عصر ایران – ساعت 2 بامداد 22 فروردین، تعدادی از دانشجویان خوابگاه 13 آبان دانشگاه تهران، با استشمام بویی دچار ناراحتی تنفسی و سوزش بینی و گلو شدند. سپس اتوبوس اورژانس به محل آمد و به مداوای افراد پرداخت و یکی از دانشجویان را به بیمارستان منتقل کرد که خوشبختانه ساعاتی بعد مرخص شد.

چند ساعت بعد، اداره کل امور خوابگاه‌های دانشگاه تهران اطلاعیه ای صادر کرد و نوشت: “مدیر کل امور خوابگاه‌های دانشگاه تهران، مسئولان انتظامات و عوامل آتش‌نشانی و اورژانس با حضور در محل خوابگاه به بررسی موضوع پرداختند و بررسی‌ها نشان داد این بو ناشی از رنگ‌آمیزی خطوط کف خیابان‌های اطراف این خوابگاه، شامل خیابان‌های وصال، طالقانی و قدس است.”

ضمن اظهار شگفتی از این که بعد از قرنی رنگ آمیزی کف خیابان ها، اکنون شاهد تبعات آن هستیم، عجالتاً و جسارتاً 3 سوال از صادر کنندگان این اطلاعیه داریم:

1 – آیا بقیه اهالی محل هم دچار علائم شدند یا بوی مواد رنگ آمیزی از بین آن همه خانه، یکراست رفت سراغ دانشجویان؟

2 – حال کارگرانی که داشتند رنگ آمیزی می کردند و تماس نزدیک تری با این مواد شیمیایی داشتند چطور است؟ 
وقتی بوی رنگ از پشت در و دیوار و پنجره، کلی دانشجو را “بدحال” کرده، آدم نگران کارگران می شود خب!

3 – پیگیری یا شکایتی کردید که شهرداری یا هر جایی که داشت کف خیابان ها را رنگ آمیزی می کرد چرا از این مواد غیراستاندارد استفاده کرده و به بچه های مردم آسیب زده؟ نمی شود که هر کسی هر ماده ای را بمالد کف خیابان ها و نصف شبی دانشجویان و اورژانس و آتش نشانی و عوامل انتطامی و از از همه مهم تر، مدیر کل خوابگاه ها را “زابراه” کند!

همین؛ زیاده عرضی نیست!