش خصومت با صهیونیسم در دانشگاه‌های آمریکا، سازمان‌های طرفدار اسرائیل متوجه شدند که چگونه گنجاندن یهودیان در بند ششم، امکانی را برای مشروعیت‌زدایی از هرگونه سخنرانی خصمانه نسبت به صهیونیسم و اقدامات جنایتکارانه اسرائیل بوجود می‌آورد. اگر بتوان ضد صهیونیسم بودن را همچون «شکل مدرن یهودستیزی» قبولاند، هر گونه انتقاد از دولت صهیونیستی به حمله ای علیه همه یهودیان تبدیل می شود. از آن زمان به بعد، حزب جمهوری خواه و اکثریت رهبران دموکرات این ماده حقوقی معروف را به ابزاری قانونی تبدیل کردند تا هرگونه دفاع از آرمان فلسطین را خفه کنند و دانشگاه ها را تهدید نمایند که اگر اقدامات سختگیرانه ای برای ممنوع کردن «اظهارات یهود‌ستیز» در محوطه دانشگاه انجام ندهند، از آنها شکایت خواهند کرد. استدلال همیشگی‌ای که بر اساس آن شکایت از دانشگاه انجام می گرفت این بود که محکوم کردن جنایات جنگی اسرائیل در غزه، کرانه باختری یا لبنان، موجب «ایجاد محیط خصمانه» علیه همه یهودیان می‌شود و بر طبق ماده معروف ششم قابل پیگرد قانونی است. امروز با تکیه به چنین استدلالی است که جلوی هرگونه بحث در مورد جنایات اسرائیل گرفته می شود.
«از رودخانه تا دریا»
مدافعان حقوق مدنی و آزادی بیان، به‌ویژه اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا (ACLU) که نقش عمده‌ای در تصویب قوانین ضد تبعیض‌نژادی سال ۱۹۶۴ ایفا کرد، از این سواستفاده به شدت به خشم آمدند.اما این امر مانع افزایش پیگردهای قانونی با تکیه بر این متن نشد. از اکتبر ۲۰۲۳ تا اکتبر ۲۰۲۴، ۱۵۳ پیگرد قانونی با هدف سرکوب اعتراضات طرفداری از فلسطین در محوطه دانشگاه انجام شد و ۷۰ پرونده با ادعای «نقض ماده ششم» در دفتر حقوق مدنی وزارت آموزش تشکیل شد. همانطور که رادیخا سایناث، وکیل انجمن حقوق فلسطین می گوید، این ابزار قانونی به «چماقی برای سرکوب سخنرانی دانشجویان حامی حقوق فلسطین تبدیل شده است»(۵).
یکی از رسوا‌ترین نمونه های این امر، «یهود ستیز» خواندن هر حامی آرمان فلسطین است که از اصطلاح «از رود تا دریا»( from the River to the sea) یعنی از اردن تا دریای مدیترانه استفاده کرده باشد که اشاره به سرزمین تاریخی فلسطین است. چماق‌بدستان «یهود ستیزی جدید» آن را به امتناع آشکار از «به رسمیت شناختن موجودیت کشور اسرائیل» تبدیل می‌کنند که قابل پیگرد قانونی است. با این حال، اصطلاح «از اردن تا دریا» هر روز توسط رهبران بی‌شماری در اسرائیل و حامیان آنها در ایالات متحده بیان می‌شود. آنها با استفاده از این اصطلاح تمایل خود را برای تصرف کل این سرزمین نشان می‌دهند، که اغلب با خواست صریح اخراج همه فلسطینی‌های ساکن در آنجا همراه است. اما هیچکدام از آنها با کوچک‌ترین تهدیدی مواجه شوند.
دنیای دانشگاهی تحت فشار
تهدید به پیگرد قانونی به ندرت به رسیدگی در پیشگاه یک دادگاه می رسد، زیرا معمولاً برای تسلیم شدن مقامات دانشگاهی به خواست های شاکیان کافی است. بدین ترتیب نمایش یک فیلم در یک دانشگاه، تظاهرات و مناظره‌ای در جای دیگر، به این بهانه که موجب ایجاد «محیط خصمانه» برای یک اقلیت در دانشگاه می شود، ممنوع میگردد. فراموش نکنیم که بسیاری از دانشجویان یهودی این روش ها را محکوم می کنند. در دانشگاه هاروارد، طوماری پخش مستندی با عنوان اسرائیلیسم(Israelism) را به این دلیل که «محیط خصمانه» برای دانشجویان یهودی ایجاد می کند، ممنوع کرد. حا آنکه این مستند در مورد نارضایتی یهودیان جوان آمریکایی از صهیونیسم بود. در نوامبر ۲۰۲۴، حدود چهل نماینده جمهوری خواه و دموکرات ایالت نیویورک، از فرماندار خواستند تا انجمن دانشجویان برای عدالت در فلسطین را غیرقانونی اعلام کند. آنها دوباره دست به دامن همان استدلال همیشگی شدند که گویا ماده ششم قانون ضد تبعیض‌نژادی او را ملزم به انجام این کار می کند.
مدیران و استادان دانشگاه تحت فشار هستند. در صورت عدم اطاعت از انجام اقدامات مورد انتظار، تهدید به اخراج می‌شوند. برای مثال، دانش‌آموزی که ادعا می‌کند استادی از اصطلاح «دولت استعماری» در کلاس درباره اسرائیل استفاده کرده است، میتواند درخواست کند که تحقیقات فوری به این دلیل آغاز شود که استفاده از این تعریف موجب «آزار و اذیت» او می‌شود. ژنویو لاکیر، استاد حقوق در دانشگاه شیکاگو، خاطرنشان می کند: «مدیران دانشگاه از تهدید می ترسند. آنها نمی خواهند با مشکل روبرو شوند، بودجه اهداکنندگان را از دست بدهند، یا تبلیغات بدی درباره آنها شود. ساده ترین کار برای آنها سرکوب سخنانی است که ظاهراً ماده ششم را نقض می کند»(۶).
وقتی دولت ترامپ وارد ماجرا می شود
دونالد ترامپ از زمان ورود به کاخ سفید، درخواست ها را برای تقویت مجازات دانشگاه های شورشی افزایش داده است. اتحادیه ضد افترا (ADL)، انجمن اصلی آمریکایی که با یهودی ستیزی مبارزه می کند، یا Stand With Us (در کنار ما باش) که یک انجمن حمایت بی قید و شرط از اسرائیل است، در این جهت تلاش می کنند که تمامی دانشگاه‌های امریکا تعریف IHRA را بپذیرند و هر گونه چالشی را با تکیه به ماده ششم در معرض اقدام قانونی قرار می دهند تا بدین ترتیب «ضد صهیونیسم را برای ابد» در ایالات متحده ریشه کن کنند. با توجه به اینکه اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان کنگره مطیع آنها هستند، اکنون بحث قانونی تعیین مجازات‌هایی که باید اتخاذ شود، مطرح است.
در ۳ مارس، ترامپ در شبکه اجتماعی Truth Social خود اعلام کرد که به زودی « همه بودجه های فدرال برای مدارس یا دانشگاه هایی که اجازه تظاهرات اعتراضی غیرقانونی، از جمله انتقاد از اسرائیل را می دهند، متوقف خواهد شد». او افزود: «آژیتاتورهای خارجی زندانی برای همیشه به کشورشان بازگردانده می‌شوند و دانشجویان آمریکایی برای همیشه اخراج یا بسته به جرم، زندانی می‌شوند». دولت او بلافاصله ۴۰۰ میلیون دلار (۳۶۷.۷۴ میلیون یورو) قراردادهای دولتی و کمک های مالی به دانشگاه کلمبیا را به این دلیل لغو کرد که این دانشگاه اعتراضات طرفدار فلسطین در بهار ۲۰۲۴ را به اندازه کافی سرکوب نکرده است. درست پس از آن، محمود خلیل، یک فلسطینی با مدرک فوق لیسانس در رشته روابط بین الملل، توسط اداره مهاجرت بازداشت شد و «گرین کارت» وی لغو گردید. حبس او باعث اعتراض محافل دانشگاهی شد و دانشگاهیان و انجمن های یهودی به آنها پیوستند – از جمله سازمان های صهیونیستی مانند J-Street، Zioness و Jewish Council for Public Affairs ، که بزرگترین انجمن دموکراتیک یهودی است.
