بیانیۀ هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر) به مناسبت   اول مهر؛ روز بازگشائی مدارس و آغاز سال تحصیلی جدید

کلاس درس،

سنگری مهم در خدمت جنبش انقلابی

 «زن، زندگی، آزادی»

۱ـ آغاز سال تحصیلی با فشار اقتصادی بی‌سابقه بر خانواده‌ها

 زنگ مدارس سراسر کشور در روز دوشنبه اول مهر ۱۴۰۴ به صدا در می آید و  سال تحصیلی جدید در مدارس و دانشگاه‌ها آغاز می شود. در این سال تحصیلی (۱۴۰۴- ۱۴۰۵) بیش از ۱۶.۵ میلیون دانش‌آموز مشغول تحصیل خواهند بود و حدود یک ‌میلیون معلم، مدیر، معاون مدرسه و کارکنان آموزش و پرورش در بیش از ۱۰۰ هزار مدرسه دولتی و ۲۰ هزار مدرسه غیردولتی و بیش از ۳۰۰۰ کانون فرهنگی، تربیتی، آموزشی و پرورشی، پرورش‌دهنده ۸ میلیون و ۱۵۰ هزار دانش‌آموز دختر و حدود ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار دانش‌آموز پسر خواهند بود. یکی از علل کمتر بودن تعداد دانش آموزان دختر بویژه در مقطع راهنمایی و دبیرستان این است که  ۳۰ درصد دختران دبیرستانی کشور به دلائل گوناگون و بویژه خانوادگی از روند تحصیل باز می مانند و سالانه ۲۰۰ هزار نفر از جمعیت دختران ۱۵ تا ۱۹ ساله  گاه از سر ناچاری و اجبار ازدواج می‌کنند.

 با آغاز سال تحصیلی جدید، خانواده‌ها با افزایش شدید هزینه‌های تحصیل دانش‌آموزان روبه‌رو هستند. بر اساس آمار رسمی، تورم لوازم‌التحریر در سال ۱۴۰۴ بیش از ۵۰ درصد بوده و پر کردن کوله‌پشتی یک دانش‌آموز بین ۲۰۷ هزار تا ۸ میلیون و ۲۶۰ هزار تومان هزینه دارد. مجموع هزینه‌های تحصیل شامل نوشت‌افزار، لباس فرم، کیف مدرسه و سرویس می‌تواند از حدود ۳ میلیون تا بیش از ۱۵ میلیون تومان برای هر دانش‌آموز باشد. چند روز پیش رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی اعلام کرد که قیمت کتاب‌های درسی در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ نسبت به پارسال حدود ۶۰ درصد افزایش یافته است. کتاب هایی که به دانش آموزان فروخته خواهد شد.

 دانش آموزان ایران در ۱۲ نوع مختلف از مدارس که هرکدام ویژگی‌ها و شرایط خاصی را برای آموزش دانش‌آموزان فراهم می‌کنند، مشغول تحصیل خواهند بود. مدارس دولتی که با بودجه دولتی اداره می‌شوند که هر چند در حرف رایگان است ولی در عمل شهریه و دیگر هزینه ها را بر خانواده ها تحمیل می کنند، مدارس غیرانتفاعی که توسط بخش خصوصی اداره شده و شهریه های کلان دریافت می‌کنند، مدارس تیزهوشان (سمپاد) ویژه دانش‌آموزان با استعداد بالا و با آزمون ورودی، مدارس نمونه دولتی به اصطلاح با کیفیت که دانش‌آموزان را از طریق آزمون پذیرش می‌کنند و هشت نوع مدرسه دیگر. موضوع شهریه ها یکی از مشکلات اساسی والدین است. برای مثال شهریه مدرسه بین المللی شیراز که سال گذشته ۱۵۰ میلیون تومان بود، امسال با شهریه ای معادل ۴۵۷ تا ۶۰۰ میلیون تومان، اعتراض والدین را برانگیخته است.

۲ـ کالایی‌سازی آموزش و شکاف طبقاتی در کنکور

سیاست حاکمیت اسلامی اساسا بر کالائی سازی و طبقاتی کردن آموزش بنیان گذاری شده است. حتی در مدارس دولتی که باید رایگان باشد، در اکثر موارد از والدین دانش آموزان شهریه و یا وجوهی به بهانه های گوناگون دریافت می کنند. این فشار مالی باعث رشد ترک تحصیل در میان دانش آموزان مقاطع مختلف شده است. از این رو نرخ ترک تحصیل در مقاطع ابتدایی و متوسطه  در سال های اخیر رو به رشد بوده است. این فشار مالی برای خانواده‌ها به ویژه دهک‌های متوسط و پایین درآمدی بسیار سنگین است و در سطوح مختلفی منجر به ترک تحصیل یا کاهش کیفیت آموزش دانش‌آموزان می شود. بر پایه آمارهای چند سال اخیر، سالانه نزدیک به یک میلیون دختر و پسر کشور از چرخه تحصیل باز می مانند.

