بهروز داودی: انبوه
بهروز داودی
انبوه
کَمانه می‌کند – انگار
تیرِ خدنگِ انبوه
برکشیده از فراز
فرود آمده بر دامان
آبان و سوگواریِ انسان
بر جنازه ی شیطان
آوار و پایکوبیِ شیطان
بر کالبدِ انسان
ستیغِ ابر
بر ستبرِ سینه ی باران
تو کجائی – مگر
که بی تاب
” در دوردست ترین جای جهان ایستاده ام”
پاریس ـ ژوئیه ۲۰۲۲
Comments
بهروز داودی: انبوه — بدون دیدگاه
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>