https://roshangari.info

روشنگرى: روزنامه آفتاب يزد، در شماره پنجشنبه 22 مرداد خود به مساله گدايى پرداخته است. وقتی اين گزارش را می خوانيم می بينيم گدايی اکنون در کشور ما صنعت تکامل يافته ای است با مدير توليد و کارگردان و لشکری از مردمان رياکارو بد کردارو- و به اين يکی توجه کنيد: زنانی به مثابه ماشين توليد گدا، نه توليد ماشينی بلکه توليد مثل طبيعی گدا!
اما ريشه اين درخت که چنين پرشاخ و برگ شده است کجاست و از کجا شيره حياتی خود را می گيرد؟ معلوم نيست.
چندی پيش جناب استادی از دانشکده بهشتی گفته بود طبقه فقير که به گفته او 75 در صد جامعه را تشکيل می دهد طبقه ای شرير است که از فرط حسادت به تقلب و جنايت دست می زند. اخيرا رهبر عالی مقام از بالای برج ولايت به شيوه دقيق تری ريشه مصائب اجتماعی را تحليل کرد. او گفت علت افزايش اعتياد و مصرف مواد مخدر “توطئه دشمن” است ! و راست گفت . وقتی دشمن مردم بر مردم حکومت کند و تحت خلافت اين دشمن دروني، تکامل يافته ترين صنعت غارت که در جهان مثل اش نادر است در بالای کشور سازمان داده شود، نتيجه غير قابل اجتنابش گسترش صنعت گدايی در ميان “طبقه شرير” است تا جايی که حتی زنان شان گدا بزايند که گدا بی وسيله کار نماند ومادران برای رونق تجارت بچه شان را عليل کنند! راه حل دستگاه ولايتی در مقابل اين صنعت “رقيب” چيست؟ اعدام. که آن را هم گسترش داده اند. به راستی اگر همه اين گزارش راست باشد آن وقت بايد سوال کرد کدام دشمن خارجی می توانست با ايران چنين کند؟ مقاله آفتاب يزد را برای شما تايپ کرده ايم که در زير می خوانيد:

تا حالا فكر كرديد چرا اين قدر، گدايان شهرمان افزايش پيدا كرده و چرا همه زنان گداى شهرمان بچه اى در بغل دارند. گزارش كوتاه زير، نياز به توضيح ندارد.
“در تهران گدايى تابع قواعد، ضوابط و انظباط خاص خودش است. گدايان، حوزه و محدوده جغرافيايى دارند و خود مافيا به حساب مى آيند و در بين خودشان به “گ – ت – ت” معروفند. بعضى گدايان تهران و توابع سرويس حمل و نقل دارند، گدايان ثابت و استيجارى دارند.
دكتر مجيد ابهري، آسيب شناس اجتماعى با اشاره به اين كه پس از 14 سال كار ميدانى هنوز نتوانسته هيات رئيسه اين گدايان پورسانتى را شناسايى كند، مى گويد: “بچه هايى كه در آغوش زنان گدا هستند اغلب بچه هاى استيجارى هستند. اين بچه ها قيمت خاصى دارند، اگر چلاق باشند نرخشان بالاست و اگر شل باشند نرخشان بالاتر است و اگر شل و چلاق باشند گنج محسوب مى شوند. يك عده از خانم ها فقط مسووليت زايمان دارند و 14 الى 15 بچه به دنيا مى آورند و كرايه مى دهند. حتى متوسل به كارهايى مى شوند كه بچه چلاق به دنيا بيايد تا پول بيشترى براى اجاره اش بگيرند.”
خوب فكر مى كنيد كه واقعا همه اين گدايان كور و زخمى هستند، بايد بگويم باز هم اشتياه مى كنيد. ابهرى در اين باره مى گويد:” دره اى در تهران، مركز گريم گدايان است. اينها گريمورهاى ماهرى دارند كه اصلا خود انسان باور مى كند كه اين گدا كور است. حتى زخم درست مى كنند. جالب اين كه اينها دانشكده آموزش گدايى دارند و در آنجا ياد مى دهند كه چگونه دستشان را بلرزانند، چطور بشلند و چطور آه و ناله كنند و با تكنيك هاى روز گدايى آشنا شوند. اخيرا هم شنيده شده آنها در صدد تهيه سايت گدايى براى خودشان هستند تاگدايان بتوانند با گدايان ساير دنيا تبادل اطلاعات كنند.”

از آرشیو روشنگری