زندانی سیاسی وعقیدتی بی قید وشرط آزاد باید گردد
امیرجواهری لنگرودی

زندانی سیاسی وعقیدتی بی قید وشرط آزاد باید گردد
زندان، شکنجه، اعدام ملغی باید گردد

(بخش اول)

امیرجواهری لنگرودی 

a.javaher99@gmail.com

از کشوری حرف می‌زنیم که در آن “مزد گورکن از آزادی آدمی افزون است” کشورایران، که میزان احضارها، بازداشتی‌ها، زندان شدن‌ها و صدور احکام اعدام و اجرای اعدام پای چوبه دار و جاسوسان دستگیر شده‌اش عنقریب ازمیزان متولدین هر سالش بیشتر می‌شود. این ایران جمهوری اسلامی اعدامی است!

جمهوری نابهنگام اسلامی ایران از فردای روی کارآمدنش اعدام را با بازمانده‌های نظام پهلوی در پشت‌بام مدرسه علوی در برابر سکوت عمومی جامعه و خاصه روشنفکران و احزاب و سازمان‌های چپ کشور، آغاز کرد و بعد موج گسترده‌ی اعدام را بر جامعه ما تحمیل نمود تا یورش به هر تشکل مردمی از ماهیگیران بندر انزلی تا کشتار قارنا در کردستان، ترکمن صحرا، اعراب جنوب ایران، و سپس طی جنگ هشت ساله تا پذیرش آتش بس و تحمیل دو کشتار خونین تابستان ۶۰ و ۶۷ و دیگر جنایات سال‌های حکومت سیاه خویش در کارنامه ضد انقلابی‌اش به ثبت رسانده است.

طی ماه‌های خرداد و تیر ۱۴۰۴، بعد از پایان جنگ ۱۲ روزه‌ی اسرائیل با ایران که با پشتیبانی همه جانبه امپریالیسم آمریکا و دخالت گری ترامپ به آتش بسی شکننده بدل گردید، اینجا و آنجا دستگیری “جاسوسان” شروع شد و معلوم هم نیست این همه “جاسوس”، به یکباره از کجا پیدا شده است؟ در این هنگام  همچنین حمله و تهاجم به افغانستانی‌های شریف، زحمتکش ونجیب و زندان کردن و حتی صدور حکم اعدام به بهانه‌ی “جاسوسی” برای تنی از آنان را نیز شاهد بودیم، برپایه‌ی آخرین گزارشات سازمان جهانی حقوق بشر، بیش از ۸۰۰ هزار نفر و هم‌اکنون روزانه حدود ۴۰ هزار نفر و همچنین هزاران کودک تنها و بدون خانواده در شرایطی غیر انسانی و دردناک با تحقیر و توهین، جبراً اخراج شده‌اند. این اقدام حاکمیت یکی از وحشتناک‌ترین تهاجم به جامعه بعد از جنگ ۱۲ روزه بود که درسیاه‌ی جنایات جمهوری اسلامی علیه بشریت باقی می‌ماند. در این رابطه  فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت ایران با وقاحت تمام در روز چهارشنبه ۱۶ ژوئیه، اعلام کرد که اخراج مهاجران افغانستانی از این کشور «خواست مردم ایران» ‏است. هرچند گسترش افغان ستیزی و سیاست سرکوب پناهندگان، پناهجویان و مهاجرین، افزون بر محدودیت و محرومیت آنان در نظام اسلامی ایران، سابقه ای طولانی دارد.

انگار در دستگاه امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی ایران کسی نیست بپرسد؛ این همه جاسوس به یکباره به نفع اسراییل از کجا پیدا شده است؟ چگونه کاترین پرز شکدم یهودی از موساد با روسری سر کردن، در بالاترین رده‌های حکومت نفوذ کرده و به درون دستگاه امنیتی راه یافت و توانست ۱۲۰ نفر از “مکلا و معمم” را که صاحب زیب شلوارشان نبودند پیاده کند و چطور یک‌شبه با یک دنیا اسناد و مدارک، عکس و فیلم و… دوباره به اسراییل یا هر نابجای دیگر فرار کند؟ که اینک تنها رد به جا مانده از او ۱۲۰ رختخواب جرواجر شده است… چرا جاسوسان دانه درشت در دستگاه امنیت و دولت و مجلس مصون از هرگونه تعرضی‌اند واین تنها و تنها جاسوسان دست چندمند که برایشان نیروهای امنیتی و یاران امدادهای غیبی، دون می‌پاشند و به سراغشان می‌روند؟ طبق اطلاعات منتشره تا حال “پنج (۵) نفر را به اتهام جاسوسی برای اسراییل در مسجد سلیمان بازداشت کرده‌اند” ایضاً و به یکباره “شانزده (۱۶) نفر در لرستان به اتهام تشویش اذهان عمومی در فضای مجازی” دستگیر کردند. طبق ادعای حسین مجیدی دادستان مرکز استان آذربایجان غربی در ارومیه: “یک باند پنج (۵) نفره از جاسوسان موساد را منهدم کردند.” یعنی شناسایی و بدون حساب و کتاب و محاکمه منهدم کردند و خلاص؛ تا به کسی حساب پس ندهند…؟! همین جناب دادستان همچنین خبر دستگیری یک تیم سلطنت طلب در ارومیه را هم داده و از شناسایی و بازداشت “دو (۲) نفر به اتهام تشویش اذهان عمومی در فضای مجازی” و ” یک تیم دیگر در مهاباد” هم ادعاهایی از سوی مقامات حکومتی مطرح شده است.

