به گزارش شبکه شرق، شهرداری تهران، از شب سه‌شنبه (۱۳ تیر ۱۴۰۲)  با حضور پرتعداد در خانه اندیشمندان علوم انسانی سعی کرد این مجموعه را تخلیه کند. برخی اساتید علوم انسانی با حضور در این محل تلاش کردند، مانع این اتفاق شوند. خانه اندیشمندان علوم انسانی در بیانیه‌ای از این فرآیند گفته‌‌است که متن آن به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم 

شهروندان شریف و فرهنگ دوست 

ضمن تبریک عید سعید غدیر بر شما یاران صمیمی و همراهان همیشگی خانه اندیشمندان علوم انسانی نکاتی چند را باستحضار میرساند. پیش از هر چیز وظیفه خود می‌دانیم از حمایت‌های گسترده و بی‌دریغ همه شما فرهیختگان و صاحب نظران عرصه‌های علمی و فرهنگی و اصحاب شریف رسانه که در طول چند روز اخیر مسؤلانه وبه طور شبانه روزی پیگیر اتفاقات مربوط به این مجموعه بوده و از حقوق خانه اندیشمندان علوم انسانی دفاع کرده‌اید صمیمانه و خالصانه سپاسگزاری ‌کنیم. 

همه کسانی که دل در گرو اعتلای ایران اسلامی دارند، نیک می‌دانند خانه اندیشمندان علوم انسانی در طول دوازده سال فعالیت خود از هیچ کوششی برای ایجاد بستر مناسب گفتگو، نقد و نظر و تعامل منطقی و عالمانه از طریق برگزاری برنامه‌های علمی و فرهنگی به ویژه تجلیل و تکریم مقام شامخ پیشکسوتان و صاحب نظران و استادان برجسته علوم انسانی فروگذاری نکرده و مفتخر است در طول این سال‌ها حدود سه هزار  برنامه علمی و فرهنگی برای مخاطبان فرهیخته خود طراحی و اجرا کرده است. 

متاسفانه در روزهای اخیر با اقدام غیر مسؤلانه و تعجب برانگیز مدیرانی از شهرداری تهران برای تصرف این مجموعه که با ورود نامتناسب با شان خانه اندیشمندان و تغییر نگهبانان و تعویض قفل اتاق مدیریت و کارکنان آغاز شد، مسائل ناخوشایندی پیش آمد که لازم است برای تنویر افکار عمومی توضیحات مختصری داده‌شود. 

ان شاءالله طی  روزهای آینده با صدور بیانیه‌ای به تفصیل مواضع این نهاد مدنی مستقل به اطلاع عزیزان خواهد رسید: 

۱- موسسه فرهنگی خانه اندیشمندان علوم انسانی دارای مجوز رسمی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و هویت این شخصیت حقوقی از مکان و محل استقرار یعنی ساختمان واقع در بوستان ورشو که تحت مالکیت شهرداری تهران است، باید تفکیک شود. بنابراین ضمن تصریح بر بهره‌مندی خانه از حمایت‌های شورای اسلامی شهر و شهرداری در طول سال‌های گذشته، اعلام می‌داریم شهرداری تهران مالک خانه اندیشمندان علوم انسانی نیست.

۲- خانه اندیشمندان علوم انسانی در طول ۱۲ سال گذشته و در دوره‌های مختلف مدیریت شهری، همواره برای رفع موانع و پیشبرد اهداف علمی‌اش با اعضای محترم شورای اسلامی شهر و مدیران ارشد شهرداری و سایر نهادهای کشوری تعامل و تعاطی داشته و از ظرفیت عظیم و گسترده استادان و صاحب نظران علوم انسانی و اجتماعی برای کمک به حل مشکلات مبتلابه شهر تهران و ایران اسلامی استفاده کرده است.

۳- متاسفانه روز سه شنبه هفته گذشته؛ درکمال تعجب و ناباوری ماموران شهرداری تهران با بهره‌گیری از عوامل انضباط شهری غافلگیرانه اقدام به تصرف غیرقانونی خانه اندیشمندان علوم انسانی کردند. در واکنش به این اقدام عجولانه پیگیری‌های گسترده‌ای برای حل مشکل به‌عمل آمد اما متاسفانه نتیجه‌ای حاصل نشد. به همین دلیل موضوع از طریق مراجع ذیصلاح قضایی پیگیری و منجر به صدور دستور موقت شد. 

۴- علی‌رغم صدور دستور موقت و حضور نیروهای انتظامی در خانه اندیشمندان، عوامل شهرداری از اجرای حکم استنکاف کرده و تا این لحظه وضعیت به روال سابق برنگشته است. 

۵- در روزهای گذشته برخی اتهامات غیرمنصفانه و دور از واقعیت به خانه اندیشمندان علوم انسانی نسبت داده شد که انشاءالله طی چند روز آینده به تفصیل به تک‌تک آن‌ها پاسخ  مستدل داده می‌شود. 

۶- ضمن توجه به اصل عدم سواستفاده رسانه‌های معاند از موضوع، به طور همزمان رایزنی با دلسوزان کشور و نیز پیگیری‌های حقوقی انجام می‌شود و نتایج متعاقباً به اطلاع  خواهد رسید. 

