درود بر زنان زندان اوین  و سایر زندان‌های ایران که چه زیبا جسارت را معنا کرده‌اند و در فضای سختی‌های زندان، شکنجه، اعدام و رذالت‌های موجود، بر اهداف آزادی‌خواهی و عدالت‌جویانه‌ی خود ایستادگی می‌کنند و بدون یاس و خستگی،  شجاعانه زندان را به نقطه عطفی در تاریخ مبارزات زنان ایران بدل نموده‌اند‌. آنان به‌درستی پی‌برده‌اند که پس از خیزش زن، زندگی، آزادی شرایط جامعه به قبل باز نمی‌گردد و در همگامی با سایر زنان، زندان را به کانون مبارزات خود تبدیل کرده‌اند. اوین و سایر زندان‌های ایران اینک تبلور صدای جنبش زن، زندگی، آزادی و قلب تپنده‌ی اعتراضات جنبش است، جنبشی که به‌رغم سرکوب‌های وحشتناک، زنده و جاری است و راه خود را به اشکال مختلف و متفاوت ادامه می‌دهد. از اعتراضات خیابانی کارگران، پرستاران، بازنشستگان و … تا مقاومت خانواده‌های دادخواه و به‌ویژه حضور گسترده‌ی زنان که رنگین کمان گیسوان عصیانگر‌شان، خیابان‌های شهر را رنگ زندگی بخشیده‌است.

زنان زندانی در اوین، قزل‌حصار، گوهردشت و زندان‌ها‌ی گوشه‌گوشه‌ی ایران، راسخ و پی‌گیر، حرکت‌های اعتراضی به اعدام را که از قبل آغاز شده بود و در خیزش «زن، زندگی، آزادی» گسترده‌تر و پررنگ مطرح شد، با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، تداوم بخشیده و آن‌را با قدرت و استحکام بیشتر به عمق جامعه تسری داده‌اند. آنان پای در  راه رهایی گذاشته و بهای آن را با جان، آزادی و زندگی خود می‌پردازند.

 ما جمعی از زنان فعال داخل کشور و هم‌بندان زنانِ زندانی در زندان بزرگ ایران، ضمن حمایت همه جانبه از این زنان و مبارزاتشان، در هر شرایطی، تمام قد در کنار آنان ایستاده‌ایم و تا رسیدن به جامعه‌ای عاری از هرگونه تبعیض جنسیتی، طبقاتی، نژادی، قومی، دینی، گونه‌ای و …در کنار هم به مبارزه، ادامه خواهیم داد.

جمعی از زنان فعال داخل کشور

شهریور ۱۴۰۳