رادیو زمانه هشدار فعالان نهادهای حقوق بشر را منتشر کرده که بر آن اساس از آغاز جنگ اسراییل و ایران، ده‌ها نفر در شهرهای مختلف ایران با اتهامات مشابه بازداشت شده‌اند.

در دل چنین حقایق آشکاری، سازمان‌های حقوق بشری نیز از اعدام تعداد ۱۶۳نفر، تنها در ماه مه ۲۰۲۵ خبر داده‌اند. که این رقم با ۶۷ مورد بیشتر، نسبت به ماه مه ۲۰۲۴، جهشی قابل توجهی را نشان می‌دهد. همچنین در شش ماهه‌ی نخست سال ۲۰۲۵، تعداد ۶۱۲ نفر در ایران اعدام شده‌اند. این آمارها نشان دهنده‌ی افزایش تکان‌دهنده‌ی اعدام در سال جاری درایران است، ۹۹ نفر طی یک ماه گذشته در زندان‌های جمهوری اسلامی، اعدام شده‌اند. که نسبت به ماه ژوئن (خرداد) سال قبل رشدی ۸۰۰ درصدی را نشان می‌دهد.

این ارقام تنها بخشی از واقعیت را بازتاب می‌دهد و بسیاری از موارد اعدام به صورت مخفیانه و بدون اطلاع رسانی عمومی اجرا می‌شود. در این میان اقلیت‌های قومی، زندانیان سیاسی، مذهبی و زنان همچنان جزو قربانیان اصلی این سیاست سرکوبگرانه به شمار می‌روند.

بر اساس داده‌های آماری موجود تعداد دوازده (۱۲) نفر از اعدام شدگان ترک، یازده (۱۱) نفر لر، تعداد یازده (۱۱) نفر کرد و نه (۹) نفر آنان بلوچ بودند. همچنین ده (۱۰) تبعه افغانستان در این مدت کوتاه اعدام شده‌اند. این آمار نشان می‌دهد که اقلیت‌های مختلف در ایران نه تنها از تبعیض ساختاری رنج می‌برند، بلکه بیش از سایر گروه‌ها در معرض احکام سنگین و مجازات اعدام قرار دارند.

امروزیکشنبه پنجم(۵) مرداد۱۴۰۴، متأسفانه دو زندانی سیاسی را اعدام کردند. خبرگزاری «میزان» وابسته به قوه‌قضاییه جمهوری اسلامی اعلام کرد حکم اعدام «مهدی حسنی» و «بهروز احسانی اسلاملو»، بامداد امروز به اجرا درآمده است. همچنین برپایه گزارش منتشره آمده است: صدور حکم اعدام برای یعقوب درخشان، زندانی سیاسی در رشت. یعقوب درخشان، زندانی ۵۰ ساله اهل بندرانزلی، از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی احمد درویش‌گفتار، به اتهام “بغی” به اعدام محکوم شد؛ حکمی که روز پنج‌شنبه دوم مرداد ۱۴۰۴ در زندان لاکان به او ابلاغ شده است. موج اعدام های اخیر موضوع هشدار تکرار جنایت ۶۷ که ظاهراً بی راه نبوده و رژیم همچنان دست به انتقام از زندانی‌ها زنده میزند!

جان رفیق ما شریفه محمدی و خانم‌ها وریشه مرادی و پخشان عزیزی سخت در خطرمی باشد!

این اعداد اعدام ها، تنها عدد و رقم نیستند، اینها جان شریف انسان‌هایی هستند که پشت هرکدام، فرزندان ، خواهران و برادران، مادران و پدران و… بیشمار کسان فرد اعدامی جای دارند که جان همه‌ی آنان به همراه فرد اعدامی گرفته می‌شود و من شرمنده‌ی همه آنانی هستم که تنها به اعداد اعدام‌ها در آن جغرافیای مشخص اشاره می‌دارم…ادامه دارد ….