https://roshangari.info

.

به گفته مقام های امریکایی ، هواپیمای مسافربری بویینگ ۷۳۷ متعلق به خطوط هوایی اوکراین که صبح روز چهارشنبه (۱۸ دی) پس از برخاستن از فرودگاه امام خمینی در نزدیکی تهران سقوط کرد ، با شلیک اشتباهی دو موشک زمین به هوا از طرف سپاه پاسداران سرنگون شده است. این خبر ممکن است کاملاً درست باشد و ممکن است جعلی و برای ایجاد گرد و خاک تبلیغاتی در رویارویی جمهوری اسلامی و دولت امریکا. اما حقیقت هر چه باشد ، واکنش جمهوری اسلامی نسبت به این فاجعه در دو روز گذشته یک بار دیگر نشان داد که جان آدمی زاد برای آخوندهای حاکم ارزشی ندارد. کافی است به یاد داشته باشیم که رهبر با بصیرت رژیم که خود را مالک بی چون و چرای جان و مال مردم ایران می داند ، در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه که مشغول رجز خوانی درباره “سیلی” به صورت به شیطان بزرگ بود و پیش از آن در عزای قاسم سلیمانی و همراهان سه روز عزای ملی اعلام کرده بود ، حتی یک کلمه در باره جان باختن ۱۷۶ انسان بی گناه در فاجعه سقوط هواپیمای مسافربری بویینگ (که ۱۴۷ نفرشان ایرانی بودند) بر زبان نیاورد. و چُرت مباشران “آقا” نیز وقتی پاره شد و یک روز عزای ملی اعلام کردند که دادِ مردم در شبکه های اجتماعی درآمده بود و می رفت رسوایی به بار بیاید و مچ مدافعان شارلاتانِ “ملت بزرگ ایران” باز شود.

همچنین فراموش نکنیم که در مراسم تشییع جنازه قاسم سلیمانی در کرمان ، حداقل ۵۹ نفر (و به روایتی که در سایت “زیتون” آمده ، بیش صد نفر) جان شان را از دست دادند. حتی اگر معلوم شود که موشک های “سپاه اسلام” در سقوط هواپیمای بویینگ ۷۳۷ نقشی نداشته اند ، آیا نقش دستگاه ولایت و بی عرضگی و بی مسؤولیتی سازماندهندگان آن در فاجعه جان باختن مردم در مراسم سوگواری کرمان را می توان انکار کرد؟ چرا پیشتر حتی برای قربانیان فاجعه کرمان عزای ملی اعلام نکردند؟ این بیچاره ها که برای بزرگداشت “سردار ملی” (یا به قول خودش “سرباز صفر ولایت”) آنجا آمده بودند یا آورده شده بودند. درنگی در باره واکنش رژیم به دو فاجعه وحشتناک در یک هفته گذشته که دست کم جان بیش از دویست ایرانی را برباد داده ، جای تردیدی باقی نمی گذارد که در استبداد فقاهتی جان ایرانیان هیچ ارزشی ندارد و آنها ارزش جان افراد را با معیار معروف “مصلحت نظام” تعیین می کنند: اعلام زورکی یک روز عزای ملی برای مرگ بیش از دویست ایرانی و اعلام سه روز عزای ملی و برگزاری مراسم تشییع جنازه پر هزینه و پرطمطراق برای قاسم سلیمانی و همراهان و گرداندن بقایای اجساد آنها در هفت شهر مختلف در عراق و ایران.

معنای “مصلحت نظام” را در کشتار هولناکی که آنها برای خواباندن خیزش بزرگ مردم ایران در هفته آخر آبان به راه انداختند ، بهتر و روشن تر می توان دید: هزار و پانصد نفر از مردم این کشور را کشتند و نزدیک به ده هزار نفر را به اسارت گرفته اند که هم اکنون در زندان ها و شکنجه گاه های امنیتی زیر فشارند. ابعاد جنایت چنان گسترده بود که دو ماه پس از کشتار ، آنها هنوز جرأت نمی کنند شمار کشته ها را اعلام کنند. چنین توحشی به این دلیل به راه افتاد که ولی فقیه به وحشت افتاده بود و گمان می کرد هر نوع ملایمت در مقابل خواست های زحمتکشان و تهیدستان ، یعنی اکثریت جمعیت کشور ، می تواند آینده ولایت مطلقه فقیه را به خطر بیندازد. و حالا همان ولی فقیه با همان اختیارات نیمه خدایی فتوا می دهد که حفظ نظام “اوجب واجبات” است و ایجاب می کند که “ملت بزرگ ایران” و از جمله انبوه عظیم زحمتکشان و تهیدستان کشور دندان روی جگر بگذارند تا شیطان بزرگ را از کشورهای خاورمیانه بیرون برانیم و غنی سازی اورانیوم را پیش ببریم. بعد از آن خواهیم توانست به کمک “اقتصاد مقاومتی” و “مدیریت جهادی” شرایط زندگی مردم را بهبود ببخشیم.

ما گرفتار رژیمی هستیم که حتی رسماً و با بیان نظری کاملاً روشن اعلام می کند که برای حفظ خودش حاضر است به هرجنایتی دست بزند و به هر شکل ممکن مردم را به اطاعت از خود وادارد. در چنین رژیمی ارزش جان انسان ها برمبنای رابطه آنها با رهبر نظام ، یعنی فرمانروای مطلق العنان حاکم تعیین می گردد. در چنین رژیمی برای دفاع از فرمانروایی رهبر می شود مردم بی دفاع را بی هیچ تردید به رگبار بست و جنازه های شان را مخفی کرد یا در رودخانه ها انداخت. چنین رژیمی بدون دروغ سیستماتیک نمی تواند دوام بیاورد. تصادفی نبود که خبرگزاری های رسمی این رژیم اعلام کردند که سپاه اسلام با موشک باران کردن پایگاه نظامی عین الاسد هشتاد نظامی امریکایی را کشته است. درست با همین منطق ، سپاه اسلام می تواند در باره سقوط هواپیمای بویینگ نیز ناتوانی و اشتباه خود را بپوشاند و دروغ ببافد. در هرحال باید به یاد داشته باشیم که در استبداد فقاهتی جان انسان ها هیچ ارزشی ندارد.