امروز بیستم دی ماه شورای عمومی انجمن‌های علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در رابطه با اخراج سه تن از اساتید ممتاز و محبوب در لابی دانشکده به رسم همیشگی حراست به خشونت کشیده شد.

همانند شوراهایی که در چند وقت اخیر در دانشکده برگزار شده بود، شورا با حضور اعضای حراست، دانشجویان و حضور تعدادی از اساتید و ریاست دانشکده در لابی برگزار شد.

پاسخ نقد بر حق یکی از دانشجویان از معاونت دانشجویی دانشکده به اقداماتی ختم شد که حتی با منطق غیرمنطقی این روزهای حراست نیز قابل توجیه نبود. پس از این‌که یکی از دانشجویان منتقد برای حضور در کلاس، شورای عمومی را ترک کرد یکی از نیروهای حراست در تعقیب وی وارد کابین آسانسور شد. هنگامی که این دانشجو سعی داشت در طبقه دوم از آسانسور پیاده شود یکی دیگر از نیروهای حراست از خروج او ممانعت کرده و او را داخل کابین آسانسور محبوس کرد. پس از حبس این دانشجو در کابین آسانسور با تهدید و خشونت بسیار و ضبط کارت دانشجویی وی دیگر دانشجویانی که از این واقعه مطلع شده بودند برای مداخله و جلوگیری از این اقدام مذبوحانه حراست خود را به طبقه چهارم رساندند و مشاهده کردند که یکی دیگر از نیروهای حراست برای جلوگیری از خروج دانشجو، درب آسانسور را از پشت گرفته و عملا این دانشجو را در کابین آسانسور محبوس کرده بود. با حضور دانشجویان این اقدام حراست ناکام ماند.

پس از حضور مجدد دانشجویان در لابی دانشکده هنگامی که قصد در احراز هویت نیروهای خاطی داشتند با برخورد فیزیکی آن‌ها روبه‌رو شدند. به رسم همیشه حراست نقش خود را در حمایت از آرمان آزادی بیان با متشنج کردن فضای همفکری دانشجویان به خوبی ایفا کرد و مدالی دیگر بر دیوار افتخارات خود در سرکوب و ایجاد خفقان در فضای دانشگاه آویخت. این واقعه حتی برای خود اعضای حراست نیز شوکه‌کننده بود به طوری که یکی از مسئولین حراست پس از دعوت دانشجویان به پیگیری قانونی اقدام افراد خاطی در جواب پرسش دانشجویان که از چه کسی و به چه کسی شکایت کنیم پاسخی جز “نمی‌دانم” نداشت. البته می‌دانیم که نیروی حراست با دانشجو گفت‌وگو نمی‌کند و در همین حین یکی از دانشجویان را تهدید به بریدن زبانش کردند! مقصود این گفت‌وگوی کوتاه حراست با دانشجویان خریدن وقت برای فراری دادن نیروهای خاطی به طور پنهانی از دانشکده علوم اجتماعی بود به نحوی که هویت و حتی شماره پرسنلی هیچ کدام از آن‌ها مشخص نشد.

دغدغه ما محکوم کردن لمپن‌هایی نیست که از بدو ورود نشان داده‌اند به اندازه سر سوزنی با مناسبات دانشگاهی آشنایی ندارند. مشکل ما ساختاری است که بدون هیچ چهارچوب شفاف و مشخصی به این افراد اجازه می‌دهد آزادانه و به هر نحوی که عقلشان (!) حکم می‌کند عمل کنند. شورای صنفی دانشجویان علوم اجتماعی این اقدام را محکوم نمی‌کند، چراکه می‌دانیم تا ساختار این‌گونه باشد نه‌تنها به این افراد اجازه جولان داده می‌شود بلکه آن‌ها را در بستر خود می‌‌پرورد. خاطی خطاب کردن شخصی خاص صرفا پاک کردن صورت مسئله است و دردی از ما دوا نمی‌کند. ما ساختار را محکوم می‌کنیم، ساختاری که چنین سازوکاری را ترتیب داده است.

↩️منبع: شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
*****

*****