اما این واکنش ها همچنان ضعیف باقی مانده‌اند. احساس وجود یک دولت قدرتمند ترامپ که از حمایت نهادهائی چون سنا، کنگره و دیوان عالی بهره می برد، مقامات دانشگاه را از ترس میخ‌کوب می کند. حتی قبل از اینکه ترامپ به قدرت برسد،دانشگاه کلمبیا به طور مخفیانه یک کمیته انضباطی ویژه به نام «دفتر عدالت نهادی» تشکیل داده بود که قصد داشت رهبران دانشجویی جنبش منتقد به اسرائیل را به نام «حمایت از دانشجویان یهودی» ردیابی و مجازات کند. دانشجویانی که به این دفتر احضار گردیدند، با حیرت متوجه شدند که مکاتبات آنها برای ردیابی کلمات ممنوعه مانند «استعمار» یا «نسل کشی» تفتیش شده است، و به همین دلیل احتمال مجازات آنها تا محرومیت از دانشگاه وجود دارد. برخی از آنها گفتند که از آنها خواسته شده اسامی دیگر همکلاسی های خود را که «در گروه های طرفدار فلسطین و تظاهرات در محوطه دانشگاه شرکت داشتند»، ارائه دهند.این امر نشان می‌دهد که تا کجا دانشگاه کلمبیا پس از تعلیق کمک هزینه‌هایش، اطاعت از دستورات رئیس جمهور اطاعت می‌کند.
دکتر هلیا دوطاقی، محقق ایرانی-آمریکایی، معاون مدیر گروه اقتصاد دانشگاه ییل، در سوم مارس توسط مدیر دانشگاه احضار شد. او گزارشی از انجمنی به نام Jewish Onliner دریافت کرده بود که دوطاقی را «تروریست» معرفی می کرد(۷). هلیا دوطاقی بلافاصله در مرخصی اجباری قرار گرفت ، دسترسی به کامپیوترش در دانشگاه مسدود شد و بدون بررسی قبلی، بلافاصله در مقابل کمیته انضباطی قرار گرفت. این محقق مفاد گزارشی را محکوم کرد که پر از اطلاعات نادرست بود و توسط هوش مصنوعی تولید شده بود. کمیته انضباطی ادعای وی را رد نکرد. دوطاقی البته به روشنی پذیرفت که یک فعال طرفدار فلسطین و به طور کلی‌تر استعمار زدایی است. او در فاصله ۲۴ ساعت اخراج شد.
بوی مک کارتیسم در دانشگاه‌های آمریکا و حتی فراتر از آن به مشام می‌رسد. در ۱۳ مارس، شهردار میامی، مدیر یک سینمای شهرداری را به دلیل پخش مستند « No Other Land »(جز این سرزمین جائی نیست) به این بهانه برکنار کرد، که این فیلم که به کارگردانی مشترک بازل آدرا فلسطینی و یووال آبراهام اسرائیلی ساخته شده و برنده جایزه اسکار بهترین مستند است، یک «حمله تبلیغاتی یکجانبه علیه قوم یهود» می‌باشد(۸).
۱- Arno Rosenfeld, « Hochul orders Hunter College to remove Palestinian studies job listings », The Forward, 26 février 2025.
۲- Corey Robin, « Kafka comes to CUNY, coreyrobin.com, 28 février 2025.