نگاهی به آمار قبول شدگان کنکور سراسری نیز طبقاتی شدن آموزش در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی را به شکل برجسته ای نمایان تر می سازد. شرکت در کلاس‌های کنکور ، خرید کتاب‌های کمک ‌ـ آموزشی و تست‌زنی، عملآ قبولی در  دانشگاه‌های برتر را به انحصار دهک‌های پردرآمد درآورده و سد راه فرزندان دهک‌های پایین درآمدی به دانشگاه شده است. طبق آمار رسمی از هر دو رتبه زیر ۳ هزار، یکی متعلق به  فرزندان والدین پردرآمد دهک های ۹ و ۱۰ می باشد. سهم این دو دهک در جمع ۳ هزار رتبه برتر کشوری افزایش قابل‌توجهی یافته است، به‌طوری‌که ۵۴ درصد قبولی‌های زیر ۳ هزار مربوط به همین دو دهک ثروتمند است. اگر محدوده جامعه آماری را دو دهک دیگر اضافه کنید؛ ۷۵ درصد قبولی‌های زیر ۳ هزار در اختیار فرزندان خانوداه های با درآمد متوسط و بالای ۴ دهک ۶ تا ۱۰ قرار می گیرد. از این رو  سهم کم‌درآمد های پائین جامعه (دو دهک ۱ و۲)، یعنی فرزندان خانواده های مزد و حقوق بگیر و تهیدست در میان قبول شدگان کنکور حتی به ۱۰ درصد هم نمی‌رسد. به دیگر سخن، فرزندان اکثریت عظیم فرودستان جامعه امکان حضور در دانشگاه های برتر کشور را نخواهند داشت. سیاست کالائی سازی و طبقاتی کردن آموزش در حالی اعمال می شود که اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌گوید: «دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به‌طور رایگان گسترش دهد».

۳ ـ مدارس تحت سلطه نگاه امنیتی و پلیسی

سیاست بشدت سرکوبگرانه حاکم در مدارس و دانشگاه های کشور، عنصر کالائی سازی آموزش و طبقاتی تر کردن آن را تکمیل می کند. سیاست رسمی حاکمیت در تمامی دوران تسلط فاشیسم اسلامی، ممانعت از رشد علم و آگاهی های امروزین و مدرن بوده است. انتخاب وزیر آموزش و پرورش از جبهه پایداری و مصباحیون تاریک اندیش، کسی که خود را سرباز احمد رضا رادان ، قصاب کهریزک و رئیس نیروی انتظامی می داند، نشان می دهد که سیاست حاکم بر آموزش و پرورش تا چه حد امنیتی و سرکوبگرانه است. تشدید فشار های سنگین امنیتی بر فعالان صنفی معلمان، با احضار، تهدید تلفنی، بازداشت و زندانی کردن ده ها تن از آنان، اخراج ، تعلیق، انفصال از کار ، انفصال از مشاغل و خدمات دولتی، بازنشستگی اجباری با تقلیل رتبه شغلی و تبعید چند صد معلم و سرکوب دانش آموزان از محورهای اساسی اقدامات حراست آموزش و پرورش در همکاری کامل با قوه قضائیه و نهادهای امنیتی بوده است. در تازه ترین مورد دستگیری ۱۸ تن از نمایندگان و فعالان صنفی فرهنگیان در روز سه شنبه ۲۵ شهریور، در نخستین روز برگزاری مجمع فوق العاده «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان»  برای اصلاح اساسنامه، در شهرضا استان اصفهان، نشانۀ این سیاست سرکوبگرانه است. این اقدامات نشان می دهد که کنترل و سرکوب پلیسی در مدارس یک سیاست  حاکمیتی است. سیاستی که تلاش می کند هر نوع اندیشه آزاد و تلاش معلمان برای اجرای دقیق وظیفه انسانی و شغلی خود را در نطفه خفه سازد. این سیاست سرکوب گرانه با رشد و گسترش مبارزات صنفی معلمان ابعاد خشن تری به خود گرفته است. علاوه بر سرکوب خشن هر نوع فعالیت صنفی در مدارس، اعمال دیدگاه های ارتجاعی و ضد زن و تزریق افکار عقب مانده در کتاب های درسی، یکی دیگر از ابزارهای تسلط حاکمیت بر عرصه آموزش است. به دیگر سخن، سیاست رسمی حاکمیت در تمامی عرصه های آموزش، تحمیل فاشیسم مذهبی در تمامی ابعاد بر بدنه آموزشی کشور است.

