اقدام ساده‌لوحانه‌ی اداره آموزش و پرورش لنگرود

همکار فرهنگی از شهرستان لنگرود

در راستای اعمال فشار بر همکاران شاغل فرهنگی آموزش و پرورش، پس از احضار از طریق تماس‌های مکرر تلفنی، تذکر با چاشنی تهدید، استفاده از اهرم تهدید خانواده، موقعیت شغلی و عدم دستیابی به نتیجه دلخواه که همان عقب نشینی همکاران از مطالبات قانونی و به‌حق خود محسوب می‌شود، اداره آموزش و پرورش لنگرود، دست به اقدام ساده‌لوحانه‌ی دیگری زده است: «لغو ابلاغ مدارس خاص».

از آن‌جایی که بیشتر همکاران فعال و کنشگر از قشر فرهیخته معلمان با مدارج تحصیلی بالا، تخصص و تفکر نقادانه مشغول به تدریس در مدارس  تیزهوشان، نمونه مردمی و … هستند، مسئولان اداره آموزش و پرورش لنگرود، به‌گمان خود این حربه را موثر یافته‌اند. غافل از آنکه این محرومت بیشتر شامل حال سیستم آموزشی و دانش آموزان از وجود معلمان متفکر و نقاد خواهد بود، و نه بالعکس.

اکثریت قریب به اتفاق همکاران، با خونسردی کامل با حفظ مواضع شرافتمندانه خود، سر تعظیم بر جبر زمانه فرود نیاوردند و حاضر به پذیرش محدودیت‌های فکری و عقیدتی وضع شده و اقرار به پشیمانی از پیگیری اهداف صنفی و قانونی خود نشدند.

بار دیگر معلمان ثابت کردند که گوهر شرافت را بر هر پست و موقعیت شغلی و کاری دوست‌تر و مقدم‌تر می‌دارند.

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra

🔹نشانی ارتباط با کانال:
🆔 @kashowranews

https://t.me/KSMtehran/13920

**********************

مدرسه رایگان نداریم!

تعارض جدی‌تری که وجود دارد این است که مدارس دولتی هم به یکی از شیوه‌های درآمدسازی برای آموزش و پرورش تبدیل شده اند.
محمد داوری، درباره آموزش رایگان به «رسالت» می گوید: «ما عملا چیزی به نام «مدارس دولتی رایگان» نداریم چون در محروم‌ترین نقاط کشور هم مبلغی از والدین به اشکال مختلف گرفته می‌شود. سالها است که یک سیاست کلی در آموزش و پرورش غالب بوده و آن هم پولی‌سازی و کالایی‌سازی هرچه بیشتر آموزش است. وزرای آموزش و پرورش، پولی‌سازی را پیش برده و هزینه مدرسه را بیشتر از پیش به جیب مردم و والدین وابسته نموده‌اند و حتی در دورترین مناطق نیز کمک‌هایی به اجبار از خانواده‌ها گرفته می‌شود. پس می‌توان گفت آموزش رایگان برای دانش‌آموزان به طور صددرصد وجود ندارد و هزینه‌های جاری مدرسه همانند آب، برق، گاز و تلفن از جیب خانواده‌ها تأمین می‌شود. کمک والدین به مدارس باید داوطلبانه باشد و این روند غیرقانونی و ضدآموزشی که به اسم «مشارکت‌های مردمی» انجام می‌گیرد، بر خلاف اصل ۳۰ قانون اساسی است. این موضوع تکلیف دولت‌ها و حق کودکان و نوجوانان است، حقی که در تمامی دولت ها بیش و کم نادیده گرفته شده، توجه به این حق باید خودش را در کارآمدی نظام آموزشی نشان دهد و ملاک ارزیابی در نظام آموزشی هم دو شاخص کیفیت و عدالت است. اما هرسال نظام آموزشی ما ناکارآمدتر شده و با افت کیفیت، عدالت نقض شده است. اخذ شهریه چه از سوی غیردولتی ها و چه توسط انواع مدارس دیگر خلاف قانون اساسی و مغایر با عدالت آموزشی است.»
به گفته‌ این فعال صنفی معلمان، «مدرسه» به مدد سیاست‌گذاری غلط و هم‌سو با منافع مافیای آموزشی و بنگا‌‌ه‌های آموزشی دچار چالش جدی است و «بنگاهی» و کارت‌خوانی شدن مدارس در راستای پولی‌سازی آموزش، نشان از بالا گرفتن این چالش دارد.

🔹🔹🔹
🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران