https://roshangari.info

.

خواهران ما پیشتاز بودند، جوانان جسور، نظام را به وحشت انداختیم، کارگزاران و عمله های  رژیم را تا حدودی به جان هم انداختیم، مطمئنا دیگر به شیوه سابق نمیتوانند یکه تازی کنند و… اما  جنبش فروکش کرد، شاید این مرحله هم به آخرش رسید (امیدوارم اشتباه میکنم) و ….  در انتظار خیزشی دیگر.

باید بپذیریم، والدین عموما در خانه بودند، طبقات پایین جامعه کمتر حضور داشتند، اعتصابات  گسترده  کارگری و  هماهنگ باهم نشد. فقط دعوت کردنها ی  کسانی که زمانی شاید آزادیخواه و مردمی بودند و اکنون کارمند خبرگزاریهایی که سیاست های کشورهای سلطه طلب را تبلیغ میکنند و یا   توصیه های آن دوستانی که پشت گود نشسته اند کمک نمیکند. مگر اروپا هست که کارگران بتوانند اعتصاب کنند و حداقل ۲ هفته  از «صندوق بیکاری» اتحادیه شان “مزد” بگیرند؟ یا اینکه انتظار دارید  اعتصاب کنند و برای اینکه زن و بچه های شان گرسنه نمانند  کلیه، کبد و یا  مغز استخوان شان را بفروشند، یا حداقل گرو بگذارند؟.

اتحاد و همبستگی برای پیروزی بر جمهوری اسلامی ضروریست،  اما همزمان باید صف خود را از کسانی که برای رسیدن به امیال شان مردم ما را چون «گوشت دم توپ»  میبینند جدا کرده و آنها را افشا کنیم. خوشبختانه در اعتراضات چند هفته گذشته مردم بصیرت خود را نشان داده  و مزدوران وابسته  به کشورهای خارجی، علیرغم  برخورداری از امکانات مالی و رسانه ای وسیع، غایب و گُم بودند. البته جمهوری اسلامی  از حضورآنها  تا حدی که موجودیتش را به خطر نیاندازد بدش نمی آید و میتواند بنفع خود استفاده تبلیغی کند، و می بینیم که  طوطی وار همیشه حرکت مردم را به همان مزدوران نسبت میدهد.

  باید چاره اندیشی  کرده و  این دور “باطل” خیزش و سرکوب را بشکنیم. شیوه های قدیمی جواب نمیدهند. قبلا نوشتم: «باید بتوانیم راههایی برای هماهنگی بین خودمان پیدا کنیم، اسمش هرچه باشد مهم نیست، ولی مبنایش باید شورایی باشد و از پایین. و گرنه بغیر از جمهوری اسلامی نیروهای پلید و مرتجع دیگری هم  هستند که اگرنجنبیم انقلاب آتی مان را خواهند  دزدید».

بسیاری از جوانان شرکت کننده در اعتراضات،انسانهایی  پیشرو، مترقی و مساوات طلب هستند،  میتوان گفت که خوشبختانه  به سازمان یا تشکیلات خاصی هم وصل نیستند. قصد درس دادن ندارم ،  سازمانهای پیشرو و مترقی که در خارج مستقر هستند باید بتوانند راههایی برای شرکت کردن و همراه مردم بودن  برای پیشبرد امر انقلاب را  پیدا کنند، باید درک کنند که شیوه های تاکنونی شان فاجعه بار بود. آیا میتوانید بدون اینکه آرم، نام و نشان  خود را تبلیغ کنید همراه مردم باشید؟ آیا میتوانید   برای ساختن آینده ای بهتر برای مردم  بدون تنگ نظری و پیش کشیدن “اصول” های لاتغییر خودتان باهمدیگر سر برخی مسائل که می تواند برای آینده کشور مفید باشند کنار بیایید؟ رسانه های  پرزور وابسته به آمریکا، انگلیس ، اسرائیل، عربستان و …  تلاش میکنند برای مان رهبر بسازند، باتوجه به فضای خفقان رسانه ای در ایران متاسفانه آنها شده اند تنها منبع خبرگیری مردم کشورمان. آیا نمیتوانید همه شما  با همدیگر و جمع کردن همه امکانات تان  رسانه ای قوی تولید کنید؟

مخالفت با هر نوع اتوریته شخصی  و قهرمان سازی  فردی و یا تشکیلاتی. تجربه ثابت کرده که قدرت که در اختیار شخص یا تشکیلات قرار گیرد،  نتیجه اش میشود امکانات فراوان، سواستفاده،  فساد، سرکوب و دیکتاتوری. ۳ ماه اخیر سرگذشت بسیاری از “قهرمانان”، سیاستمداران و رهبران  کشورها از جنگ جهانی دوم تاکنون که سابقه مبارزاتی و آزادیخواهی داشتند را خواندم. هیچکدامشان دیکتاتور مادرزاد نبودند. مطمئن هستم  که بیشتر شان انسانهایی آزادیخواه و مساوات طلب بودند، اما همه آنها پس از کسب قدرت به انسانهایی غیردمکرات و گاها دیکتاتور تبدیل شدند. تنها یک استثنا پیدا کردم و آن هم چه گوارا بود. علیرغم  داشتن پست های مهمی چون وزیر صنایع، رهبر طرح اجرای اصلاحات ارضی، وزیر دارایی، رئیس بانک مرکزی، نماینده کوبا در بسیاری از سفرهای بین المللی ، برای پیشبرد امر انقلاب در آمریکای لاتین پست های دولتی خود را رها کرد و سرانجام توسط سیا  پس از شکنجه کشته شد.

مخالفت با جنگ مسلحانه. حتی یک کودک دبستانی هم میداند که درشرایط کنونی، با توجه به همسایه هایمان هرگونه جنگ فراگیر مسلحانه، با یارگیری همسایگان مان ، آمریکا و اسرائیل از داخل کشور راه ما به همانجایی ختم میشود  که مردم لیبی، عراق، افغانستان، یمن به آن رسیدند.

مخالفت با تحریمها، قبلا گفتم:« چرا  تنبیه جمعی مردم ؟ مگر قبل از وضع  تحریم های گسترده  اقتصادی، سران دول زورگو دم از “تحریم های هوشمند”  نمیزدند؟ چه برسر مردم  با این تحریم ها  آمد؟» البته این به معنای آن نیست که علت وضعیت بد معیشت مردم  فقط تحریمها هستند، بی کفایتی، دزدی، ارتشا و چپاول و غارت کشور توسط گردانندگان رژیم دوش به دوش تحریمهای غرب، پا به پا و دست در دست هم  عامل اصلی فلاکت مردم شریف ما هستند.

 باید شجاعت داشته و تمام این نکات  را بدون ترس از تهمت زدنها بیان کنیم

//   ن.ا