۴ ـ جنبش معلمان؛ ستون استوار جنبش «زن، زندگی، آزادی»

سرکوب سیاسی و ایدئولوژیک حاکمیت اسلامی، علیرغم خشونت بی مانند آن، نتوانسته مانع تشکل یابی و مبارزات صنفی معلمان و مبارزات دانش آموزان و دانشجویان شود. پس از سرکوب خشن و ددمنشانه در “انقلاب فرهنگی” و تصفیه های گسترده در دانشگاه ها و حتی در جریان این سرکوب مداوم در مدارس و دانشگاه ها در طول چهل و هفت سال اخیر، سال هاست که  جنبش سازمانیافته و تشکل های صنفی ریشه دار در میان معلمان کشور، نیرومندترین عامل تاثیرگذار در جامعه بهه حساب می آیند. علیرغم سرکوب شدید علیه فعالان صنفی معلمان، تشکل های صنفی فرهنگیان کشور در ده ها استان با استواری تمام به فعالیت های خود ادامه می دهند. شکل گیری و تداوم کار شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان کشور که سال پیش هم مجمع عمومی خود را با موفقیت برگزار کرد و مجمع عمومی فوق العاده شان امسال شان با یورش نیروهای امنیتی روبرو شد، نشانۀ سازمانیابی قدرتمند در میان معلمان سراسر کشور است. از یاد نبریم که آموزش و پرورش با یک میلیون نیروی آگاه و مجهز به دانش و فرهنگ روز و در ارتباط با شانزده میلیون دانش آموز و خانواده هایشان، یکی از اصلی ترین ستون های کارگری در بخش خدمات کشوری است. این نیروی قدرتمند نه قابل جایگزینی است و نه دستگاه های سرکوب می توانند آن ها خفه کنند. جنبش قدرتمند معلمان، چه شاغلان و چه بازنشستگان، یکی از ستون های استوار جنبش مطالباتی و یکی از پایه های استوار جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» به حساب می آید. نقش قدرتمند زنان معلم، زمینه ساز پیوند این نیروی عظیم با جنبش زنان است. پیوند معلمان با دانش آموزان، تضمین کننده پیوند این نیروی کارگری با جنبش جوانان به حساب می آید. وزن پررنگ معلمان در مناطق ملی، عنصر وحدت بخش میان جنبش کارگری و جنبش ملیت های تحت ستم می باشد. پیوند معلمان با خانواده های دانش آموزان، بویژه با دانش آموزان دهک های پائین و کم درآمد جامعه، زمینه ساز پیوند جنبش معلمان با جنبش تهیدستان و نیروی کار و زحمت نیز می باشد. از این رو جنبش آگاه معلمان که اکنون سازمانیافته ترین نیروی کارگری و مطالباتی کشور به حساب می آید، یکی از ستون های مستحکم جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» به شمار می رود. همین امر، یکی از عوامل تمرکز سرکوبگرانه نیروهای امنیتی و حراستی فاشیسم دینی بر مدارس می باشد.

۵ ـ پیوند معلمان، دانش‌آموزان و دانشجویان؛ یک ضرورت اساسی

مدارس و دانشگاه ها، محیط کسب دانش و آگاهی اجتماعی هستند. روشن است که در این محیط، معلمان نقش کلیدی در تاثیرگذاری بر تحولات مدارس را دارند. از این رو مبارزات معلمان، مبارزاتی است که هم خصلت صنفی و معیشتی و هم خصلت سیاسی دارد. به دیگر سخن، درست است که فعالان صنفی  بر وضعیت معیشتی معلمان تمرکز دارند، بر حق تشکل یابی خود تاکید می کنند و برای آزادی معلمان دربند  یا اخراجی مبارزه می کنند، اما در اساس آنها قدرتمندترین نیرو برای دفاع از اصل آموزش رایگان برای کودکان و نوجوانان این مرز و بوم هستند. مبارزه برای آموزش رایگان که در اصل سی ام قانون اساسی  ارتجاعی جمهوری اسلامی هم بر آن تاکید شده، برای لغو خصوصی سازی و کالائی کردن آموزش ،  برای آموزش کیفی و یکسان برای همه کودکان کشور، تلاش برای استانداردسازی فضای آموزشی در تمام مناطق کشور و بویژه مناطق محروم، بازگرداندن همه کودکان بازمانده از تحصیل به پشت نیمکت های مدرسه، ایجاد امکانات آموزشی برای تمام دانش آموزان کشور، فراهم کردن شرایط آموزش کودکان خانواده های پناهنده و مهاجر  و حذف آموزش فرهنگ ایدئولوژیک واپسگرا از ساختار آموزشی کشور از عرصه هایی است که جنبش معلمان برای آن مبارزه می کند. چنین عرصه هایی از مبارزه، تلاش های صنفی و اجتماعی فعالان صنفی معلمان را با خواست ها و مبارزات دانش آموزان و والدین شان، بویژه در دهک های درآمدی پائین و هم چنین مبارزات دانشجویان پیوند می زند.

خواست هایی که جنبش معلمان برای آن مبارزه می کند، خواست هایی است که به اکثریت عظیم مزد و حقوق بگیران و زندگی شان پیوند خورده است. نقدترین و بلاواسطه ترین عنصر پیوند، همبستگی جنبش معلمان با جنبش دانش آموزان و دانش جویان است. حضور فعال دختران و پسران دانش آموز در جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» به خوبی نشان داد که این نیرو تا چه میزان می تواند به عنوان نسل جوان کشور در تحرک بخشیدن به مبارزات فرهنگی، اجتماعی ، مدنی و سیاسی نقش اساسی ایفا نماید. سازماندهی حملات شیمیایی انتقام جویانه به مدارس دخترانه از سوی نهادهای امنیتی رژیم در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ بیانگر نگرانی شدید حاکمیت از رشد و گسترش جنبش دانش آموزی بویژه در میان دانش آموزان دختر بود. بی تردید رشد و گسترش تشکل یابی دانش آموزان در مدارس و تاکیدشان بر شعار محوری « در سنگر مدارس، هم درس، هم سیاست» می تواند به عنوان یکی از بازوهای قدرتمند تقویت کنندۀ جنبش انقلابی ژینا عمل کند.

سازمان ما آغاز سال تحصیلی جدید را به دانش آموزان، دانشجویان، معلمان و استادان سراسر کشور تبریک می گوید و برای همه آنها در سال جدید، آرزوی پیشرفت و موفقیت می کند. ما بر این باوریم که بر متن  جنبش قدرتمند «زن، زندگی، آزادی» ، هر کلاس درس ، هر مدرسه، هر دانشکده و آموزشکده  ظرفیت آن را دارد تا هم زمان سنگر آموختن و سنگر مبارزه برای دنیائی بهتر و انسانی تر باشد. این سنگر در گام نخست باید برای  خواست محوری «آموزش رایگان» که یکی از اساسی ترین ستون های تامین اجتماعی فراگیر و همگانی است، مبارزه ای همه جانبه را سازمان دهد. این شعار نه تنها می تواند محور اساسی پیوند جنبش معلمان با جنبش دانش آموزان و دانشجویان باشد بلکه قادر است با انگشت گذاشتن بر مشکلات اقتصادی والدین دانش آموزان و دانشجویان بویژه خانواده های دهک های پائین به عنصر متحد کننده جنبش معلمان و دانش آموزان و دانشجویان با جنبش های مطالباتی مزد و حقوق بگیران و مردم تهیدست و حاشیه نشینان تبدیل شود.

 ایران امروز در شرایط خطیر و سرنوشت سازی قرار گرفته است. شمشیر آخته حاکمیت و تلاش حافظان سرمایه برای ایجاد نظم پادگانی مطلوب خود در مدارس و دانشگاه ها از یک سو و ابرهای سیاه جنگ و تجاوز خارجی برفراز کشور از سوی دیگر، تهدیدی جدی برای جنبش انقلابی مردم ایران محسوب می شود. این ملت بزرگ و پر افتخار نیازی به دلسوزی گرگ های وحشی جهانی و مزدوران شان ندارد که  درخواست سفت کردن طناب تحریم های ویرانگر اقتصادی با چکاندن مکانیسم ماشه و  فروریختن بمب بر سر مردم این کشور را اینجا و آنجا رذیلانه فریاد می کشند.  مردم رشید و صبور ایران با نیروی متشکل و سازمانیافتۀ خود، با همگامی زنان شجاع،  با قدرت تشکل های کارگران، معلمان،  دانشجویان، دانش آموزان، پرستاران، ملیت های تحت ستم، مدافعان محیط زیست، دادخواهان، لشکر عظیم بیکاران و حاشیه نشینان می توانند از پس فاشیسم دینی حاکم بر کشور برآیند. آنها قادرند با سازماندهی ارگان های قدرت خود بر روی ویرانه های ساختارهای این رژیم فاشیستی، ایرانی دمکراتیک، آزاد، فمنیستی و سکولار بنیان بگذارند و نقشه های شوم همه نیروهای سلطه جوی جهانی و مزدوران شان را نیز نقش بر آب سازند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد انقلاب مردم ایران

زنده باد آزادی؛ دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

جمعه ۲۸ شهريور ۱۴۰۴ برابر با  ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۵