Comments

تغییر پارادایم در رشد اقتصادی ویتنام <br> محمد حسین یحیایی — 2 دیدگاه

  1. رشد اقتصادی و فربه شدن توده ها هیچ تفاوتی با رسیدگی به گاو و گوسفندها و فربه کردن آنها برای دوشیدن و سر بریدنشان ندارد. تفاوت جمهوری اسلامی با سایر دولتهای ارتجاعی فقط در این است که جمهوری اسلامی آنقدر باهوش نبوده که به شکم بردگان ش برسد.
    آنارشیست

  2. در چین و ویتنام هیچ انقلابی رخ نداد. احزاب کمونیست چین و ویتنام اقتدارگرا بودند و هستند. منظور آنها از سوسیالیسم ارباب بودن رهبران حزبی بود و هست، که یک نوع حقه بازی ست. توده های چین و ویتنام به رهبران توهم داشتند و دارند و زنان و بردگانی بیش نیستند. انقلاب یعنی از بین بردن ارتجاع، چطور احزابی که خودشان دارای هیراشی هستند میتوانند انقلابی باشند؟ امکان ندارد. اقتدارگرایی درون احزاب موجب می شود که وقتی این احزاب به قدرت می رسند براحتی هر غلطی که میخواهند میکنند و توده های متوهم مثل گوسفند دنبال آنها راه می افتند.
    انقلاب یعنی از بین بردن همه اینها نه بزرگ کردن یکی برای خر کردن توده ها:
    هیراشی
    مردسالاری
    بردگی مزدی
    امپریالیسم
    تعصبات
    تبهکاری
    خرافات
    ۰
    آنارشیست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>