«دیوان عدالت شکایت را رد کرد، وزارت کار مدعی شد قول نداده‌ایم تورم را مهار کنیم و ترمیم مزد در کار نیست.

به گزارش خبرنگار ایلنا، «تورم ۱۲۰ درصد است دولت می‌گوید ۴۰ درصد!»؛ یک نماینده مجلس با طرح این ادعا، داده‌های ارائه شده توسط دولت در حوزه‌ی گرانی‌ها و تورم را زیر سوال می‌بَرَد اما همین نماینده و همکارانش وقتی در شرایطِ «تورم ۱۲۰ درصدی» حداقل دستمزد کارگران فقط ۲۷ درصد افزایش می‌یابد و تلاش برای شکایت و ابطال مزد هم به هیچ‌جا نمی‌رسد، اقدامی نمی‌کنند؛ تمام کنش نمایندگان در آستانه‌ی انتخابات جدید به مصاحبه و انتقاد خلاصه شده است.

انتقاد پشت انتقاد و آخرین پرده از این انتقادات نیز، پذیرش تورم ۱۲۰ درصدیِ زندگی مردم توسط یک نماینده مجلس است؛ هفدهم تیرماه، غلامرضا نوری قزلجه نماینده بستان‌آباد در واکنش به آمار و ارقام‌های ارائه شده دولت در حوزه اقتصادی می‌گوید: «اگر بخواهم به طور خلاصه بیان کنم، اینکه گفته می‌شود مثلاً تورم کنترل یا مهار شده است و دولت یکسری آمار و ارقام در این باره ارائه می‌دهد، همگی محصول ذهن دولت و مسئولان و دست‌اندرکاران است و صحت ندارد».

او اضافه می‌کند: «مسئولان مدام می‌گویند تورم ۴۰ درصد است، این در حالی است که می‌بینیم تورم ۱۲۰ درصد است، پس چطور می‌گویند تورم ۴۰ درصد است. واقعیت امر همان است که در عمل اتفاق می‌افتد و بازی کردن با این اعداد و رقم‌ها چیزی نیست که بر مردم پوشیده باشد، چراکه مردم هر روز خرید می‌کنند و روزانه این مسائل را می‌بینند و کاش تصمیم‌گیران و کسانی که پست دارند، کمی در بیان آمارها دقت کنند که بی‌اعتمادی در جامعه بیشتر نشود».

به گفته‌ی این نماینده مجلس، آن چیزهایی که ملاک تعیین نرخ تورم رسمی قرار می‌گیرد، شباهتی با واقعیت‌های زندگی مردم ندارد و برای اینکه «تورم حقیقی» معلوم شود باید «نرخ اقلام خوراکی، گوشت، مرغ، تخم‌مرغ و از سوی دیگر قیمت خودرو، اجاره‌ها، مسکن و لوازم خانگی» ملاک محاسبه و ارزشیابی قرار بگیرد.

در واقع، اگر لوازم خانگی و خودرو و حمل و نقل را فاکتور بگیریم و فقط دو مولفه‌ی «خوراکی‌ها و مسکن» را در تعیین نرخ تورم حقیقیِ زندگی مردم ملاک قرار دهیم، در یک بازه‌ی یکساله‌ی اخیر به تورمی بالای ۱۰۰ درصد می‌رسیم.

این نماینده مجلس در آستانه‌ی انتخابات، از تورم ۱۲۰ درصدی رونمایی می‌کند در حالیکه در سه ماه گذشته هیچ اقدام عملی برای احقاق حقوق مزدی کارگران صورت نداده‌اند و به قانون‌گریزی مزدیِ دولت ورود نکرده‌اند، به گفته‌ی فرامرز توفیقی (فعال کارگری) «این گفته‌ها و انتقادات بانگ زدن برای انتخابات است و تلاشی برای اینکه از قاطبه‌ی مردم که بیش از ۶۰ درصد آن‌ها حقوق‌بگیر و زیر خط فقر هستند رای جمع کنند…»

یادمان نرفته که در یکی دو هفته قبل، یک نماینده دیگر مجلس از خط فقر ۳۰ میلیون تومانی در تهران خبر داد و گفت: دیگر هزینه‌های زندگیِ مردم سر به فلک کشیده…

