آب در ایران / جواد قاسم آبادی
آب در ایران
بررسی جغرافیای بخش مرکزی فلات ایران نشان می دهد که ساکنین این مناطق از دیرباز با مساله کمبود آب روبرو بوده اند. ساکنان مناطق مرکزی فلات ایران حداقل از هفت هزار سال پیش، جهت رفع این کمبود خانمان برانداز، «قنات» را اختراع کردند. شرایط ویژه کمبود آب در ایران و اختراع منحصر بفرد قنات و ایجاد شبکه ای از میلیون ها کیلومتر قنات در ایران، در دوران رشد و شکوفایی علم و تکنولوژی، توجه محققان اروپایی را بخود جلب کرد و برخی از این محققان بر این باور بودند که کمبود آب در این منطقه منجر به ایجاد «شیوه تولید آسیایی»(دو) شده است. شیوه تولیدی که فرهنگ ویژه خود «دسپوتیزم شرقی» را نیز در این منطقه بوجود آورده است!
با آنچه گفته شد و خواست منسوب به زرتشت دال بر «در پناه قرار دادن مردم این سرزمین از دروغ و جنگ و قحطی» روشن است که در کشوری همچون ایران، هر قطره آب ارزشی مقدس و جاودانی بوده است و هست و خواهد بود.
در ایران هر قطره آب بایستی مورد توجه و نگهداری و استفاده قرار گیرد. از این رو در مختصرترین شکل ممکن برای برون رفت از بحران آب در ایران و بعبارت دقیقتر، تطبیق زندگی حدود صد میلیون ساکنان ایران با کم آبی، امور زیر باید یک به یک ولی در آن واحد و بطور موازی و در کنارهم، در دستور یک «جایگزین مردمی» قرار گیرد. کارهایی که اگر چه به مساله کم آبی در ایران بطور ناگهانی و یک شبه پاسخ نمی دهند اما در میان مدت، مساله آب در ایران صدمیلیونی را، برای همیشه سر و سامان خواهد داد. به باور نویسنده که تحقیقات دانشگاهی خود را در زمینه انرژی پاک انجام داده ام، رعایت و اجرای امور زیر بطور دایمی و همزمان، مشکل آب را برای همیشه در ایران حل خواهد کرد! یکم: بازسازی قنات های ایران که از فردای انقلاب بهمن ماه؛ بخاطر هزینه زیاد نگهداری قنات ها نسبت به حفر چاه های نیمه عمیق بطور کامل فراموش شدند؛ نخستین و حیاتی ترین امر برای تطبیق دراز مدت و همیشگی با مشکل کم آبی در ایران است.دوم: دریاها و دریاچه ها و آب های جاری کشور و آن بخشی از آب های جاری که در پشت سدها ذخیره شده اند، ملی شوند و مردمی که در مسیر آب قرار دارند، بدون حق ویژه از هر قطره این آب استفاده کنند.سوم: بازمانده آب ذخیره شده در حوزه های نیمه عمیق و عمیق، که از طریق چاه های نیمه عمیق و عمیق، در نیم قرن گذشته بشکل بی رویه مورد استخراج قرار گرفته اند، بطور مشارکتی و بدون تبعیض، بین مصرف کنندگان توزیع گردد.
چهارم: کشت محصولات کشاورزی همچون سیفی جات و نیشکر و برنج که به آب زیاد احتیاج دارند و احداث مراکز صنعتی که به آب زیاد احتیاج دارند، در مناطق مرکزی ایران ممنوع شوند و این مراکز صنعتی رفته رفته به مناطق ساحلی ایران منتقل شوند.پنجم: آبیاری قطره ای در مناطق مرکزی ایران، بکمک «جایگزین مردمی»، به صورت یک پروژه اجتماعی سراسری و دایمی، اجرا شود.ششم: آب های آلوده و فاضلاب شهرهای بزرگ، تصفیه و مجددا مورد استفاده قرار گیرند.هفتم: آب دریای آزاد به مناطق مرکزی ایران منتقل شود. امری که میزان رطوبت و بارندگی سالیانه و هوای مناطق مرکزی و شرق ایران را تغییر خواهد داد.
