نه به جنگ – کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست هانوفر

نه به جنگ
نه به سیاست‌های جنگ‌افروزانه، آتش بس فوری خواست بلا‌درنگ ماست

سه شنبه: 24 Juni ، ساعت 5 در Platz Ernst-August
ارتش اسرائیل با تجاوز به ایران، مناطق وسیعی از کشور ما را بمباران کرده، بخش قابل توجهی از فرماندهان سرکوبگر نیروهای نظامی رژیم اسلامی را نابود و در خلال آن بسیاری از مناطق مسکونی را هم به ویرانه تبدیل کرده است. رژیم اسلامی نیز با پرتاب بیش از 400 موشک و پهباد به خاک اسرائیل موجب کشتار شهروندان اسرائیلی شده است. حمله اسرائیل به ایران رعدی در آسمان بی ابر نبود، بلکه ثمره‌ی و تلاقی بیش از 40 سال تبلیغات تبهکارانه رژیم اسلامی برای نابودی اسرائیل به اتکای استراتژی “جنگ نامتقارن” و “نفوذ در عمق استراتژیک دشمن” از یک‌سو، و از دیگر سو، مقابله جنایتکارانه رژیمی است که سودای تغییر نقشه خاورمیانه و گشودن عصر جدید در مناسبات قدرت و ژئوپولیتیک منطقه را سرلوحه کار خود قرار داده است. رژیمی که کارنامه آن نه در گذشته، بلکه در همین مقطع زمانی نسل‌کشی و کشتار بیش از 50 هزار فلسطینی بوده است.
در این دنیای نابکار و نابرابر، هیچ کس بهتر از ما سرشت ددمنشانه و ارتجاعی جمهوری اسلامی را نمی‌شناسد و به ماهیت پلید آن پی نبرده است. و هر روز بقای آن صدمات جبران‌ناپذیری بر پیکر مردم ما وارد می‌کند از این رو سرنگونی این رژیم نه تنها از حیث زمانی، بلکه از منظر سیاسی یک ضرورت انکارناپذیر است. اما روش سرنگونی، نیروی سرنگونی و بدیل جایگزین به اندازه امر سرنگونی این رژیم اهمیت دارد. آزادی و دموکراسی بدون سرنگونی رژیم اسلامی ناممکن است، اما نفس سرنگونی ضرورتا به آزادی و دموکراسی نمی‌انجامد. با بمباران، با تخریب، با تجاوز. از سوی یک کشور دیگر (تجربه افغانستان، عراق، لیبی…) این امر محقق نمی‌شود و این روش با مقاومت مدنی و مبارزه معطوف به سرنگونی با به میدان آمدن مردم بی لبخند و توده‌های اعماق جامعه و تحت ستم که جنبش ژن، ژیان، ئازادی طلیعه‌دار آن بود یکسر مباینت دارد. جنبشی که بعد از سرکوب آن در سال 1401 گام به گام داشت خود را بازسازی می‌کرد و دامنه خود را گسترش می‌داد و حلقه محاصره دور رژیم را مسدودتر می‌کرد. آغاز جنگ در گام نخست ضربه کاری است بر همین نیرویی که تنها از طریق آن و به مدد آن تاسیس آزادی و دموکراسی امکان‌پذیر است. سایر راه‌ها، راه نیستند، بیراهه اند. تردیدی نیست ملتی که تحت سلطه‌ی دیگران قرار دارد نمی‌تواند آزاد باشد، برعکس این نیز صادق است ملتی که رهایی خود را نه از طریق تلاش و فداکاری‌های خود بلکه با مداخله دیگران به ویژه رژیم آپارتاید بدست آورد شایسته آزادی نیست. آن‌هایی که کشور ما را از رهگذر ایجاد “سرزمین سوخته” می‌خواهند آباد کنند تصادفا با رژیم اسلامی در مخالفت با به میدان آمدن مردم اشتراک بنیادین دارند. در این دوران جنگ، دود آتش و خون کسانی که در ایران سیاست‌های رژیم اسلامی را که زمینه‌ساز این جنگ است و هم‌هنگام تجاوز اسرائیل را محکوم می‌کنند به درایت و شجاعت آنان درود می‌فرستیم. اعلامیه نهادهایی نظیر کانون نویسندگان، سندیکا شرکت واحد، هفت تپه، انجمن برق و فلز کرمانشاه، اعدام نکنید، شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، دادخواهان، شورای بازنشستگان، شورای سازماندهی اعتراضات پرستاران، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیررسمی نفت (ارکان ثالث) مدافعان حق کودک، ندای زنان ایران کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام… مایه امیدواری است و زنده بودن جامعه مدنی را جلوه‌گر می‌سازد. ما برای آزادی و برابری انسان‌ها نیازی به نیروهایی که از جنم همین رژیم اسلامی اند و صرفا خواهان تغییر مدیران این کشور اند نیازی نداریم.
دستگاه سرکوب رژیم اما در این فضای آخر زمانی بیکار نمانده است و ذره‌ای سرشت سرکوب‌گرانه خود را تعدیل نکرده است. آخرین نمونه هجوم مسلحانه گارد رژیم به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه در اعتراض به وضعیت موجود بوده است که در این واقعه بیش از ۳۰ نفر زخمی می‌شوند. در شرایط مصیبت‌بار جنگ، زندانیان کت‌بسته، دهان‌بسته، بی‌دفاع‌ترین قربانیان آن به‌شمار می‌روند. از این رو دفاع از جان و امنیت آن‌ها، وظیفه هر کسی است که نام انسان بر خود نهاده است. ما متحد و یک صدا در آکسیون سه شنبه: 24Juni ، ساعت 5 در Platz Ernst-August در اعتراض به جنگ و برای برقراری صلح، و برای آزادی زندانیان سیاسی شرکت می‌کنیم.
زندانی سياسی آزاد باید گردد
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد صلح، آزادی و برابری
کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست هانوفر