به گزارش سایت دیده بان ایران؛ بررسی‌های مرکز آمار ایران نشان می‌دهد که تعداد افرادی که کمتر از دو دلار در روز درآمد دارند، ۹ برابر افزایش داشته است.

بر اساس این گزارش، در سال 1391 افرادی که کمتر از دو دلار در روز درآمد داشتند، ۰.۰۸ درصد از کل جمعیت را تشکیل می‌دادند اما در سال ۱۴۰۰ به ۰.۷۲ درصد افزایش پیدا کردند؛ این یعنی یک رشد ۹ برابری.

همچنین در همین بازه زمانی، تعداد اشخاصی که دارای درآمد کمتر از یک دلار در روز نیز بودند، ۹ برابر شده است.

در حالی در سال ۱۴۰۰، تعداد افرادی که کمتر از دو دلار در روز درآمد داشتند با افزایش ۹ برابری مواجه شد که اگر بیشترین قیمت دلار را در این سال حدود ۳۰ هزار تومان در نظر بگیریم، این افراد با دریافتی ۶۰ هزار تومان در روز، ۲۰ هزار تومان کمتر از حداقل دستمزد روزانه مصوب شورای عالی کار، درآمد کسب می‌کردند. 

هر ساله در روزهای پایانی اسفندماه در نشست‌های متعدد شورای عالی کار بر سر دستمزد کارگران چانه‌زنی می‌شود تا بلکه قدرت خرید آنها بازگردد. اما در حالی تلاش‌ نمایندگان کارگری برای افزایش حداقل مزد ادامه دارد که گروه‌های بسیاری کماکان مزدی کمتر از آنچه مصوب می‌شود، دریافت می‌کنند.

برای سال آینده هم کارشناسان سال سختی را برای اقتصاد ایران ترسیم می‌کنند. پیش‌بینی‌ها از تورم بالای ۵۰ درصد حکایت دارند و صاحب نظران می‌گویند قدرت خرید چهار میلیون نفر ۲۰ درصد کاهش می‌یابد.

به دلیل ترسیم چنین چشم‌اندازی، کارگران نگران فردای خود هستند. به دنبال آن نمایندگان این گروه در نشست شورای عالی کار تلاش می‌کنند تا دستمزد با دو مولفه مهم یعنی سبد معیشت و تورم مطابقت داشته باشد. البته آنطور که اطلاعات منتشر شده از آخرین نشست مزد ۱۴۰۲ نشان می‌دهد کمیته مزد هزینه سبد معیشت را حدود ۱۲ میلیون تومان پیشنهاد کرده است.

اما نمایندگان کارگری می‌گویند هزینه این سبد باید حدود ۱۷ میلیون تومان باشد. اگر آنچه کمیته مزد می‌گوید، تصویب شود این امر یعنی هزینه سبد معیشت با خط فقر اعلامی وزارت رفاه هم که ۱۴ میلیون تومان برای خانوار چهار نفره تهرانی است، مطابقتی نخواهد داشت. با اینحال اعضای کارگری شورای عالی کار می‌گویند هنوز تصمیمی درباره‌ی هزینه سبد معیشت اتخاذ نشده و قرار است در جلسه آتی تصمیم نهایی گرفته شود.

بر اساس این گزارش، ۱۴ میلیون کارگر در انتظار تعیین تکلیف درآمد خود برای سال ۱۴۰۲ هستند تا ببینند آیا می‌توانند از پس هزینه‌های سرسام‌‌‌آور در سال آینده برآیند یا سالی سخت‌تر از امسال در انتظار آنهاست؟