دو مقاله جدید، برگردان نادر ثانی

مری رابینسون و هلن کلارک:

بیانیهٔ پس از بازدید از مصر و گذرگاه مرزی رفح

۹ تا ۱۲ اوت ۲۰۲۵

https://theelders.org/news/elders-call-decisive-measures-states-halt-unfolding-genocide-and-famine-gaza

برگردان به فارسی از نادر ثانی

پیش‌گفتار: مری رابینسون، رئیس‌جمهور پیشین ایرلند و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، و هلن کلارک، نخست‌وزیر پیشین نیوزیلند و مدیر برنامهٔ توسعهٔ ملل متحد (UNDP)، در خلال روزهای ۹ تا ۱۲ اوت ۲۰۲۵ از مصر بازدید کردند تا برای اقدامات فوری جهت پایان دادن به قحطی عمدی و فاجعهٔ بشردوستانه در غزه تلاش کنند. آن‌ها از العریش و گذرگاه مرزی رفح بازدید کرده و در قاهره با مقامات مصری دیدار کردند. آن‌ها مستقیماً با کارگران شاغل در فعالیتهای بشردوستانه، جامعهٔ مدنی فلسطین، دیپلمات‌های ارشد و رهبران سیاسی مصر دربارهٔ بحران فزایندهٔ غزه و اقدامات ضروری برای حل آن گفتگو کردند. این سفر بخشی از فعالیت‌های “شورای سالخوردگان(The Elders)” در حمایت از راه‌حل پایدار دو دولتی برای مناقشهٔ فلسطین و رژیم صهیونیستی است.

بیانیهٔ مری رابینسون و هلن کلارک

پس از بازدید از مصر و گذرگاه مرزی رفح،

۹ تا ۱۲ اوت ۲۰۲۵

امروز ما شوک و انزجار خود را از اقدام عمدی رژیم صهیونیستی در ممانعت از ورود کمک‌های نجات‌بخش بشردوستانه به غزه ابراز می‌کنیم؛ اقدامی که به گسترش قحطی گسترده انجامیده است. ترور هدفمند “أنس الشریف”، روزنامه‌نگار، و چهار همکارش در غزه، تلاشی برای خاموش کردن صدای حقیقت است. اما حقیقت اهمیت دارد.

آنچه دیدیم و شنیدیم، بر این باور شخصی ما مهر تأیید می‌نهد: در غزه نه تنها یک قحطیِ ساخته‌دست بشر در جریان است، بلکه یک نسل‌کشی برنامه‌ریزی‌شده نیز در حال وقوع است.

ما شاهد ممانعت از ورود کمک‌های غذایی و پزشکی بودیم و روایت‌های شاهدان از کشته شدن غیرنظامیان فلسطینی، از جمله کودکان، در تلاش برای دستیابی به کمک‌های بشردوستانه در غزه را شنیدیم. تخریب عمدی تأسیسات بهداشتی در غزه به این معناست که کودکان مبتلا به سوءتغذیهٔ حاد نمی‌توانند درمان مؤثری دریافت کنند. تنها در ماه ژوئیه، دست‌کم ۳۶ کودک بر اثر گرسنگی جان باختند.

از ماه مارس امسال تاکنون هیچ مصالح ساختمانی برای کمک به اسکان به غزه وارد نشده است و ما شاهد حجم انبوهی از چادرهای آمادهٔ تحویل بودیم که توسط مقامات صهیونیستی بلوکه شده‌اند. این وضعیت، خانواده‌هایی را که پیش‌تر بارها آواره شده‌اند، بی‌پناه رها کرده است. ۹۶٪ از خانوارها با ناامنی آبی مواجهند.

رژیم صهیونیستی باید فوراً تمام گذرگاه‌های مرزی به غزه، از جمله رفح، را باز کند.

هلن کلارک، نخست‌وزیر پیشین نیوزیلند و مدیر برنامهٔ توسعهٔ ملل متحد (UNDP)، اظهار داشت:

“از شنیدن گزارش صندوق جمعیت ملل متحد ((UNFPA مبنی بر کاهش ۴۰٪ نرخ تولد در غزه در نیمهٔ اول ۲۰۲۵ در مقایسه با دورهٔ مشابه در سه سال پیش، عمیقاً وحشت‌زده شدم. بانوان به مکان‌های امن برای زایمان دسترسی ندارند و بسیاری بدون بی‌حسی یا مُسَکن مورد لزوم زایمان می‌کنند. مادران نوزادان در بیشتر موارد قادر به تغذیهٔ خود یا نوزادانشان نیستند و چهارچوب نظام سلامت در حال فروپاشی است. تمامی این عوامل بقای یک نسل کامل را تهدید می‌کنند”.

