وضعیت روشن است: ما در شرایطی استثنائی با ترکیبی از بحرانهای بسیارشدید و آینده ای نا روشن زندگی می کنیم اگرچه این دوره، همبستگی های فراوان می آفریند، ولی شرایط برای بروز فاجعه‌، پس روی های ملی گرایانه، و تکرارآن چیزهائی که وضع موجود را سبب شدند، نیز مساعد است. اما این شرایط همچنین بیش از هر زمان دیگری ضرورت جایگزینی رادیکال (ریشه ای) و جهانی سرمایه داری، در مخرب ترین مراحل تاریخی آنرا آشکار می کند.

نویسنده Isabelle Garo برگردان باقر جهانباني 

ما باید با خوشنودی از مطرح شدن مجدد مسئله تغییر اساسی در شیوه‌های زندگی و تولید استقبال نمائیم: مسئله انقلاب و نفی سرمایه‌داری در حال بیرون امدن از برزخی است که دهه ها در ان محصور بوده است. اما این بازگشت در در شرایط پراکندگی جنبش ها و اهداف آنها، در بستر ضعف تاریخی نیروهای سازمان‌یافته رهایی‌بخش صورت می‌گیرد.

«در برابر طبقات حاکم، مصمم به استفاده از هرج و مرج برای افزایش سلطه خود، وظیفه اندیشیدن به جهان بعدی و کار مشترک برای ساختن آن جدائی نا پذیرند ».

پس چگونه می توان جایگزین را در میان مجموعه ای از ایده های ناب یافت؟ زیرا پروژه‌های آینده همان اندازه که فراوانند، پراکنده می باشند: اصلاح مالیات، بازتعریف نیازهای ضروری، ارزش‌گذاری مجدد کار زنان، اصلاح روش‌های تولید و مصرف، گسترش خدمات عمومی و غیره وهمه در نبود شرایط عینی تحقق این گزینه ها. با این حال، بیش از هر زمان دیگری، وظیفه اندیشیدن به جهان بعد، کاری گروهی و مشترک است. دررویا روئی با طبقات حاکم مصمم به استفاده از هرج و مرج برای افزایش سلطه خود، نمی توان اندیشیدن به جهان بعد را بدون کار مشترک سرانجام داد.

رهبران فرانسه متزلزل از سیاست غیرمسئولانه خود بین تهدید و وعده در نوسان هستند. بنابراین، رئیس‌جمهور مکرون از پیشگوئی بازگشت «روزهای خوش *» با وجود قدرت مطلق بازار بیمی از مسخره بنظر آمدن، ندارد. دیگران قبل از او چنین کاری کرده بودند. اما، فراتر از سر هم بندی آشکار از سوی یک ویرانگر خدمات عمومی، این اظهارات منعکس کننده آرزوی اکثریت برای عدالت اجتماعی است که دیگر – یا هنوز – توازن قدرت با وجود مبارزات ماه های اخیر برای تحمیل آن وجود ندارد .

«برنامه شورای ملی مقاومت با عنوان باشکوه«روزهای خوش»( که شعار زن، زندگی، آزادی را تداعی می کند. م) بیش از پیش به آماج مورد علاقه نئولیبرال ها تبدیل شده است».

این تضادها خمیرمایه این دنیای جدید است که در تشنج بحران های تورمی متولد می شود. اگر اجازه دهیم این اتفاق بیفتد، جهان آینده فقط نسخه بدتر و شتاب‌زده منطق‌های دیروز خواهد بود: انفجار نابرابری‌ها، لغو حقوق کار، نژادپرستی و تبعیض جنسی ده برابر، لغو هر گونه اقدام زیست محیطی، نظارت جمعی،همراه با دروغ‌های دولتی، سرکوب همه جانبه.