۳- Vimal Patel : « Harvard adopts a definition of Antisemitism for discipline cases », New York Times, 21 janvier 2025.
۴- Alex Kane, « The Civil Rights Law shutting down pro-Palestine speech », Jewish Currents, 15 novembre 2014.
۵- همانجا
۶- همانجا
۷- Helyeh Doughati, « Suspended for pro-Palestine speech : My speech on Yale Law School’s embrace of AI-generated smears », MondoWeiss, 13 mars 2023.
۸- « Miami Beach mayor moves to evict theater operator for showing Oscar winner “No Other Land” », Jewish Telegraphic Agency, 16 mars 2025.
سیلون سیپل ، عضو سابق هیئت تحریریه و سردبیر روزنامه لوموند، و قبل از آن مدیر نشریه Courrier international. نویسنده کتاب Les emmurés. La société
از آنجا که امریکا بزرگترین امپریالیست جهان است، مکارتیسم جدید سیاست داخلی صرفا نیست بلکه یک سیاست خارجی هم هست.
باید اول نگاهی به وضعیت این امپریالیست انداخت.
—-
بخشی از موفقیتهای جدید آمریکا بعد از سقوط سرمایه داری دولتی مارکسیستی بلوک شرق:
– ایزوله کردن و تضعیف آن دولت ایران
– اشغال عراق
– نوکر کردن دولتهای بلوک شرق سابق
– نابودی مبارزه مسلحانه ضد اسرائیلی فلسطینی ها.
– پایان کار قذافی
– پایان کار اسد
– کشاندن روسیه به جنگ
– تضعیف اروپا و وابسته کردن بیشتر آن به خود
—
نقاط ضعف بر طرف نشده امپریالیسم آمریکا:
– عدم موفقیت در بازپس گرفتن دولت ایران
– عدم موفقیت در گرفتن ونزوئلا
– خر نشدن کره شمالی
– عدم ناثیر جدی بر کوبا
– عدم توانایی در از بین بردن بخش دولتی اقتصاد چین که عمدتا در مالکیت “شرکت سهامی” حزب کمونیست چین است.
– عدم موفقیت در کنترل برخی از کشورهای آمریکای لاتین.
– مجبور شدن به دست اندازی به سفره کارگران خود و تشدید تضادهای طبقاتی در کشورش
– ادامه نظامی گری که هزینه بسیار بالا دارد.
– اجبار به ایزوله کردن سیاسی و اقتصادی خود.
—-
موفقیت آمریکا، مثل کشورهای اروپایی، در حفظ تداوم استخراج ارزش از کشورهای فقیر است که از طریق نظام بانکی صورت میگیرد نه استعمار سرد و خشک و نه حتی بصورت نواستعمار. بیشتر معاملات تجاری آمریکا با کشورهای صنعتی است اما کشورهای صنعتی همگی از طریق چیزی که میتوان گفت” استعمار مالی” امکان بقا دارند باید این را بیشتر جدی گرفت. یک کشور میتواند کاملا استقلال سیاسی داشته باشد اما مقروض که یعنی سپردن بخشی از ارزش اضافی به طلبکار. این روش خوبی برای جمهوری اسلامی هست که هم ادعای استقلال کند و هم نوکری کند.
—-
آنارشیست
بعد از اینکه همه را خفه کردند و توانستند چندین کشور را تحت سلطه درآورند و تضمین شد که میتوان زنان و کارگران اهالی را با شغل، شوهای تلویزیونی، فیلمهای هالیوود ، سکس، کنسرت ، ورزش، مشروب خوری، مواد مخدر، غرور ملی و غرور نژادی مشغول و مطیع نگه داشت، اگر دیدند که ممکن است خطر انارشیسم و کمونیسم وجود دارد، حتما دوباره دموکراسی لیبرالی راه میاندازند تا این دموکراسی محافظه کارانه شورشی تولید نکند.
آنارشیست