کنوانسیون ۱۹۴۸ نسل‌کشی پس از هولوکاست برای جلوگیری از تکرار چنین جنایتی تدوین شد. اما امروز رژیم صهیونیستی در غزه آن را در گفتار و کردار نقض می‌کند و کشورهای قدرتمند عضو سازمان ملل نیز رهبران این رژیم را پاسخگو قرار نمی‌دهند.

مری رابینسون، رئیس‌جمهور پیشین ایرلند و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، تأکید کرد:

“دولت‌هایی که از تمام ابزارهای موجود برای توقف نسل‌کشی در غزه استفاده نمی‌کنند، روزبه‌روز بیشتر در این جنایت شریک می‌شوند. رهبران سیاسی هم قدرت و هم تعهد قانونی دارند تا با اعمال فشار بر این دولت صهیونیستی، جنایت‌های وحشیانهٔ آن را متوقف کنند. این موضوع با توجه به برنامهٔ نخست‌وزیر نتانیاهو برای تسخیر شهر غزه، بیش از پیش ضرورت یافته است. رئیس‌جمهور ترامپ اهرم‌های لازم برای وادار کردن اسرائیل به تغییر مسیر را در اختیار دارد. او باید همین حالا از آن‌ها استفاده کند”.

ما از رژیم صهیونیستی و حماس می‌خواهیم فوراً مذاکرات آتش‌بس را از سر گرفته و به یک توافق برسند. حماس باید تمام گروگان‌های باقی‌ماندهٔ صهیونیست‌ها را فوراً آزاد کند و رژیم صهیونیستی نیز باید زندانیان فلسطینی را که به صورت خودسرانه بازداشت شده‌اند، رها سازد.

فرانسه و عربستان سعودی با تشکیل کنفرانس اخیر نیویورک دربارهٔ راه‌حل دو دولت، اقدام قابل تقدیری از خود نشان داده‌اند. ضروری است که این حرکت با اقدام جمعی و اجرای راهکارهای گروه‌های کاری برای حمایت از حقوق بین‌الملل، پیش از سپتامبر تقویت شود.

ما خواهان به رسمیت شناختن دولت فلسطین توسط حداقل ۲۰ کشور دیگر، از جمله اعضای گروه هفت (G7)، کشورهای عضو اتحادیه اروپا و سایرین، تا ماه سپتامبر هستیم و از اعلامیهٔ اخیر استرالیا در این زمینه استقبال می‌کنیم.

اما این اقدامات به تنهایی نسل‌کشی و قحطی در غزه را متوقف نخواهد کرد.

• تحویل تسلیحات و قطعات نظامی به رژیم صهیونیستی باید فوراً متوقف شود. ما از تصمیم مهم آلمان برای توقف صادرات سلاح‌هایی که ممکن است در غزه استفاده شوند، تقدیر می‌کنیم و از دیگران می‌خواهیم از این اقدام پیروی کنند.
• تحریم‌های هدفمند باید علیه نخست‌وزیر اسرائیل نتانیاهو و تمام اعضای کابینه امنیتی او اعمال شوند.
• کشورها باید تعلیق ترتیبات ترجیحی تجاری موجود و آتی با رژیم صهیونیستی را در دستور کار قرار دهند. ما از اکثریت واجد شرایط کشورهای عضو اتحادیه اروپا می‌خواهیم با استناد به ماده ۲، بخش تجاری توافقنامهٔ همکاری اتحادیه اروپا و رژیم صهیونیستی را معلق کنند. تصمیم صندوق ثروت ملی نروژ برای قطع سرمایه‌گذاری در شرکت‌های صهیونیستی مرتبط با نقض حقوق بین‌الملل، باید الهام‌بخش دولت‌ها، کسب‌وکارها و نهادهای مالی برای اقدامات مشابه باشد.

حقیقت ناخوشایند این است که بسیاری از کشورها منافع اقتصادی و امنیتی خود را بر تصاویر دلخراش کودکان غزه‌ای که از گرسنگی می‌میرند، ترجیح می‌دهند.

