شوینیسم «آریایی» و خلیج «همیشه» پارس؟
جواد قاسم آبادی
این قلم ریزنقش قصد صرف وقت و دامن زدن به یک جنگ زرگری بی معنی بی حاصل را نداشتم تا زمانی که فرمایشات علی آقا جوادی (۱) از «اتحاد بازنشستگان» در ایران را زیارت کردم!
بواقع اندر مبارزات قهرمانانه شوینیست های ایرانی ضد بقیه ملل جهان، برای شخص من از همه مفرح تر «مبارزات» شاعرانه برای همیشه پارس کردن خلیجی ست که نه در شمال، نه در جنوب و نه در غرب آن اثری از آریا و پارس و پارسی دیده نمی شود!
واقعاً برای من ادعایی از این عجیب تر وجود ندارد که زن و مرد و جوان و پیر دری زبان خود آریایی پندار اینچنین جنگی براه اندازند که یکی اونور دنیا به نقشه نگاه کند و ببیند که تمامی زندگان و حتی مردگان اطراف این خلیج بزبان عربی صحبت می کنند و حتی اگر خود را ایرانی بدانند اما ربطی به آریا و پارس و پارسیسم ندارند!
خنده دار نیست که برخی برای ارضای احساسات آریایی خود بخواهند بزور مهر پارسی بر خلیجی زنند که همه ساکنان اطراف آن غیر پارس هستند؟
چنین ادعاهای عجیب و غریبی فقط در خورجین شوینیست های ایرانی پیدا می شود که حاضر نیستند این خلیج را همچنان که هست «خلیج ایران و عرب» بنامند!
اساسا واقعیت در ذهن شوینیستی آریایی جایی ندارد چون یک ملت در این منطقه وجود دارد و آن ملت پارس است!
یک زبان در این منطقه رسمیت دارد و آن هم زبان پارسی ست!
یک نوع حاکمیت در این منطقه مقبولیت دارد و آن هم حکومت قدر قدرت متمرکز شاهنشاهی ست!
یک دریا در این منطقه وجود دارد و آن هم دریای پارس نشان خزر است!
در نتیجه بر مبنای این منطق هر خلیجی هم که در این منطقه وجود داشته باشد همیشه پارسی خواهد بود!
این منطق که ظاهر آن خیلی ایران دوست و حتی ایران پرست است در سده گذشته نه تنها هیچ خدمتی به نزدیکی ملل ساکن ایران و منطقه نکرده است بلکه با دفاع از یک دولت مرکزی قدر قدرت و مخالفت احساسی عصبی با اعطای مستقیم قدرت به شهروندان امروز و آینده ایران، آب به آسیاب دولت قدر قدرت حاکم ریخته است!
سیاستی که با ادعاهای نادرست در مورد «اصالت» پارس و پارسی و اصلیت آریایی برای خود، باعث خشم و نفرت دیگر شهروندان ایران و ساکنان کشورهای همسایه و تقویت منطق ناجمهوری نااسلامی ایران در داخل و خارج از ایران شده است!
همین بلوا بنوعی دیگر بر سر تقسیم دریاچه خزر مطرح شد و آریایی جماعت با هیچ منطقی حاضر به تجدید نظر در مورد قرارداد منعقد بین «اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی» و ایران (۲) و (۳) نبود.
بیایید یکبار برای همیشه این منطق ساده را بفهمیم که دفاع نادرست از هر حقی نه تنها حق را احیا نمی کند بلکه آب به آسیاب باطل می ریزد!
جواد قاسم آبادی (م. ع. ب)
آموزگار تبعیدی
اردیبهشتماه ۱۴۰۴
(۱)
🍃🍃
“این خلیج فقط یک نام نیست، هویت ماست!”
نه، این فریاد نه هویت است، نه حقیقت؛ فقط زنجیر است!
میگویند: “این خلیج فقط یک نام نیست، هویت ماست!” و ما فریاد میزنیم: دقیقاً مشکل همین جاست. وقتی نام یک خلیج بدل میشود به “هویت”، به پرچم، به رگ گردن، دیگر جایی برای انسان، برای درد و رنج و محرومیت و نابرابری، برای آزادی و رهایی نمیماند. این ادعا، نه دفاع از تاریخ است، نه ادای احترام به جغرافیا؛ بلکه تلاش برای مقدس سازی نقشهای است که مرزهایش را فاتحان کشیدهاند، و اسامیاش را امپراتورها بر آن حک کردهاند. ما میپرسیم: کدام هویت؟ کدام تاریخ؟
هویتی که از زبان “خلیج فارس” یا “خلیج عربی” جاری میشود، تاریخی را نمایندگی نمیکند که از استخوانهای شکستهی کارگر بندرعباس یا زن خوزستانی یا اماراتی یا مهاجر تبعیدی ساخته شده باشد. تاریخی را نمایندگی نمیکند که در گلوی خاموش زنان سواحل این خلیج، در گورهای بینام مهاجران سوخته در سواحلِ نفتزده نهفته است. اینان در هیچ نقشهای ذکر نمیشوند، اما حاملان واقعی تاریخ این خلیجاند. بلکه همان تاریخ شاهان است، تاریخ ارتشها، تاریخ قهر و سرکوب؛ تاریخی که با نام کوروش و ناصر و محمدرضا و بنسلمان و امثالشان نوشته شده – نه با نام انسانهایی که هرگز حق نداشتند نقشه را تغییر دهند، اما همیشه ناگزیر بودند خون خود را روی آن بریزند.
هویتی که خود را در “نام خلیج” میجوید، چیزی نیست جز خرافهای نوین؛ همانند مذهب، همانند سلطنت. نه از آن مردم است، نه ابزاری برای رهایی. ساخته شده تا تودهها را به پرچم و نقشه و گذشتهای جعلی وابسته کند؛ تا استثمار و خفقان و محرومیت امروز را با “افتخار” دیروز بپوشاند.
اما “این خلیج، هویت ماست” یعنی چه؟
…
(۲)
رژیم حقوقی دریای خزر – ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85_%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82%DB%8C_%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DB%8C_%D8%AE%D8%B2%D8%B1
(۳)
کنوانسیون دریای خزر: تقسیم عادلانه خزر یا “ترکمنچایی” دیگر؟ – DW – ۱۳۹۷/۵/۲۱
https://www.dw.com/fa-ir/iran/a-45052657
Comments
شوینیسم «آریایی» و خلیج «همیشه» پارس؟ <br> جواد قاسم آبادی — بدون دیدگاه
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>