از این دست اظهارنظرها از نمایندگان در آستانه‌ی انتخابات زیاد می‌شنویم؛ همان نمایندگانی که برای دستمزد کارگران کاری نکرده‌اند، همان نمایندگانی که اصلاح ماده ۵ قانون بیمه‌ی کارگران ساختمانی را دو سال متوقف کردند تا مبادا از سود نجومیِ انبوه‌سازان اندکی کم شود، همان‌هایی که طرح ساماندهی استخدام را بعد از دو سال هنوز به مرحله‌ی تصویب نهایی نرسانده‌اند و آن‌هایی که بعد از دو سال معطل ماندن لایحه‌ی «دائمی شدن همسان‌سازی حقوق بازنشستگان» دوباره یک نسخه‌ی جدید از آن را در آستانه‌ی انتخابات در کمیسیون اجتماعی به تصویب رسانده‌اند که احتمالاً تصویب نهایی آن در صحن، به زودی به یک «شعار انتخاباتیِ دیگر» تبدیل خواهد بود!

حال در حالیکه تورم در سه ماهه‌ی اخیر بیش از ۵۰ و یا ۶۰ درصد و در بازه‌ی یکساله بیش از ۱۰۰ درصد است، یک نماینده مجلس از تورم ۱۲۰ درصدی، از آنچه مردم هر روز با پوست و گوشت و استخوان لمس می‌کنند، رونمایی می‌کند!

توفیقی سکوت عملکردی نمایندگان و شعار پشت شعار آن‌ها را تلاشی برای جذب کارگران و بازنشستگان می‌داند و می‌گوید: تورم مهار نشد و گویا در جلسات مزدی نیز هیچ قول مکتوبی مبنی بر «مهار تورم» در کار نبوده است؛ دستمزد ۱۴۰۲ غیرقانونی به امضا رسید، ابلاغ شد، و کسی هم نگفت چرا قانون در مورد معیشت میلیون‌ها خانواده‌ی کم درآمد در کشور اجرا نشده است!

به گفته وی، وقتی قصد داشتند به لطایف‌الحیل از نمایندگان کارگری در نشست‌های شورایعالی کار بابت مزد ۱۴۰۲ امضا بگیرند، نباید نمایندگان کارگری زیر بار می‌رفتند؛ حالا توقع از این نمایندگان مجلس که بیایند ته و توی نشست‌ها را دربیاورند و راستی‌آزمایی کنند که وزرای اقتصادی در نشست‌ها چه گفته‌اند و چقدر به این گفته‌ها پایبند مانده‌اند، توقع زیادی است!

«نهایتِ کار این نمایندگان این است که پشت تریبون‌ها از گرانی و تورم انتقاد کنند و بگویند خط فقر ۳۰ میلیون تومان است، همین» توفیقی با بیان این جمله، تاکید می‌کند: کارگران نیازی به شعار ندارند، سفره‌هایشان خالی‌ست، آن‌ها نان می‌خواهند، مسکن می‌خواهند، کمی رفاه می‌خواهند.

به اعتقاد این فعال کارگری، در سه چهار ماه اخیر، کارگران در بحران عمیق معیشتی گیر افتاده‌اند اما هیچ نهادی، به داد کارگران نرسیده است: «دیوان عدالت شکایت را رد کرد، وزارت کار مدعی شد قول نداده‌ایم تورم را مهار کنیم و ترمیم مزد در کار نیست و نمایندگان مجلس در بهترین حالت، فقط همراهی لفظی می‌کنند و بانگ انتقاد سر می‌دهند».

و این همه در حالیست که همین همراهی لفظی، در اکثر مواقع «بهترین حالتِ ممکن» است، خیلی‌ها در همین حد و حدود هم همراه کارگران نیستند! برای نمونه، در روزهای اخیر، یک عضو مجمع تشخیص مصلحت، ضمن قیاس مع‌الفارق ایرانی‌ها و چینی‌ها از مردم خواسته بود کمتر در روز غذا بخورند؛ مصباحی مقدم ادعا کرده است: «مردم چین قانع هستند و به یکی دو وعده غذا در شبانه روز اکتفا می‌کنند، اما مردم ما اینگونه نیستند…»

و در پایان، بهرام حسنی نژاد (فعال کارگری) به این ادعا پاسخ می‌دهد: «مردم ما اینگونه نیستند واقعاً اینگونه نیستند چون بخش بزرگی از مردمِ ما یک ماه کار می‌کنند و عرق می‌ریزند اما با حقوقی که می‌گیرند نمی‌توانند یک آپارتمان ۴۰ یا ۵۰ متری اجاره کنند، مردم سرپناه ندارند و مشکل، یک یا دو وعده غذا در شبانه‌روز نیست، عمق مشکل را واقعاً نمی‌بینید؟ …»

گزارش: نسرین هزاره مقدم