*******************************************

آن رامبری:

در مورد قدردانی اِبا بوش

از نسل‌کشی مردم توسط اسرائیل

https://annerambergs.wordpress.com/blogg-2/?fbclid=IwY2xjawML8jRleHRuA2FlbQIxMQABHpcVVQRElg5bxQ92KwkxR8G7Arlfc262YQi4s8ZprkScOOExz_r3VSIaOXJ0_aem_o-N3l7aiDxfNrcIwpXE90w

برگردان به فارسی از نادر ثانی

پیشگفتار برگرداننده متن: “آن رامبری” یکی از وکلای بسیار بااعتبار سوئد و دبیرکل پیشین “کانون وکلای سوئد” است. متن سوئدی داز صفحه شخصی “آن رامبری” برداشته شده است.

بر اساس اظهارات اِبا بوش، معاون نخست‌وزیر سوئد، «اسرائیل به تمام جهان خدمت می‌کند». به نظر می‌رسد این قدردانی در شرایطی بیان می‌شود که جمعیت فلسطینی در معرض یکی از شدیدترین خشونت‌های تاریخ معاصر قرار گرفته‌اند، امری که ظاهراً هیچ نگرانی برای این وزیر کابینه ایجاد نکرده است. این موضعِ حداقل شگفت‌انگیز، طبیعتاً این پرسش را برمی‌انگیزد که دیدگاه نخست‌وزیر سوئد در این مورد چیست.

سیار بااعتبار سوئد و دبیرکل پیشین “اتحادیهبنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، برخلاف شواهد قطعی، وقوع فاجعه قحطی در غزه را انکار می‌کند. سازمان جهانی بهداشت (WHO) از افزایش تلفات انسانی گزارش داده و هشدار داده است که از هر پنج کودک زیر پنج سال در شهر غزه، یک کودک از سوءتغذیه حاد رنج می‌برد. علاوه بر این، تلاش برای دستیابی به غذا و سایر مایحتاج ضروری زندگی، با خطر جانی همراه است. بر اساس گزارش سازمان ملل، تنها در شش هفته منتهی به ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۵، ۸۷۵ نفر در تلاش‌های ناامیدانه خود برای دریافت کمک‌های نجات‌بخش جان باختند.

سیاست عمدی ایجاد قحطی علیه مردم غزه به‌عنوان یک اقدام غیرانسانی در جنگ محکوم شده و نقض فاحش حقوق بین‌الملل محسوب می‌شود. این واقعیت که در مه ۲۰۲۵، توزیع کمک‌های بشردوستانه به «بنیاد بشردوستانه غزه (GHF)»ـ نهادی خصوصی همکار با شرکت امنیتی خصوصی «سیف ریچ سولوشنز» ـ واگذار شد، مغایر با تعهدات اسرائیل تحت کنوانسیون‌های ژنو است. بر اساس حقوق بشردوستانه بین‌المللی، کمک‌رسانی در مناطق اشغالی باید توسط نهادهایی با تضمین‌های نهادی در مورد بی‌طرفی، استقلال و عدم جانبداری انجام شود. GHF فاقد این شرایط است، چراکه تحت سلطه بازیگران خصوصی با ارتباطات سیاسی و پیوندهای نزدیک به قدرت اشغالگر می‌باشد. ادعاهای تأییدنشده اسرائیل مبنی بر ممانعت حماس از کمک‌رسانی، توسط ناظران بین‌المللی، از جمله در تحلیلی از سوی “آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا (USAID)”، رد شده است.

قطع حمایت آمریکا و سوئد از آژانس امداد و کار سازمان ملل (UNRWA) در این شرایط بسیار تأسف‌بار است. همان‌گونه که دولت سوئد می‌داند، UNRWA تنها سازمان امدادی است که ظرفیت لازم برای انجام مؤثر عملیات کمک‌رسانی را دارد. GHF قادر به انجام این مأموریت نمی‌باشد. ازسرگیری پروازهای کمک‌رسانی اضطراری در ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۵، تنها مقدار ناچیزی از مایحتاج را تأمین می‌کند و این روش به دلیل خطرناک بودن، ناکارآمدی و تحقیرآمیز بودن برای مردم محلی، نمی‌تواند جایگزین راه‌های زمینی امن شود.