واقعیت این است که تاریخ در هیاهوی ترس و امید های شکننده دوباره به یک نتیجه رهایی بخش باز میکردد. از آنجایی که ماکرون جرأت کرد از «روزهای خوش» به شکلی تحریک کننده، احمقانه و متکبر یاد کند، باید به خاطر داشت که تحت این عنوان باشکوه، برنامه شورای ملی مقاومت بیش از پیش به عنوان یک نماد ، به هدف مورد علاقه نئولیبرال ها تبدیل شده است.

«بذرهای جامعه نوین موجودند، اما نه به صورت طرح‌ها یا بقایایی کهنه گذشته، بلکه به‌عنوان رخنه‌هایی در دنیای سرمایه‌داری ما»

با این حال، برنامه«روزهای شاد» که کمتر از آن یاد می شود، از دو بخش تشکیل شده است: قبل از خود برنامه، با عنوان«اقداماتی که به محض آزادسازی کشور اعمال می شود»، یک «برنامه اقدام فوری» برای پیوند دادن مبارزه جمعی، در شرایط آنروز، به بلندپروازانه ترین اهداف آن. ما می‌توانیم بی‌پایان درباره مختصات انقلابی یا غیر انقلابی خدمات عمومی بحث کنیم، این اندیشه ای استراتژیک است که تداوم می یابد و پروژه دنیای جدید را از بسیج‌ جنبش هائی که آن را بوجود اورده اند جدا نمی‌کند.

این دیالکتیک را نمی توان چون حکمی صادر کرد، اما چالش های آن همچنان با ماست: چگونه می توان ساخت آلترناتیو(جایگزینی) سرمایه داری که طولانی، دشوارو بسیار متضاد خواهد بود را انجام داد؟ چگونه می‌توانیم با ساختن تدریجی ابزارهای دموکراتیک برنامه‌ریزی زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی، زندگی خود را بازیابیم؟ چگونه می توان همبستگی بین المللی را علیه هیاهوی مرگبار امپریالیسم دوباره ابداع کرد؟ بذرهای جامعه جدید وجود دارند، اما نه به عنوان طرح‌ها یا بقایا، بلکه به‌عنوان رخنه‌هایی در دنیای سرمایه‌داری ما

«پروژه رهایی، تنها جمعی و با غلبه بر اختلافات که ما را تهدید می کند و با ابداع ساختارهای مشترک جدید می تواند توسعه یابد»

اولین فوریت، سیاسی و استراتژیک است: مسئله گرد هم آوردن همه بخش های بسیج شده و همه سازمان هایمان ، بدون هژمونی و به دور از منطق محدود انتخاباتی است. مبارزه با نژادپرستی سیاسی، مبارزات در محله‌های کارگری برای عدالت و برابری، بسیج علیه خشونت پلیس، موج نوین فمینیستی از جمله مراکز پر جنب و جوش اجتماعی و سیاسی امروزه هستند. و رویارویی کار علیه سرمایه، محوری باقی می ماند و همه این مبارزات را از درون آبیاری می کند.

این مبارزات همگی اشکال و مکان های امروز مبارزه طبقاتی است که در محل کار و محله های زندگی مردم آشکار می شود. مبارزات علیه سلطه از مبارزات علیه استثمار جدایی ناپذیر است وحامل پروژه رهایی است که تنها بطور جمعی، با غلبه بر جدائی ها که ما را تهدید می کند، با ابداع ساختارهای مشترک جدید توسعه می یابد.

برای انجام این کار، ما نیاز فوری به همکاری و گسترش مبارزات خود داریم، با شروع از سازمان‌های سیاسی، صنفی و انجمن های موجود و بلکه فراتر از آن‌ها، تا دنیای جدید فرصتی برای ظاهر شدن در برابر بربریت فزاینده کنونی داشته باشد.

* برنامه «روزهای خوش» (Les Jours heureux) توسط شورای ملی مقاومت فرانسه در ۱۵ مارس ۱۹۴۴، تصویب شد

Isabelle Garo

پروفسور فلسفه

https://ir.mondediplo.com/