https://roshangari.info

.

روزنامه های اسرائیلی نوشته اند که شالوم کانر، راننده و محافظ موشه دایان* وزیر دفاع سابق اسرائیل ( ۸۱-۱۹۱۵)، چشم بند معروف او را به مزایده گذاشته است. همین روزنامه ها خبر داده اند که خانم راشل دایان، بیوه آقای دایان به این کار اعتراض کرده و گفته است که از این کاراوبر آشفته شده است.

اوه، خانم دایان. بگذارید آقای محافظ کارش را بکند و به طور سمبولیک هم که شده چشم بند را از روی آن یکی چشم آقای دایان بردارد، شاید او برخلاف وقتی که زنده بود بتواند دنیا را با دو چشم ببیند. و ببیند مردمی که با فشارارتش تحت فرماندهی او در کناره رود اردن رانده شدند، رانده می شوند، تا اسرائیل در وسعت مرزهایی که خدا به قوم برگزیده خود وعده داده توسعه یابد، اکنون در قطعه زمینی زندگی می کنند که متراکم ترین سرزمین مسکونی جهان است، در این سرزمین که باید دایم با خشونت مچاله تر و مچاله تر شود تا سرزمین موعود خدا داده گشاد تر و گشادتر شود، بر اساس تحقیق دانشجویان دانشگاه بتلهایم بسیاری از خانواده های فلسطینی ۵ روز هفته آب ندارند- “دانشجویان نوشتند در سفر به یک منطقه اسکان داده شده یهودی نشین در ۵ مایلی بتلهایم دیدیم که فلسطینی ها در گرمای طاقت فرسای تابستان از تامین آب آشامیدنی روز مره ناتوانند و آب را با بهای گران و قیمت های متورم از تانکر ها می خرند، درحالی که اسکان داده شده های یهودی با گشاده دستی چمن های سبزشان را آب میدادند، فواره ها آب را به اطراف پخش می پاشید، و سروصدای کودکان یهودی که در استخرهای سرباز شنا می کردند آن چه را که در بیرون دیده بودیم غیر واقعی جلوه میداد.بتی جین بیلی – حلقه – دسامبر۱۹۹۶”- برای تحقق وعده خدای اسرائیل این سرزمین چنان تنگ شده است که کودکانش به خبرنگاران گفته اند وقتی تظاهراتی اعلام می شود آن ها به تظاهرات می پیوندند تا “اندکی نفس” بکشند، کودکانی که راب وایندر خبر نگار بی بی سی آن لاین نوشت دیگر “امید ناچیزی ” در آن ها مانده است، وهم او نوشت روح وروان این کودکان مثل پیکر کوچک شان در عذاب است و اکثریت شان از “پی تی اس دی” ، یعنی نابسامانی های روانی ناشی از استرس رنج می برند، کودکانی که یک بررسی در نوار غزه نشان داده است از هر سه نفرشان یکی شب ها کابوس می بیند، جایش را تر می کند، و روزها نمیتواند تمرکز حواس پیدا کند. کودکانی که خلیل شافی عضو انجمن سلامت روانی غزه در باره آن ها به خبرنگار بی بی سی گفته است وقتی سربازان اسرائیلی در خیابان ها تیراندازی میکنند، آن ها فریاد زنان و گریه کنان به سوی پدر می دوند و ملتمسانه می گویند با با، بابا کجا قایم شوم؟

و پدر کجا را نشان بدهد که امن باشد، حتی آغوش خودش برای کودک خطر زاست. . کودکانی که خشونت و مرگ از هستی شان جدا پذیر نیست. ” ۹۰ در صد این کودکان شاهد آن بوده اند که سربازان ارتش اسرائیل در خانه را می شکنند، افراد خانواده را کتک می زنند، اسباب خانه را خراب می کنند . بسیاری از آن ها خودشان آماج ضربه سربازان قرار گرفته اند، به حدی که استخوان شان شکسته است، یا به آن ها تیر اندازی شده است، یا مورد حمله گاز اشک آور قرار گرفته اند- دکتر سمیر قوتا در ژورنال مطالعات فلسطینی ” . بررسی ها نشان میدهد در غزه ۸۳٫۲ درصد کودکان خود شاهد ان عینی تیراندازی های مداوم هستند، ۶۶٫۹ درصد آن ها شاهد زخمی و کشته شدن انسان های دور و بر خود بوده اند، و تنها ۸٫۷ درصد آن ها اصلا امیدی به برقراری صلح دارند.

کودکانی که آن قدرتحقیر والدین خود، و آن قدر خشونت دیده اند که دیگر این به باورشان تبدیل شده که خشونت نه تنها علت دردهای شان است بلکه راه حل دردهای شان هم هست و ۲۴ درصد آن ها گفته اند که خود را بالقوه یک نامزد بمب گذاری انتحاری میدانند. چه طور میتوانند تصوری غیر از این داشته باشند وقتی که با چشم خود دیده اند بچه های ۱۴ -۶ ساله در راه مدرسه خان یوسف با بمب تکه پاره شدند، چه طور میتوانند تصوری غیر از این داشته باشند وقتی که راه بازگشت از مدرسه به خانه برای شان مثل تونل جهنم است و هرآن ممکن است سربازان اسرائیلی در پاسگاه های کنترل به بهانه ای آن ها را از مادران شان جدا کنند. کودکانی که حتی حیوانات باغ وحش شان در رفح را نیروی ویژه اسرائیل ” ترور” کرد.