پ.ن: دو تکنولوژی به حل مساله آب بطورغیرمستقیم یاری خواهند رساند. یکی استفاده از آب رودخانه های کم آب پرشیب در رشته کوه های چهارگوشه ایران است. این پروژه از طرف شرکت آمریکایی «آی تی تی» در کشور شیلی اجرا شد. رودخانه های سلسله جبال آند شبیه رودخانه های کوه های چهارگوشه ایران؛ کم آب و پرشیب و مسیرهای کوتاه؛ هستند و با ساختن سدهای کوچک متعدد در طول مسیر رودخانه و سری کردن ژنراتورهای این سدهای کوچک، ضمن تولید انرژی بزرگ، از هدر رفتن آب و سرازیر شدن آب شیرین شرب به دریاها و دریاچه های شور جلوگیری می کند. این تکنولوژی باعث می شود تا در اثر خراب شدن یکی از ژنراورها، بخاطر متعدد بودن ژنراتور ها، قطعی برق صورت نگیرد و از طرف دیگر بخاطر کوچک بودن ژنراتورها، فناوری ساده تری برای تعویض و تعمیر این ژنراتورها نیاز باشد.تکنولوژی دوم استفاده از نیروی سه صد روز آفتاب در مناطق مرکزی ایران است که ضمن تولید دایمی انرژی، به سهم خود از مصرف بی رویه آب در نیروگاه های حرارتی تولید برق جلوگیری می کند.
جواد قاسم آبادی آموزگار تبعیدی، فرانسه پاییز هزار و چهارصد همزمان با تشدید بحران آب در مناطق مرکزی ایران
ghassemabadi@yahoo.fr
(یک)قنات – ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد (wikipedia.org)
(دو)
شیوه تولید آسیایی – ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد (wikipedia.org)
ممنون،
مطمئنن وقتی از دست اقتدار و جنبه هایش از جمله بردگی مزدی رها شویم، راه حلها بهتر به عمل و آزمایش در خواهند آمد و همه ما بیشتر و بهتر یاد میگیریم و در بقای محیط زیست و جانوران و انسان سهم بیشتری خواهیم داشت.
ضد-اقتدار
سلام ناشناس محترم. ممنون از توجه. سیاست های امروزی مدیریت آب از فردای رفرم ارضی ا امروز تغییر کیفی نکرده اند. نکته ای که برای آینده تولید انرژی مورد بحث عمومی ست و من در مقاله کوتاه فوق بخاطر قطعی نبودن به آن اشاره نکردم، استفاده از نیروی باد است که اگر چه در ایران فردا شایسته است مورد توجه قرار گیرد اما بخاطر مسایل کناری هنوز مورد اما و اگر دانشمندان است تولید برق متناوب از نیروی باد است. بی تردید استفاده از نیروی باد برای تولید برق مستقیم ۱۲ ولت غیرصنعتی نیز در کنار روش های فوق می تواند به مساله مصرف آب بطور غیرمستقیم یاری رساند. البته استفاده از باد بشکل تبدیل این انرژی پاک به انرژی مکانیکی مثل آسیاب های بادی در ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته بوده است که شایسته است مورد توجه بیشتر در ایران فردا قرار گیرد. موفق باشید
جالب است که اخیرا منهم به یاد نظرات مارکس در مورد مسئله آب افتادم و به خودم گفتم که دیکتاتوریهای قبلی بهتر از جمهوری اسلامی مسئله آب را برای خودشان حل میکردند و این سران جمهوری اسلامی با قرض کردن ایده های بسیار جنایتکارانه نولیبرالها، کار چند هزار ساله دیکتاتورهای قبلی را هم خراب کرده اند. البته من از جزئیات مسئله آب آگاهی ندارم، ولی در زمان شاه مسئله آب به شورش تبیدلی نمی شد و یا اگر میشد، فعلا اطلاع ندارم.
.
تا آنجا که من میدانیم بحث شیوه تولید آسیائی از مارکس است. بعلاوه، با درک من، که کافی نیست، بحث اینطور است که هزینه مدیریت آب رسانی در مناطق کم باران زیاد بوده و تنها یک آتوریته مرکزی از طریق مالیات میتوانسته از عهده آن بر بیاید و این مالیات گیری احتیاج به استبداد داشته. البته روش من متفاوت است. اگر من موضوع را دنبال کنم، دنبال این خواهم گشت که چطور سلطه طلبان مسئله آب را باید حل میکردند تا بتوانند سلطه و ثروت خودشان را حفظ و یا افزایش دهند.
.
پیشنهادات نویسنده در ارتباط به حل مسئله آب در ایران پیشنهاداتی هستند که به عقل جور در می آیند ولی چون تخصصی در این مورد ندارم نمیتوانم قضاوت کنم.
.
از اینکه نویسنده سعی کرده این مطلب را به ما (من) آموزش بدهد، متشکرم.
.
ضد-اقتدار