در پایان به استحضار شهروندان عزیز و گرامی می‌رساند مصمم هستیم تا تمام برنامه‌های این خانه طبق اعلام قبلی برگزار شود و وقفه‌ای در روند آن ایجاد نگردد. لذا از شورای اسلامی شهر تهران و سایر شخصیت‌های حقوقی و حقیقی که دل در گرو رشد و پیشرفت و اعتلای کشور عزیزمان دارند برای ادامه حیات علمی و فرهنگی این مجموعه تقاضای حمایت و کمک داریم.

**********************

عباس عبدی: پلمب خانه اندیشمندان یعنی ما باشیم، دیگران نباشند؛ همین

اعتمادآنلاین |

عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «فقط دیگران نباشند؛ همین» برای روزنامه اعتماد نوشت: کوشش برای تخلیه خانه اندیشمندان علوم انسانی از سوی شهرداری تهران اتفاق مهمی بود که به لحاظ معانی مستتر در پشت این اقدام اهمیت فراوانی دارد. در میان مجموعه‌ای از مطالبی که در این باره گفته شده است، می‌توان به یک نقل قول کوتاه از دکتر نعمت‌الله فاضلی اشاره کرد که گُل ماجرای مذکور است. او که به همراه برخی دیگر از اندیشمندان علوم انسانی برای دفاع از موجودیت این خانه، بلافاصله به محل رفته بودند، گزارشی از گفت‌وگوهای خود با مامور اجرای حکم یعنی مدیرکل فرهنگی و اجتماعی شهرداری را طی یادداشتی منتشر کرد. همه آن خواندنی است ولی من فقط به این بخش از آن نوشته می‌پردازم. 

«جناب نماینده شهرداری گفت نمی‌خواهیم در خانه را ببندیم، می‌خواهیم مدیریت و ساختار اینجا را تغییر دهیم تا استادان دیگر، یعنی «استادان بسیجی و ارزشی و انقلابی»  اینجا بیایند.» 

با اطمینان می‌توان گفت که همه ماجرا همین است، ولی ابعاد این گزاره را باید تبیین کرد. اول اینکه استادان مورد نظر آقایان تقریبا همه جا را در اختیار گرفته‌اند و جایی نمانده که در آنجا حاضر نباشند. از کرسی‌های مثلا آزاداندیشی گرفته تا دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی و… تا صدا و سیما و سایر رسانه‌های تابع آن جناح؛ همه و همه ۲۴ ساعته در اختیار آنان است. پس به لحاظ جا و مکان و رسانه و… هیچ کمبودی ندارند، جز اینکه خیلی خیلی اضافه بر ظرفیت دارند. نکته جالب این است که در تمام این فضاها به صورت یک‌سویه حرف می‌زنند، مصداق خود گویی و خود خندی، عجب مرد هنرمندی شده‌اند. در همین شهرداری نیز چیزی که کم ندارند ساختمان و بودجه است. همان اداره کلی که مسوول اجرای این دستور شده است، بهترین مکان و امکانات را در ابتدای اتوبان کردستان در اختیار دارد و بودجه و امکانات فراوان هم دارند، رسانه و روزنامه هم دارند، پس چرا این ارزش‌ها و افکار را در آنجاها اظهار و تبلیغ نمی‌کنند؟ و هر روز چشم طمع به سرمایه‌های دیگران دوخته‌اند؟

نکته دوم اینکه شاید آنان در پی سوار شدن بر بِرند هستند. گمان  دارند که خانه اندیشمندان به اندازه کافی تبدیل به برند شده است و در صورت در اختیار گرفتن آن می‌توانند صاحب این برند شوند و این اعتباری است که نمی‌توانند از خودشان ایجاد کنند. این تصور نیز غلط است. برند آن خانه نه نام آن است و نه مکانش، بلکه عملکردش است. گذاشتن علامت بنز روی ژیان این خودرو را تبدیل به بنز نمی‌کند. مثل رسانه‌هایی که در اختیار دارید. آنها برندهای معتبری نبودند؟ قطعا بودند ولی امروز به چه وضعیتی دچار شده‌اند؟ تازه آنها چون مخاطبان عمومی دارند، می‌توانستند مدتی را از اعتبار قبلی سواری گرفت، در حالی که این خانه مخاطبان خاص دارد و برای بی‌اعتبار شدن فعالان جدید آن یک لحظه هم کافی است.

نکته سوم این است که به احتمال قوی می‌دانند که قادر نیستند از این طریق اندیشه‌ای را تبلیغ کنند و جا بیندازند، چون هزاران برابر این امکان را دارند ولی دریغ از یک گام رو به جلو. پس هدف اصلی همان حذف دیگران و بلاموضوع کردن رقابت است. به ویژه آنکه اگر حرفی داشتند، حتما می‌توانستند در اینجا هم حضور یابند و حرف خود را بزنند. در حقیقت مشکل اصلی آنان وجود «غیر» است. اثبات خودشان ممکن نیست ولی نفی و حذف دیگران را ممکن می‌دانند. ولی این رویکرد نتیجه‌بخش نیست. به این علت روشن که اگر نتیجه می‌داد که تا حالا داده بود و این اندازه عقب‌گرد کشور را شاهد نبودیم. مشکل اصلی وجود تنگ‌نظری افراطی است. در مورد دفتر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران نیز درخواست تخلیه را کردند، ولی کار به دادگاه کشید و خیلی راحت محکوم شدند و هزینه‌های فراوانی را برای آن از جیب مردم تهران پرداختند، در حالی که واضح بود که حقی ندارند. فقط می‌خواهند دیگران نباشند. همین.