دایان که وقتی یک چشم داشت به نوشته دخترش مجنون آن بود که زمین ها را حفر کند تا میراث افتخار قوم برگزیده را بیابد، حالا که در سرزمین بی مرز مرگ غنوده است ، بگذار با هردو با چشم ببیند، شاید جهانی را ببیند که کودکان کمپ های پناهندگی دیده اند و در عکس هایی که دوربین از چشم آن ها از جهان گرفته است منعکس شده است .

شاید اگر دایان ها – وهمه آن ها که قدرت و قدرت طلبی خود را به خدا و دین خدا منتسب می کنند دنیا را با دو چشم ببینند- شاید پیامبر بیچاره یهود را از اتهام نژاد پرستی تبرئه کنند، و بپذیرند که انسان ها حقوق برابر دارند و هیچ قومی برگزیده و هیچ قومی ملعون نیست، و هیچ گروهی از مردم مستحق آن نیست که در کوره آدم سوزی هیتلر خاکستر شود، یا خانه و کاشانه اش با بولدوزر ارتشی قوی پنجه صاف شود، شاید بپذیرند هیچ دولتی نمیتواند یهودی، مسلمان، مسیحی، کمونیست، یا آته ئیست باشد، و هر دولتی باید برگزیده و منتخب شهروندان خود باشد و پاسدار حق همه شهروندان از هر مذهب و آئینی.

آقای دایان مرده است واز محافظ اش برای حفظ زندگی او دیگر کاری ساخته نیست، اما اگر حراج چشم بندی که یک چشم او را می بست باعث شود قهرمان هایی که در دنیای یک چشم ها از شانه ها بالا میروند و به عرش اعلی رسانده میشوند، پا روی زمین بگذارند و به انسان تبدیل شوند، آن وقت آقای محافظ خدمت بزرگی به دایان وانسان کرده است که در زمان حیات او نمی توانست بکند.

* موشه دایان در جنگ جهانی دوم وقتی که همراه ارتش انگلیس می جنگید یک چشم خود را ازدست داد و چشم بندی را که علامت مشخصه او بود، برای پوشاندن آن مورد استفاده قرار میداد. او در جنگ های توسعه طلبانه اسرائیل که هنوزعواقب آن دامن گیر مردم منطقه است نقش مهمی ایفا کرد. او فرمانده کل قوای اسرائیل در جنگ ۱۹۵۶ بود که نقشه اشغال صحرای سینا طی آن ریخته شد. او در جنگ ۶ روزه ۱۹۶۷ که بر اساس آن نوار غزه و ساحل غربی رود اردن نیز اشغال شد وزیر دفاع بود. اگر چه در سطح دیپلوماتیک اسرائیل میگوید هردو جنگ دفاعی و برای حفظ امنیت مرزهای اسرائیل بود ه است ، ولی خود رهبران اسرائیل در فرصت های گوناگون حقیقت را گفته اند . از جمله ازر وایزمن فرمانده نیروی هوایی سابق اسرائیل که از جمله بازهای سیاست اسرائیل محسوب میشد در مورد جنگ ۱۹۶۷ گفت: هیچ تهدیدی نسبت به اسرائیل وجود نداشت، بلکه آنچه حمله به مصر، اردن و سوریه را توجیه می کرد این بود که اسرائیل از ابعاد، فضا و کیفیتی که امروز دارد برخوردار شود. مناخیم بگین در مورد همین جنگ گفت در ژوئن ۱۹۶۷ ما در برابر یک انتخاب قرار داشتیم . تمرکز ارتش مصر در سینا به معنای آن نبود که ناصر واقعا می خواست به ما حمله کند. ما با ید با خودمان صادق باشیم . ما تصمیم گرفتیم که به آن ها حمله کنیم .( چامسکی . مثلث شوم) . اسحاق رابین در این مورد به لوموند ۲۸ فوریه ۱۹۶۸ گفت من فکر نمیکنم ناصرخواهان جنگ بود. دو لشگری که او به سینا فرستاد برای آغاز کردن جنگ کافی نبود. او این را می دانست و ما نیز این را میدانستیم. و سرانجام خود موشه دایان که دستور اشغال تپه های جولان را داد (به نقل از نیویورک تایمز ۱۱ مه ۱۹۹۷)گفت بسیاری از حملات ایذایی سوریه توسط خود اسرائیل یا ساکنان کیبوتز سازمان داده می شد، ما تانک ها را می فرستادیم تا آن ها را تحریک کنیم و اگر واکنش نشان نمیدادند آن قدر جلو می رفتیم تا مجبور شوند واکنش نشان دهند. بعد ما نیروهای مسلح و بعد نیروی هوایی را می فرستادیم.

سوسن آرام