جنایات جنگی هولناک به ابزاری روزمره در کمپینی تبدیل شده‌اند که بسیاری آن را نسل‌کشی می‌دانند. نتیجه این اقدامات، محو سیستماتیک هر امکان زندگی فلسطینی در غزه است. این امر همچنین کاملاً همسو با اظهارات مقامات بلندپایه اسرائیلی درباره اهداف کمپین نظامی است و همزمان با برنامه‌ریزی دولت اسرائیل برای الحاق دوفاکتو بخش‌های بیشتری از کرانه باختری همراه شده است. این اقدام به‌طور چشمگیری تعداد شهرک‌های غیرقانونی اسرائیل را افزایش داده و عملاً کرانه باختری را به دو بخش تقسیم می‌کند، امری که امکان تشکیل یک دولت فلسطینی پیوسته را به شدت تضعیف می‌نماید.

حمایت رهبران حزب دموکرات‌های سوئد (SD) و حزب مسیحی‌دموکرات (KD) از جنایات جنگی نتانیاهو و مخالفت آن‌ها با ارزیابی دیرهنگام اما آگاهانه‌تر دولت سوئد مبنی بر وقوع جنایات جنگی جدی، واکنش قاطع جامعه بین‌المللی را می‌طلبد.

پرسش در مورد وقوع نسل‌کشی مستلزم تحلیل حقوقی در پرتو فجایع جاری است. بر اساس دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ)، فلسطینیان تحت کنوانسیون نسل‌کشی، گروهی تحت حمایت محسوب می‌شوند. در این درگیری، روزانه طیف گسترده‌ای از جنایات جنگی شدید رخ می‌دهد، از جمله کشتار عمدی، گروگان‌گیری، خشونت جنسی، بمباران‌های غیرانتخابی، حملات به غیرنظامیان و اهداف مدنی، استفاده از قحطی به‌عنوان روش جنگ، ممانعت از کمک‌رسانی سریع و بی‌قیدوبند بشردوستانه، حملات به بیمارستان‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها، مراکز درمانی، آمبولانس‌ها و کادر پزشکی، حمله به کارکنان صلح و تأسیسات آن‌ها، حمله به سازمان ملل و سایر نهادهای بشردوستانه، شکنجه و رفتارهای غیرانسانی. با این حال، این جنایات جنگی لزوماً به‌خودی‌خود نسل‌کشی محسوب نمی‌شوند.

بسیاری از این اعمال، جنایت علیه بشریت به شمار می‌روند، از جمله: قتل، بازداشت غیرقانونی، خشونت جنسی و باروری، آزار و اذیت، و تبعید یا جابه‌جایی اجباری جمعیت. برخی از این اعمال ممکن است در چندین دسته جنایی مختلف قرار گیرند — برای مثال، یک قتل می‌تواند همزمان جنایت جنگی، جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی باشد.

نسل‌کشی یک فرآیند است. اگرچه بسیاری از رویدادها پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ رخ داده‌اند، اما فرآیند نسل‌کشی اسرائیل از ۸ اکتبر آغاز نشد. این اقدامات پس از دهه‌ها خشونت سیستماتیک علیه فلسطینیان، از جمله نقض حقوق بین‌الملل در قالب تبعیض، آزار و اذیت، آپارتاید و غیره صورت گرفته است که توسط چندین مرجع حقوقی بین‌المللی محکوم شده‌اند. این تبعیض و حیوان‌زدایی طولانی‌مدت از یک جمعیت، زمینه را برای تشدید خشونت علیه فلسطینیان فراهم کرده است، موضوعی که در دستور موقت دیوان بین‌المللی دادگستری در ژوئیه ۲۰۲۴ به وضوح اشاره شده است.

تاکنون نزدیک به ۶۰٬۰۰۰ فلسطینی کشته شده‌اند (با احتمال بیشتر بودن آمار واقعی). بیش از ۱۸٬۵۰۰ کودک با نام مشخص جان باخته و ۳۳٬۰۰۰ نفر نیز در غزه زخمی شده‌اند. به‌طور متوسط، هر روز ۲۸ کودک کشته شده‌اند — معادل یک کلاس درس کامل. یک کلاس کامل از کودکان، هر روز در طول نزدیک به دو سال قربانی شده‌اند!

وحشیگری‌های غیرقابل‌دفاع ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و همچنین امتناع حماس از آزادسازی تمام گروگان‌ها، هیچ‌گونه توجیهی برای مقیاس و ماهیت عملیات‌های بعدی اسرائیل ندارد. اقدامات نظامی اسرائیل نقض کنوانسیون چهارم ژنو است که به‌طور صریح تخریب اموال خصوصی را — مگر در موارد ضرورت مطلق نظامی (ماده ۵۳) — ممنوع کرده و بیمارستان‌ها را از حملات مصون می‌دارد، مگر آن‌که برای آسیب رساندن به دشمن استفاده شوند (مواد ۱۸ و ۱۹). همچنین، جابجایی اجباری جمعیت به‌صورت دائم ممنوع است (ماده ۴۹). نقض این مقررات به‌عنوان تخلفات جدی از کنوانسیون محسوب شده و بر اساس اساسنامه رم دیوان کیفری بین‌المللی، جنایت جنگی هستند. علاوه بر این، این کنوانسیون اسرائیل را به‌عنوان قدرت اشغالگر موظف می‌کند که دسترسی به غذا و دارو را برای مردم غزه تضمین نموده و سیستم بهداشتی و زیرساخت‌های سلامت عمومی را در مناطق اشغالی حفظ کند (مواد ۵۵ و ۵۶).

برای تحقق نسل‌کشی، نیازی به نابودی تمام جمعیت فلسطینی نیست — تأثیرگذاری بر «بخش قابل‌توجهی» از آنان کافی است. برای جمعیتی کمی بیش از ۲ میلیون نفر مانند غزه، می‌توان با استناد به تعداد کشته‌شدگان در کنار اظهارات رهبران اسرائیل، این شرط را محقق شده دانست. علاوه بر این، ممانعت از دسترسی به منابع حیاتی — از جمله بمباران بیمارستان‌ها و تأسیسات آبی، جابجایی اجباری، محدودیت در دسترسی به غذا، آب و دارو، و همچنین قحطی، کم‌آبی و مرگ — همگی نشانه‌های نسل‌کشی هستند.

سخت‌ترین عنصر برای اثبات در نسل‌کشی، قصد خاص نابودی یک گروه قومی است. رهبران نظامی و غیرنظامی اسرائیل همراه با الگوی سیستماتیک اقدامات نامتناسب، نشان‌دهنده وضوح این قصد است. عباراتی مانند «محو فلسطین»، اشاره به فلسطینیان به‌عنوان «حیوانات انسانی» و همچنین حمایت گسترده افکار عمومی اسرائیل از اخراج عرب‌های اسرائیلی، همگی گواه این قصد هستند. این موارد نشانه‌های روشنی از نیت نسل‌کشی می‌باشند.

تقریباً تمام زیرساخت‌های غزه نابود شده‌اند. نزدیک به ۷۰٪ از تمام ساختمان‌ها، از جمله ۹۲٪ از خانه‌های مسکونی، تخریب یا آسیب دیده‌اند. غیرنظامیان مجبور به فرار از نقطه‌ای به نقطه دیگر در غزه هستند — مناطقی که بلافاصله پس از آن مورد حمله قرار می‌گیرند. یک جابجایی دائم و عمدی از فلسطینیان بی‌پناه در جریان است که باید به‌عنوان بخشی از یک استراتژی سیستماتیک برای نابودی غزه به‌عنوان خانه فلسطینیان در نظر گرفته شود. در حال حاضر، دستورهای تخلیه اسرائیل و مناطق نظامی ممنوعه، ۸۸٪ از غزه را پوشش می‌دهد. طرح اسرائیل برای انتقال حدود دو میلیون فلسطینی باقی‌مانده به یک «شهر بشردوستانه» در ویرانه‌های رفح، نه‌تنها غیرعملی است، بلکه نشان‌دهنده یک هدف بلندمدت برای اخراج دسته‌جمعی فلسطینیان از غزه است. تصمیم اسرائیل برای تسلط کامل نظامی بر نوار غزه نیز این موضوع را تأیید می‌کند.

همزمان، اسرائیل اشغال زمین‌های کرانه باختری را گسترش می‌دهد، امری که تصویر کلی از تمایل به حذف فلسطینیان از این منطقه را تقویت می‌کند. پاکسازی قومی معمولاً به نسل‌کشی منجر می‌شود. دلیلی محکم برای نظارت دقیق بر تحولات کرانه باختری وجود دارد.

دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) در دستور موقت خود در ژوئیه ۲۰۲۴ تأیید کرد که خطر جدی نسل‌کشی در غزه وجود دارد. دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) نیز حکم جلب بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، و یوآو گالانت، وزیر دفاع سابق این کشور (همراه با سه رهبر حماس که دو نفر از آن‌ها بعداً کشته شدند) را صادر کرده است. اتهامات فعلی آن‌ها شامل جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت است. با توجه به رویدادهای پس از نظر مشورتی ICJ در تابستان ۲۰۲۴، اکنون می‌توان ادعا کرد که آنچه در غزه جریان دارد، واجد شرایط عنوان «نسل‌کشی» است. برخی استدلال می‌کنند که این برچسب جنایی را نمی‌توان به‌کار برد، چراکه هنوز توسط هیچ دادگاهی تأیید نشده است. این ادعا تنها از این جهت درست است که نمی‌توان مجازات‌های قانونی فوری برای عاملان در نظر گرفت، اما به این معنی نیست که ادعای نسل‌کشی را نمی‌توان در صورت وجود شواهد قاطع مطرح کرد. در عمل، یک دادگاه ممکن است سال‌ها بعد به این نتیجه برسد، اما کشتار اکنون در جریان است و زمان تأثیرگذاری سیاسی و افکار عمومی بر نسل‌کُشان همین حالاست. در مواردی مانند این، که شواهد غیرقابل‌انکاری از نسل‌کشی وجود دارد، باید همین امروز این ادعا را مطرح کرد، نه آنکه به بهانه عدم صدور حکم دادگاه، آن را پنهان نمود. این استراتژی دقیقاً مورد حمایت جنایتکاران جنگی در اسرائیل است، اما جامعه جهانی نباید آن را بپذیرد.

جامعه بین‌المللی باید فوراً اقدام کند. این اقدامات شامل توقف تمام صادرات سلاح و همکاری‌های نظامی با اسرائیل، و فعال‌سازی تمام مکانیسم‌های دوجانبه و چندجانبه برای پایان دادن به این کمپین نسل‌کشی است. وزیر امور خارجه سوئد ادعا می‌کند که این کشور به‌تنهایی نمی‌تواند تجارت سلاح با اسرائیل را متوقف کند، اما او در اشتباه است. تجهیزات جنگی خارج از حوزه آزادی حرکت کالاها قرار داشته و تحت سیاست تجاری مشترک اتحادیه اروپا نیستند — موضوعی که اسلوونی و آلمان آن را پذیرفته‌اند.

در چنین شرایطی، معاون نخست‌وزیر سوئد از اسرائیل به دلیل «خدمت به جهان» تشکر می‌کند.ای نکه آلیس تئودورسکو از حزب دموکرات مسیحی (KD) و جیمی آکِسون از حزب دموکرات‌های سوئد (SD) از جنایتکاران جنگی تمجید می‌کنند، شاید تعجب‌آور نباشد، چراکه اعتبار آن‌ها مدتهاست از بین رفته است. اما اینکه معاون نخست‌وزیر سوئد با سخنان تحقیرآمیز، نه‌تنها خود، بلکه دولت و کشوری که نمایندگی می‌کند را خوار می‌سازد، واقعاً تکان‌دهنده است.

علاوه بر قدردانی اِبا بوش از کشتارهای اسرائیل، وی پیشنهاد انتقال سفارت سوئد به اورشلیم را نیز مطرح کرده است. این اقدام نقض قوانین بین‌المللی است، زیرا الحاق شرق اورشلیم توسط اسرائیل به رسمیت شناخته نشده است. همچنین با مواضع سازمان ملل، اتحادیه اروپا و سوئد مبنی بر تعیین وضعیت نهایی اورشلیم از طریق مذاکرات بین طرفین مغایرت دارد. این اظهارات حتی با حمایت صریح سوئد از راه‌حل دو دولت نیز سازگار نیست. سخنان معاون نخست‌وزیر نیازمند شفاف‌سازی موضع دولت و رد صریح آن توسط نخست‌وزیر است.

کیت بارلو:صدمین سالگرد زادروز لومومبا به ما یادآوری می‌کند که چرا او به قتل رسید / برگردان ز نادر ثانی