دو سال از قتل حکومتی ژینا مهسا امینی می‌گذرد، قتلی که در پی‌خود جنبشی عظیم و در نوع خود بی‌سابقه پدید آورد و در بزنگاه مهمی از تاریخ با انتخاب  شعار زن، زندگی، آزادی علیه حاکمیتِ دیکتاتوریِ اسلامی و مناسبات ارتجاعی، تبعیض‌گرایانه، بهره‌کشانه و زن‌ستیزانه‌ی آن بپاخاست. جنبشی که اگر چه با افت و خیز، ولی پیوسته به‌پیش می‌رود و دمی آرام نمی‌گیرد، جنبشی که  زنان و به‌ویژه جوانان پیشقراولان آن هستند.

خیابان‌ها زیر پاهای دونده و پرشور نسلی معترض و مدرن به لرزه در آمد، نسلی که با ابتکار و خلاقیت در برابر شکل‌های وحشیانه‌ی سرکوب، شیوه‌های نوینی از مبارزه را به نمایش گذاشت و چشم جهانیان را به نقطه‌ای درخشان در خاورمیانه‌ی دین‌زده و مصیبت‌زده خیره کرد!

 فراخوان اعتراضی و به‌موقع و تاریخی زنان  در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ علیه قتل مهسا امینی به‌دست گشت ارشاد، نقطه عطف جنبش شد که ‌متعاقب آن در کردستان و سپس همه‌ی نقاط ایران اوج گرفت و جهانی شد، چنانکه در تظاهرات زنان و کارگران  هند، پاکستان، افغانستان و همچنین در تظاهرات هزاران نفری ایرانیان ساکن  خارج از کشور شاهدش بودیم. این جنبش که اندوخته‌ای از تجربه‌ی ده ها سال مبارزه و به‌ویژه اعتراضات گسترده در  ۸۸  و ۹۶ و ۹۸ را با خود همراه داشت از ویژگی‌های منحصربه‌فردی برخوردار بود که آن‌را از سایر خیزش‌های اعتراضی متمایز می‌کرد :

۱ – جنبش مهسا توانست مبارزات آزادی‌خواهانه، عدالت‌خواهانه، ضدتبعیض، ضدارتجاع، ضدمذهب، محیط‌زیستی و ضدسرمایه‌داری را در سراسر ایران از کردستان تا بلوچستان و خوزستان و… به هم پیوند زده و در عرض چند روز شاهد درهم‌تنیدگی مطالبات میلیون‌ها انسان بودیم.

۲- ویژگی « سکولار و  فمنیستی»ِ جنبش بسیار برجسته بود و منجر به تضعیف سنت‌های ارتجاعی، مردسالارانه  و ‌مذهبی شد. مطالبات و شعارها به گونه‌ای شکل گرفت که ذهنیت  بخش‌های سنتی و مذهبی جامعه را نسبت به جایگاه زنان وجوانان و انتخاب سبک زندگی، به‌طورکلی، و در شکل‌دادن به آینده‌ی سیاسی جامعه  بطور عموم تغییر داد. این تغییرات در مسیر خود بخش‌های بیشتری از جامعه را از بدنه‌ی  سیاسی و ایدئولوژیک حکومت جدا و چنان ضربه‌‌ی  کاری‌ای به اقتدار آن وارد کرد که هیچگاه قابل  بازیابی نخواهد بود. کنش‌هایی چون سوزاندن روسری وعمامه‌پرانی و ده‌ها نمود دیگر از این جمله‌اند. در کنار بی‌حجابی و انتخاب پوششِ آزادِ زنان  و‌مردان و نوع سبک زندگی ، توقعات عینی مردم از نوع زندگی، روزبروز وسیع‌تر و ریشه‌ای‌تر شد و با تبلیغات و سیاست‌های ریاضت‌طلبانه‌ی حاکمیت هرچه بیشتر در تناقض قرارگرفت.

۳- آنچه از جنایات و کشتار و زخمی کردن مردم تا بحال منتشر شده  فقط  نوک کوه یخ جنایات بی‌شماری است که در طی این خیزش و پس از فروکشی موقت آن توسط حکومت انجام شده و در صورت عیان شدن این کوه یخ حجم وحشتناک این جنایات آشکار و برتعداد خانواده‌های مصیب‌دیده و دغدار به مراتب افزوده خواهد شد. اما افشای همین اندک هم باعث ایجاد همدلی میان خانواده‌های داغدار از دهه‌ی ۶۰ ، کوی دانشگاه ، خیزش‌‌های ۸۸، ۹۶، ۹۸ ، مسافران هواپیما پی اس۷۵۷  وایجاد موج قدرتمندی از دادخواهی ‌گردیده که امروز همراه با جنبش‌های دیگر  با مطالبه‌ی مترقی «نه به اعدام» تا روز برپایی دادگاهی علنی برای افشا همه‌ی آمران و عاملان جنایت‌های بی‌حد وحصر حکومت کنار هم خواهند ایستاد. 

۴-  به‌رغم موج شدید سرکوب‌ها مردم تسلیم نشدند. مبارزات زندانیان سیاسی و اعتراضات مستمر و پیگیر آنان و «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» همچون ستاره‌ای در بستر مبارزات مردم می‌درخشد. هنرمندانِ  معترض از  رقص، موسیقی، نقاشی و هر هنر و به هرطریقی برای پیش‌راندن جنبش بهره‌می‌گیرند. جنبش‌های معیشتی کارگران، کشاورزان، بازنشستگان، معلمان، پرستاران و.. در کنار جنبش‌های محیط‌زیستی و حق به شهر، هر روز مطالبات رادیکالتری را به خیابان آورده و با تحریم گسترده‌ی انتخابات حکومتی، مُهر «نه به شرایط موجود» را پر رنگ‌تر کردند.

۵-  به‌رغم ویژگی تکثر و تنوع مطالباتِ  اقشار مختلف مردم، وجوه اشتراکی قوی و قابل اتکایی در بین این مطالبات وجود دارد. مطالبه‌ی رفاه و تامین معیشت،  آزادی بی‌قید وشرط بیان و عقیده ،توقف سرکوب‌ها و آزادی همه زندانیان سیاسی ، نابودی تمامی اشکال ستم، تبعیض و سلطه اعم از ستم‌های طبقاتی، جنسیتی، ملیتی، دینی، توقفِ غارت اموال و دفعِ فساد سیستماتیک چنان زنجیرهای بهم‌پیوسته‌ای هستند که با تشکل‌یابی و انسجام  می‌توانند هر نیرویی را به تسلیم وادارند.

گرامی داشت سالگرد خیزش زن، زندگی، آزادی، تاکیدی مجدد برتداوم مبارزه‌ی مردم برای تغییر این شرایط اسفبار و همچنین مرزبندی با هر گونه گرایش سلطه‌گرانه‌ای است که به صور مختلف مترصد سوار شدن بر موج اعتراضات مردم و حفظ اساس تبعیض و بهره‌کشی، اختناق و ارتجاع، سلطه و غارت‌اند.

  تنها با اتحاد و همبستگی و پیگیری قاطعانه‌ی اهداف و مطالبات زنان ، کارگران دانشجویان ،دانش اموزان ، بازنشستگان ،معلمان، پرستاران، کشاورزان، مالباختگان، غارت‌شدگان و به حاشیه رانده‌شده‌گان و در حمایت از اعتصابات و اعتراضات ضد سرمایه‌داری و بهره‌کشانه است که می‌توانیم به جامعه‌ای رها و شاد برسیم.

  #ایستاده‌ایم_تا_پایان

جمعی از زنان داخل کشور

شهریور ١٤٠٣